Be With Me Then (Then Series #5)

Chapter 32

Chapter 32 

Trying 

"Irene!" nawala yung pagkatulala ko nang tawagin ako ni Mia. 

We are on our way to London dahil biglang nagkaschedule ako doon at napagdesisyunan ko na lang din sumama kay Mia na bumisita sa mga magulang niya. Sa loob ng ilang linggo na nasa pilipinas ako patuloy lang ako sa mga schedules ko at sila Raffy at Hannah naman alam kong busy din kaya madalas lang kami magkasama but we still give time for each other lalo na si Hannah na halatang problemado pa din sa nakalipas na ilang linggo simula nung bumalik siya. 

Ber months na kaya ang dami ng schedule ko. At okay na din yun kasi hindi kami magkakasalubong ni Renzo lalo na at ang liit lang ng mundo para sa aming dalawa. I am just really thankful na kahit na ang liit ng mundo para sa amin hindi pa din kami nagkakaharap matapos nung nangyarari dahil pakiramdam ko hindi ko talaga kakayanin. 

After what happen between me and Renzo few weeks ago buong akala ko bibigay na ako dahil sa mga salitang binibitawan niya and how I saw tears escape from his eyes but I am Irene Mae and I choose to run away from him. 

"Ano na nangyayari sayo? Ilang linggo ka na ganyan." she said at umiling lang naman ako sa kanya. 

Hindi ko na din kasi nakita si Renzo matapos nun at nakita ko na lang is yung lalaking tinawag niyang Nash na nginitian ako like he is saying something by the way he smiles at me that night. 

May event lang ako na kailangan puntahan sa London at pagkatapos nun wala na akong gagawin pa. I am actually scared to go back to the Philippines, scared that I might saw him at hindi ko na talaga kayanin at baka tuluyan na akong bumigay sa kanya. 

Baka mas piliin ko ng makasama siya and accept his be with me then despite of all the thoughts running in my head. 

Nagstay lang ako kasama si Mia at nalimutan ko naman yung nangyari sa party matapos ng ilang linggo. It was so intense that makes me run away with him that night. Isang linggo akong nagstay kasama si Mia at nakaclose ko na din yung parents ni Mia na ang dami ng tinuro sa akin about sa pagluluto kaya nakapag enjoy din talaga ako at hindi ko naiisip yung nangyari. 

Kahit na alam kong dadating talaga yung araw na magk-krus yung landas naming dalawa. 

"Wag na lang kaya tayo umuwi?" tanong ko kay Mia nang nasa airport na kami pauwi ng Pilipinas. 

"At bakit? It's so not you. Wala tayo sa Paris para magkaganyan ka, and I thought you really want to spent time with your friends and what happen now? Para ka talagang may iniiwasan napapansin ko na yan sayo ilang linggo na talaga Irene... Parang lagi kang may tinataguan." she said looking so confused. 

I want to spent time with them pero dahil sa nangyari parang natatakot ng akong harapin si Raffy because I think I just hurt her twin brother. I saw him cry in front of me and I just choose to run away that time. 

"Umamin ka nga sa akin, Irene. Did something happen that night?" she ask and Mia looking serious isa lang ang alam ko na kailangan ko na talagang magsabi sa kanya. 

"I hurt Renzo." I said dahil yun naman talaga ang ginawa ko. I hurt him nakita ko yun sa mukha niya nung gabing yun. 

"How? Siya lang ba ang nasaktan? Kasi nakikita ko na pati ikaw nasasaktan e." she said at tumango naman ako doon. 

"And it's my fault." I said at mabilis naman siyang umiling and hold my hand and smile. 

"Being in pain is not anyone's fault, Irene Mae. Because in life you will really get hurt whether you like it or not... At kung nasaktan mo man si Renzo nakikita ko namang hindi lang siya ang nasasaktan pati ikaw nasasaktan."