Haven (tłumaczenie)

Prolog

Norah zawahała się, zanim poruszyła następny temat. 
- A co z Parkerem?  Madison zamieszała herbatę.
  „Zawsze będę kochać Parkera. Był moją pierwszą miłością. Ale po tym wszystkim zdałam sobie sprawę, że nie mogę pozwolić mu być moją jedyną miłością. Chcę być szczęśliwa i muszę odpuścić." 

Norah wzięła ją za rękę. 
- Jestem z ciebie taka dumna, Madison.  Na zewnątrz rozległ się sygnał dźwiękowy samochodu i Madison wstała. 
"To moja taksówka."  Objęli się.  Norah wyczuła zapach, którego wcześniej nie zauważyła. 

- Byłaś blisko Charliego! Czekaj - co -?  Madison uśmiechnęła się nerwowo.  "Małymi kroczkami." Norah patrzyła, jak odchodzi i nie mogła przestać się uśmiechać.  Nie wiedziała, z kogo jest bardziej szczęśliwa z Charlie'go czy Madison. 

Po tym dniu wszystko wróciło do normy.
Jenna i Meegan wróciły następnego dnia do domu z miłą niespodzianką.  Meegan była małą dziewczynką o blond włosach i dużych brązowych oczach. Niosła na rękach Jareda, który przybył na świat zaledwie tydzień wcześniej.

- Luke wykończył Liama, Nick i Dylan zostali wysłani, by stanąć przed Radą. Straty po obu stronach były minimalne. Powinniśmy uważać się za szczęściarzy.

„Co… a co z Danielem?”  W końcu zadała pytanie, o które najbardziej się martwiła.  Rylan objął ją ramionami.  - Oderwałem jego kończyny. Nie ma mowy, żeby ten drań przeżył noc. 

Norah oparła głowę na jego ramieniu, pozwalając mu się zatopić. Daniel nie żył.  Wiedziała, że ​​powinna czuć się uniesiona, ale zamiast tego nie było nic.  Trudno było czuć emocje wobec kogoś, kogo tak bardzo nienawidziła. 

Madison odwiedzała ją regularnie i dobrze się dostosowywała.  Holden spędził z nią kilka dni, opowiadając jej o swojej rodzinie i swoim żalu, że nie był w stanie ich chronić. 

Alice i Ray odwiedzali ją kilka razy w ciągu roku. Annie odetchnęła z ulgą, że Norah znalazła miejsce do osiedlenia się i kogoś, kto się nią zaopiekował. 

Obiecali przyjść w następny weekend, a Norah nie mogła się doczekać ponownego spotkania ze swoją przyjaciółką.  Jeśli ktokolwiek znał jej umysł lepiej niż ona sama, to była to Annie. 

Hej, Norah.  Nie mogę się doczekać następnego weekendu.  Myślę, że powinnaś powiedzieć Adamowi o swoich zapytaniach wydawniczych, on będzie chciał wiedzieć!  xx

Norah westchnęła.  Alice zawsze naciskała na nią, aby pozostała w kontakcie ze swoim bratem.  Nadal był w więzieniu, ale pogodziła się z tym. 

Podczas jej ostatniej wizyty powiedział Norah, że czuł, że była to pobudka, którą powinien był mieć pięć lat temu.

  Norah była z niego dumna i raz w miesiącu wysyłała mu e-maile, aby pozostali w kontakcie.