Nowa ja

Wracamy!

Po trzech dniach, mogłam wreszcie wyjść ze szpitala. Luke odwiedzał mnie codziennie. A tak w ogóle, zauważyliście że cały czas pisze w czasie przeszłym narracji pierwszoosobowej? ( szpan polskim) no bo ja pisze pamiętnik. To może dziecinne, sory taki mamy klimat. Ej miałam pisać. Ok. No to tak wróciliśmy do domu. Oczywiście Lukey mi pomógł z moimi szkrabami. Cortney to bardzo spokojne dziecko, za to Christian, ech. Wykapany tatuś. Zamieszczam zdjęcie Cortney, bo Chris ciągle się wierci. Cor będzie modelką. Napewno. Naprawdę się ciesze, że ich mam. Położyłam maluchy w łóżeczkach i poszłam sie odświeżyć. Jak spojrzałam w lustro pomyślałam- kurcze, nie jest tak źle. Z rzuce pare kilo i będzie na tip top. Umyłam włosy, ciało, zęby. Wysuszyłam włosy, ciało, zęby. No dobra z tymi zębami to przesada. Ubrałam sie w dres. Włosy spięłam w kucyk i poszłam do usypiającego dzieci Luka. Luke śpi, a dzieci nie. Hahaha. Christian eh... nie pasuje do niego to imie. Lepsze będzie Dylan . Pomówię o tym z Lukiem, jak tylko wstanie. On wygląda tak słodko jak śpi... Wróćmy do rzeczwistości. W rzeczywistości Luke jest jesze bardziej słodki. Uspałam moje skarby ( włącznie z Lukiem) i poszłam gotować sos serowy i makaron. Nie trudno się domyśleć że gotuję makaron z sosem serowym. Spojrzałam za siebie i kogo widze? Niewyspanego Luka z dwojgiem małych robaczków na rękach.

- O wstaliście już?

-Te małe brzdące nie dały mi spać!

-Hahaha

-To nie jest śmieszne Su!

- Nie czas na kłutnie

- Tylko odłożę Cortney i Chri.. nie zauważyłaś że lepsze byłoby imię Dylan?

-Tak! O tym samym myślałam!

-To odłożę Cortney i ...Dylana i przyjdę zaraz

- Oki.

No właśnie. Muszę je nakarmić. Ech... taki problem, że Luke nie widział jak ich karmie...
Uwaga. Chcecie nową książkę? Tylko że rozdziały będą wolno pisane. Dlatego pytam.