Her Name is Alice, why do i care?

Hoofdstuk 41: de jacht

Zodra we het bos in renden, merkte ik toch op dat we niet alleen gingen. 2 anderen gingen met ons mee, maar bleven wel op afstand. Aan Alice kon ik merken dat alle geluiden en bewegingen om haar heen veel voor haar waren, alles was natuurlijk nieuw en haar zintuigen rijkten vele malen verder. Toen we in het jachtgebied kwamen, had ik pas in de gaten hoeveel dorst ik eigenlijk had. De gave van Alec, die 3 dagen om mij heen had gehangen, had uitgehongerd. Zodra ik de zoete lucht van bloed rook kon ik ook niks anders doen dan mij aan mijn instincten overgeven. "Ga maar, Emmett en ik blijven wel bij Alice tot je terug bent." zei Edward die naast me ging lopen. 

Zonder nog maar wat te zeggen boog ik af naar rechts en volgde ik de geur van warm bloed. Uiteindelijk kwam ik een grote poema tegen en vloog ik er direct op af. Ik zette mijn tanden in zijn nek en dronk gulzig, het warme bloed dat door mijn keel stroomde doofde gelijk de vlammen en verminderde de honger. Toen het beest leeg was keek ik nieuwsgierig op naar de gedaante die tegen over mij in de bosjes naar mij keek, Alice was mij achtervolgd en had toegekeken. "Sorry daarvoor, toen jij je verandering startte kon ik mijn gave niet meer afsluiten van jou. Ik voelde alles wat jij voelde en versterkt, ik hield het niet uit. Alec heeft een gave om al je zintuigen lam te leggen, dat hebben ze dus bij mij gedaan voor 3 dagen tot je ophield met schreeuwen. Ik had niet in de gaten dat ik zo erg uitgehongerd was tot ik de geur van bloed rook." legde ik haar uit.

Ze kwam de bosjes uit en liep naar mij toe terwijl ik opstond. "Het spijt me dat ik je altijd zoveel pijn moet doen." fluisterde ze zacht. Ik nam haar in mijn armen en knuffelde haar lief. "Dat is helemaal niet jou schuld Alice, ik heb mijn emoties nog nooit zo opengesteld aan iemand. Ik had er rekening mee moeten houden dat het kon gebeuren, maar ja liefde maakt blind zeggen ze." zei ik grinnikend en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Daarna liet ik haar los en legde mijn handen op haar schouders. "Sluit je ogen."  zei ik zacht en keek naar hoe ze haar ogen dicht deed. "Luister naar de geluiden om je heen en concentreer je op de geuren om je heen. Probeer onbelangrijke dingen uit te sluiten en ga op zoek naar een kloppend hart." fluisterde ik zacht en wachtte rustig af. Het leek even te duren voordat ze de concentratie te pakken had, maar dat was ook wel logisch. Alice was altijd al druk geweest, een echte stuiterbal. Dus nu ze zich moest concentreren op iets onbekends, had ze even tijd nodig. 

Haar ogen vlogen ineens open en ze trok zich ruw los van mijn handen en rende er vandoor. Gelijk zette ik de achtervolging in om er voor te zorgen dat alles goed zou verlopen en ik haar tegen zou kunnen houden als er iets mis ging. Maar gelukkig kwam ze een groot edelhert tegen en zonder moeite doodde ze het dier gelijk. Ze leek even te twijfelen maar zette toen haar tanden in de nek van het hert, zodra ze het bloed binnen kreeg voelde ik een vlaag van tevredenheid mijn kant op komen en glimlachte even. Ik wachtte rustig af en toen ze klaar was stond ze rustig op en draaide mijn kant op. Verbaasd keek ik naar haar schone en glad gestreken kleren, ieder van ons had na zijn of haar 1e jacht onder de scheuren en het bloed gezeten. Alice had alleen maar een druppeltje bloed op haar lip zitten.

Ik liep naar haar toe en kuste zacht het druppeltje van haar lip, ze zoende maar al te graag terug en ik voelde haar verlangen en lust opwaaien. Een zachte grom ontsnapte uit haar keel toen Edward en Emmett achter ons verschenen, ze was op slag chagrijnig omdat ze ons gestoord hadden. "Het is beter dat jullie vast naar huis gaan." zei ik wijzend naar Alice. Edward had haar gedachten al gelezen en begreep de hint, Emmett kom mee dat gaan we een potje vechten voor het huis." zei Edward. Emmett verdween gelijk vol enthousiasme en Edward rende met een zucht er achteraan. Zodra ze weg waren voelde ik Alice haar lippen al weer op die van mij.