Be With Me Then (Then Series #5)

Chapter 25

Listen to this song while reading. This song speaks what Irene is feeling her whole life :( 

Chapter 25 

Trauma 

I close the door at nakita ko si Renzo na nakaupo na sa sofa at nakataas pa yung dalawang paa sa center table at nagbabasa na ng libro at natawa na lang ako  at napailing na naging dahilan why he look at me at ngumiti lang ako sa kanya at pumunta sa kwarto ko and open my closet kung nasaan yung mga libro ko and get one at lumabas ng kwarto ko.

"Can I read with you?" I ask at tumango naman siya doon at umusog para makaupo ako kahit na enough naman na yung kanina. 

Tahimik lang ako na nagbabasa at doon ko naramdaman na namiss ko ang pagbabasa. Dahil sa sobrang dami ng sched ko hindi ko na nasisingit ang pagbabasa and now I can feel that I really miss reading. I look at Renzo na nakatulog na habang hawak pa din yung libro. 

"I thought you're gonna read?" bulong ko at mahina na lang na tumawa. Akala ko magtutuloy-tuloy na yung tulog niya but he woke up habang ako nagbabasa pa din. 

"Nagpunta talaga ako dito to tell you good luck." he said kaya napalingon naman ako sa kanya at nakita ko siyang inaayos yung buhok niya. 

"But you just sleep." I said at tumawa naman siya doon. "Alam mo, marunong ka naman pala tumawa but why do you keep your straight face every time." I said at tumigil naman siya dahil dun at tumingin sa akin. 

"Because being quiet and keeping my straight face will help me watch my cousins and my twin well. In that way makikita ko agad kung ano yung gumugulo sa kanila. I want to watch their every move that is why I am always quiet." he said at napatango naman ako doon nang may marealize ako. 

"Pero hindi ka naman ganun sa'kin, or maybe because I am not just that important?" I ask na medyo nahihiya pa at mabilis naman siyang umiling. 

"I can't be quiet pag ikaw ang nandiyan. Dahil pakiramdam ko pag tumahimik ako iba na ang umiikot sa isip mo." he said and that stop me. 

"You don't need to keep everything alone, Irene. I can be your shoulder to cry on. Stop trying to be strong in front of everyone when the truth is you're weak." he said. 

Yun lang ang sinabi niya but just like the usual hindi ganun kabilis mawawala sa'kin ang sinabi ng isang Renzo Simon. Dahil simula pa lang naman ganun na everything that he said to me lahat yun naalala ko pa. 

"You okay?" tanong ni Celine sa'kin at tumango naman ako doon and gave her a smile. I look at Chantal na inaayusan sa tabi ko ng make-up artist at nakapikit lang siya. 

Simula ng magkaharap kami ni Celine ngumiti lang ng isang beses si Chantal at hindi na nagsalita after nun kahit na ilang beses na siyang sinusubukan kausapin ni Celine. Hinayaan ko na lang siya dahil alam ko namang hindi madali para sa kanya ang pagpayag dito. 

"I am really happy that you are the models that will ramp wearing my designs." Celine said kaya napalingon ako ulit sa kanya. 

"It's a pleasure." I said and smile at her. 

Malapit na din naman kaming matapos ayusan at when I was about to go para magpalit ng damit biglang tumunog yung phone ko and it's Hannah and it's a video call.

"Irene! Here na kami my god hindi naman ako nainform na pati pala kami pagkakaguluhan dito!" sigaw niya at natawa na lang ako dahil naririnig ko yung mga taong tawag ng tawag sa mg Rheinford. 

"Did you forgot? Rheinford ang boyfriend mo at ilang Rheinford ang kasama mo. And you are a Santillan." I said at nakita ko namang napairap siya doon. Hindi ko alam kung kasama ba nila si Renzo because when I ask him last night before he left in my unit wala naman siyang sinagot.