FIRE WATER

1. Falling (Zawgyi)

အက်ႌလက္ၾကယ္သီးဆိုတဲ့အရာက ဒီကမာၻေပၚမွာ ဘာလို႔ေပၚလာရတာလဲလို႔ မေတြးပဲကိုမေနႏိုင္။ ဘယ္လက္ၾကယ္သီးကို ညာနဲ႔တပ္ရတာက ေတာ္ေသးတယ္။ ညာလက္ၾကယ္သီးကို ဘယ္နဲ႔တပ္ရတာက ေတာ္ေတာ္ကိုမေထာ္မနန္းႏိုင္သည္။ မွန္ထဲမွာ ညာဘက္ လက္တစ္ဖက္ကိုေထာင္ရင္း ၾကယ္သီးတပ္ေနတာ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ ေဒါသထြက္လာလို႔ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး တပ္ၿပီးသား ဘယ္ဘက္လက္က ၾကယ္သီးကိုပါျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ ဒီအက်ႌေတာ့ တသက္ဝတ္မေနေတာ့ဘူး။

အက်ႌလက္ၾကယ္သီးႏွစ္ဖက္လုံးမတပ္ပဲ ကုတင္ေပၚမွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ ပက္လက္လွဲရင္း မ်က္ႏွာၾကက္ကိုေငးလို႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတဲ့ သူ႔ကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ လန္က်န႔္က မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ၾကည့္သည္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဝ့ရင္း"

"ဟင့္အင္း"

လန္က်န႔္က ေရစိုေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြကိုသုတ္ရင္း သူ႔ေဘးက ကုတင္ေနရာလြတ္မွာ ဝင္ထိုင္သည္။ လန္က်န႔္ဆံပင္ေတြက ဂုတ္ေက်ာ္ေအာင္ရွည္ေနၿပီ။ သူက ညႇပ္ေပးရမွာပ်င္းတာရယ္။ သူသာညႇပ္မေပးရင္ လန္က်န႔္က ဘယ္ေလာက္အရွည္ထိ ထားမယ္ဆိုတာ သိခ်င္တာရယ္နဲ႔ တမင္ညႇပ္မေပးေသးတာ။

လန္က်န႔္က ဘာမွမေျပာပဲ သူ႔လက္တစ္ဖက္ခ်င္းစီကိုဆြဲၿပီး လက္ၾကယ္သီးတပ္ေပးေနသည္။ ၾကယ္သီးေပါက္က ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းမို႔ လန္က်န႔္အာ႐ုံစိုက္ၿပီး မ်က္ခုံးေတြ တြန႔္ခ်ိဳးထားပုံက ၾကည့္ေကာင္းလြန္းတာမို႔ ေဝ့ရင္းက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းက ေဆးလိပ္ကိုျဖဳတ္ၿပီး လန္က်န႔္ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေတ့ေပးလိုက္ေတာ့ လန္က်န႔္က တစ္ဖြာ ဖြာသည္။

ေဝ့ရင္းက ေမြ႕ယာေပၚက ခုန္ထၿပီး လန္က်န႔္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မက္မက္ေမာေမာရႈိက္နမ္းလိုက္သည္။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ စီးကရက္နံ႔နဲ႔ ေရခ်ိဳးၿပီးကာစလတ္ဆတ္ေနတဲ့ ရနံ႔ေတြက ယစ္မူးစရာေကာင္းလွတာမို႔ သူ႔လက္ေတြက အဝတ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ လန္က်န႔္ရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာေပၚ ေျပးလႊားပြတ္သပ္သြားေတာ့သည္။ ေရစက္တခ်ိဳ႕တင္က်န္ေနဆဲ က်စ္လစ္ေနတဲ့ ႂကြက္သားစိုင္ေတြက ေဝ့ရင္းရဲ႕ အထိအေတြ႕ေအာက္မွာ ပိုမိုေတာင့္တင္းလာသည္။