Her Name is Alice, why do i care?

Hoofdstuk 5

Snel trapte ik de man van me af, hij vloog verder op tegen een muur aan. ik stond op en keek naar het gat in de muur, hoe moesten we dit nu weer dekken? snel keek ik even om me heen naar waar de man was gebleven. hij lag doodstil op de grond, waar hij tegen de muur was gevlogen.

behoedzaam liep ik op hem af, iets wat ik nooit had moeten doen. hij vloog overeind en drukte mij tegen de muur. zijn hand sloot om mijn keel, o man wat had die vent veel kracht. zelfs ik kon hem nauwelijks aan. Het moment dat ik hem ook nog is recht in zijn ogen keek, verloor ik echt al mijn kracht. Het enige wat ik nog kon was staan kijken en niks doen.

er kwam een grauw uit zijn keel, zijn vingers drukten linkerborst. ik snakte naar adem toen zijn vingers dwars door mijn huid drongen. Ik probeerde me overal tegen te verzetten, de man leek zijn concentratie te verliezen en ik keek naar iets links van hem. Plots werd hij van mij afgetrokken en vastgehouden.

ik drukte mijn handen tegen de uiterst pijnlijke wond die hij zo juist had gemaakt, nog even en hij had mijn hart kunnen raken. had hij die er uit willen rukken?  

Snakkend naar adem lag ik op de grond te kronkelen van de pijn, het was nog veel erger dan de vlammen van de verandering. "Jasper rustig man, Carlisle is onderweg." bromde een stem. Ineens werd ik vast gehouden en tegen de grond gedrukt. "E....emm...mett." kwam er stotterend uit mijn keel. "Ja rustig, Rosalie en Edward houden zich bezig met die man.

"Pas op hij is een Taker  , extreem gevaarlijk" schreeuwde ineens een stem door de gangen. Met moeite wist ik te kijken naar wie er aan kwam rennen, Carlisle. Lang kon ik de concentratie niet op hem vasthouden, omdat ik nu pas zag wie hij bij zich had. Hij had Alice op zijn arm, haar gezicht stond vol concentratie maar er was iets anders.

Haar fel blauwe ogen waren nu licht grijs, verbaasd keek ik er naar. Carlisle zette Alice bij mij neer en zakte op zijn knieën naast me, hij hielp Emmett mij stil te houden tegen de grond. "Dit duurt maar even, heel even. doorsta het, we zullen je helpen." mompelde Carlisle. Zijn stem was normaal altijd kalm, maar zelf nu kon ik de paniek in zijn stem er bij horen. daar kwam nog bij dat ik de gevoelens van iedereen in de buurt opmerkte, dus ook Carlisle zijn paniek. 

het sloeg zo op me in dat ik er ook van panikeerde, ik begon het uit te schreeuwen van de pijn die ineens zo intens was, dat het niet meer te houden was. Tot ik ineens merkte waardoor het kwam. Alice had haar kleine vingers in een wonden gedrukt, ze staarde er geconcentreerd naar. haar nu grijze ogen begonnen helemaal op te lichten.

De pijn begon langzaam af te zakken, een raar gevoel verspreidde zich door mijn lichaam. ik kon dit op het moment niet plaatsen. Na even trok Alice haar handen terug, ze keek me doordringend aan. haar ogen werden ineens pikzwart en een kleine grauw trok uit haar keel en ze draaide zich om naar haar vader die in bedwang werd gehouden door Edward en Rosalie.

ze stond op en wankelde er recht op af en drukte haar vingers tegen de zwarte plek op zijn borst. hij begon het uit te schreeuwen en de plek spreidde zich helemaal over zijn lichaam. "Ze is half Taker . half Keeper " riep Carlislie. Alice zakte na even in elkaar en bewoog niet meer. Wat ooit haar vader was, was nu een monster. zijn ogen waren pikzwart, zijn huid was pikzwart en er kwam een oorverdovende grauw uit zijn keel.

Emmett ging Rosalie en Edward helpen en samen vermoorde ze hem. ze staken hem in brand en lieten alles op een ontploffing lijken. "Jongens, breng Jasper per direct via de achteruitgang naar huis. ik ga er voor zorgen dat Alice bij ons thuis verder verzorgt kan worden." commandeerde Carlisle.

Emmett en Edward tilden me op en brachten me naar de Jeep die achter klaar stond, ik was niet in staat om ergens op te reageren. de pijn was weg maar ik kon niks. ik dacht alleen maar aan Alice en wat ik haar had zien doen.

Ze gooiden me zonder pardon in een achterbak van de Jeep, Edward bleef bij me en Emmett en Rosalie stapten in . "Sorry Jazz, we moeten hier heel snel weg, Carlisle legt het straks wel uit." zei hij en hield me vast zodat ik niet alle kanten op rolde omdat Emmett nu als een gek de parkeerplaats af scheurde en alle bochten zo scherp nam dat je bang was dat we uit de bocht vlogen.

Wat was hier allemaal aan de hand!