Her Name is Alice, why do i care?

Hoofdstuk 14

Na een lange stilte nam Emmett het woord. "Er is maar 1 manier om dit op te lossen." begon hij. Ik kwam overeind en sloeg mijn armen over elkaar "Jij hebt niks over mij te besluiten Emmett Cullen!" zei ik kwaad. Hij ging vlak voor mij staan en keek me woedend aan. "Oo ik heb heel veel te vertellen Jasper Hale." hij spuugde de woorden bijna in mijn gezicht. Kwaad gromde ik naar hem en stond op het punt om hem aan te vallen. "Stop laat hem zijn zin afmaken." zei Carlisle die tussen ons in kwam staan. Tuurlijk, hij moest weer is voor Emmett kiezen. Waarom was deze hele wereld toch altijd tegen mij de laatste tijd. Ik voelde een kalmerende hand op mijn schouder en keek naar Edward die naast me kwam staan. "Komt goed, je hebt mij." zei hij grijnzend. Ik knikte dankbaar en keek naar Emmett die breedt stond te grijnzen, dit betekende niet veel goeds. "Jasper gaat ons vertrouwen winnen." zei hij grijnzend. "hij hoeft niks te bewijzen, ik vertrouw hem blindelings." Zei Edward die in mijn schouder kneep.

"Ik vind dat Emmett gelijk heeft." zei Rosalie die Emmetts had vastpakte. "Tuurlijk, nou kom maar op! Zolang ik maar van jullie gezeik af ben." snauwde ik. Ik was er nu zo klaar mee, ik zou er alles aan doen om eindelijk vrij te zijn en weg te kunnen. "Jij ondergaat een test, Carlisle heeft de kelder vol met zakken mensenbloed." Begon Emmett grijnzend.  -O F*ck, dit gaat verkeerd uitpakken.- dacht ik en keek Edward aan. Edward knikte en keek bezorgt naar mij en boos naar Emmett. " Hij gaat het bloed ruiken, als we ook maar een grom horen of zijn ogen verkleuren. Dan komt hij niet weg, dan weten we dat hij niet te vertrouwen is." zei Emmett.

"Emmett Cullen wat ben jij een klootzak! zoiets doe je je eigen broer toch niet aan!" Schreeuwde Edward kwaad. "Als we zoiets bij jou zouden doen, zou je het ook niet volhouden! Zelf ik zou het niet kunnen!" schreeuwde Edward woedend. Hij vloog Emmett aan en samen vochten ze in de woonkamer. Esme riep om haar dure spullen, terwijl Rosalie stond te gillen en Carlisle ze tot orde probeerde te roepen. Ik zuchtte een keer diep, mijn gave maar gebruiken dan? Ik had twee opties, of ik zou mijn gave gebruiken om ze rustig te krijgen. Of ik zou ze juist opjutten en kijken wie er zou winnen. Edward was snel dus kon gemakkelijk Emmett zijn klappen ontwijken, maar als hij geraakt werd kwam de klap zo hard aan dat zijn huid scheurde. Hij hielp mij, dus zou ik hem helpen. Ik liet een deken van rust door de kamer glijden en bedekte Emmett en Edward er helemaal mee, allebei kalmeerden ze en keken mij aan. Woedend keek ik Emmett aan. "Ben je nou mijn broer of niet? zijn we nou familie of niet?" vroeg ik. "kan ik toch ook aan jou vragen,  jij wilt ons verlaten. Je maakt esme kapot, je maakt onze familie kapot." zei hij.  Eigenlijk wilde ik daar op reageren maar werd even helemaal afgeleid toen ik Alice boven aan de trap mijn naam hoorde roepen. "Fijn  jullie hebben haar wakker gemaakt, Bedankt." zei ik en liep naar boven. "Niks aan de hand kleintje, kom." zei ik en nam haar mee naar haar kamer en stopte haar in bed. "Ga maar weer lekker slapen, morgen weer een nieuwe mooie dag." zei ik zacht. Slaperig vielen haar oogjes dicht, ze sliep weer. Ik zuchtte en stond op en liep naar beneden, daar stond emmett met de grootste grijns op zijn gezicht. Dit betekende dat hij zijn plan voor elkaar had, ik moest aan mensenbloed ruiken. "Het spijt ons echt Jasper, maar dit is de enige manier. Zo kan ik jullie allemaal testen" zei Carlisle spijtig. Ik keek naar de bloed zak in zijn hand. "Nee Carlisle." zei ik geschrokken. Hij keek weg en trok het lipje van de zak en gooide het voor me op de grond, het bloed liep er uit en verspreidde zich over het hout van de vloer, het liep door de nerven en bereikte bijna mijn schoenen. Edward kwam bij me staan en pakte mij bij mijn schouders vast. "Kom op broertje, je bent niet de enige die nu zal moeten vechten, we kunnen dit." zei hij.

Was dat zo? Kon ik dit aan, kon ik het bloed weerstaan?