Be With Me Then (Then Series #5)

Chapter 31

Chapter 31

Be With Me Then

"What are you saying?" I said at mabilis na lumayo sa kanya.

"Let me be there for you." he said at doon na ako lalong naiyak at sunod sunod na umiling habang nakatingin sa kanya.

Ayoko... Even if I badly wanted to hindi pwede. Wag sa akin. he deserve someone more better than me... Wag lang ako.

I don't want to hear anything anymore dahil hindi ko na talaga kakayanin kung ano pa ang maririnig ko mula sa kanya.

Stop this, Renz, please.

"No, I don't need you." I said at mabilis na siyang tinalikuran at humiling na sana hindi niya na ako sundan.

My tears is still falling while running away from him hanggang sa makarating ako ng elevator. Sobrang bigat ng nararamdaman ko. Parang naramdaman ko ulit yung panahon na nawala si Kuya but this time it's different dahil meron akong saya na nararamdaman na hindi ko din dapat nararamdaman sa kanya.

"Irene?" Napatingin ako sa tumawag sa akin and I saw Mia looking at me with full of worry in her eyes at mabilis na lumapit sa akin.

"Ano nangyari?" she ask and hold my elbow at umiling na lang ako doon at nauna ng maglakad sa kanya pabalik ng kwarto namin.

I heard her calling me pero hindi ko na lang siya pinansin at pumasok na ng kwarto namin at dumiretso sa comfort room at doon ko na talaga nabuhos yung luha ko and I also clenched my chest tightly dahil feeling ko gusto niya ng lumabas dahil sa nararamdaman ko.

"Let me be your guardian angel, baby."

Hindi mawala yun sa isip ko but that words from him is hurting me dahil pakiramdam ko wala akong karapatan na marinig yun mula sa kanya.

Sino ba naman kasi ako para marinig yun mula sa isang Renzo Simon Rheinford? I am just the broken girl he met when we are 17 ayun lang. Kailangan ba na pati siya idamay ko sa magulo kong buhay?

Hinding hindi ko gagawin yun. He live with a peaceful life and if he choose to be beside me magugulo lang yun lahat. Hindi niya man sabihin alam ko na ayaw niya ng magulong mundo and my world is too messy for him to enter.

Starting from my family sa lahat ng pinagdaanan ko sa paninisi ko sa sarili ko dahil sa nangyari sa kapatid ko at sa pagreach ng expectation ng mga magulang ko at yung pagpapanggap sa harap ng maraming tao na okay ako even though I am not.

"Irene, pwede mo akong kausapin." Mia said on the other side of the door pero umiling lang ako dun at sinubsob yung sarili ko sa mga hita ko.

I stayed at the bathroom hanggang sa tumigil na yung pagtulo ng luha ko pero nang makalabas ako nakita ko si Mia na nakatulog na sa sofa na malapit sa banyo at mukhang inaantay ako. Ngumiti na lang ako bago kumuha ng blanket at kinumot sa kanya. I know she really can't leave me whenever I am crying. And I really appreciate it.

"Thank you." I said to Mia who is sleeping and I kiss her forehead.

Pinilit ko yung sarili ko na matulog ng gabing yun at ng gumising ako titig na titig si Mia sa akin na parang gustong magtanong and I just gave her a smile para hindi na siya mag-alala sa akin. Hindi na ako nagkaroon ng chance na isipin pa but why Renzo is here in California?

Buong akala ko talaga nasa pilipinas siya at tinutulungan yung kapatid niya sa paghahandle ng hotel dahil parang madalas talagang wala si Raffy at kasama ni Casper.

"Irene, tell me kung pagod ka na." Mia said at nagtataka naman akong tumingin sa kanya dahil hindi pa nga nagsisimula yung araw namin.

"Wala pa tayong ginagawa, Mia." I said and laugh at her.