FIRE WATER

9. Falling (Zawgyi)

"ေဝ့ရင္း ကိုယ့္ေဝ့ရင္းေလး ထေတာ့ေလကြာ။ မင္း အခုမွ ႏိုးမလာရင္ ကိုယ္က သတိလစ္ေနတုန္း သစ္သားတုံးႀကီးကို မလုပ္ခ်င္ဘူး"

ေအာက္ကလိအာအသံေၾကာင့္ မ်က္စိကမဖြင့္ခင္ စိတ္ထဲက အခါတစ္ရာက်ိန္ဆဲမိသည္။ ဒီလွ်ာလိပ္ေနတဲ့အာရပ္သံနဲ႔ ‌သူ႔ကို ေအာ္ဂလီဆန္ေအာင္ ေျပာႏိုင္တာ အာဆတ္မွ တပါးအျခားမရွိ။ ေဝ့ရင္းက မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ေမ့ေနတုန္းလို႔ ဆက္ဟန္ေဆာင္ေနခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ပါးေပၚ က ႏႈတ္ခမ္းေမႊးက မထိခလုတ္ ထိခလုတ္နဲ႔ ယားလာတာရယ္။ သူ႔ဗိုက္ထဲက ေအာ္ဂလီဆန္လာတာရယ္ေၾကာင့္

"ေဝါ့. . . . ေဝါ. . . ေဝါ့. . . "

႐ုတ္တရက္ႀကီး မီးရထားေရေႏြးေငြ႕စက္ေခါင္းပ်က္ ဥဩထဆြဲသလို အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေဝ့ရင္း ဗိုက္ထဲက အစာအႂကြင္းအက်န္နဲ႔ အရည္ေတြက အရွိန္နဲ႔ ပန္းထြက္သြားသည္။ သုံးရက္ သုံးညေလာက္ ေသာက္စားထားတဲ့ အစုအပုံႀကီးဆိုေတာ့ အသြင္အျပင္နဲ႔ အနံ႔က ေျပာေနစရာကိုမလိုေတာ့။ ခ်ဥ္စုတ္ေဟာင္ဖြာေနတဲ့ ဒီအနံ႔နဲ႔တင္ ေဝ့ရင္း ျပန္ေတာင္ သတိလစ္ခ်င္သြားသည္။

သူ႔အန္ဖတ္ဒဏ္သူမခံႏိုင္ပဲ အေနာက္ဆုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ေနရာက ေ႐ႊ႕မရ။ ေ႐ႊ႕မရဆို သူ႔ကို ခုံတစ္လုံးမွာ ခ်ည္တုပ္ထားတာကိုး။ ဒီၾကားထဲ ထိုင္ေနရတဲ့ခုံက ၿငိမ္မေနပဲ လႈပ္ေနတာေၾကာင့္ မူးသြားၿပီး ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ အန္ဖတ္နဲ႔ ထပ္ပစ္လိုက္ေသးသည္။

အာရပ္ေကာင္က အာရပ္လိုေရာ ဘိုလိုေရာ ဝက္ဝက္ကြဲေအာင္ဆဲၿပီး ခုန္ေပါက္ေနလို႔ သူ႔ေနာက္လိုက္ေတြက အက်ႌက အန္ဖတ္ေတြကို သုတ္‌ေပးရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတုန္း ေဝ့ရင္းက သူေရာက္ေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို စူးစမ္းၾကည့္သည္။ ျမင္ေနရတဲ့ သံျပားခင္းၾကမ္းျပင္ႏွင့္ သူရွိေနတဲ့အခန္း ယိမ္းထိုးေနပုံက သူေရာက္ေနတာက စက္ေလွဒါမွမဟုတ္ သေဘၤာတစ္စီးစီးေပၚျဖစ္ႏိုင္တာသိလိုက္ရေတာ့ အေတာ္စိ‌တ္ေလသြားသည္။ ေျမျပင္ဆိုရင္ေတာင္ နည္းနည္းပါးပါးႀကံလို႔စည္လို႔ရဦးမည္။ အခုလို ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္သာဆိုလို႔ကေတာ့ ဘယ္သူမွ လာမကယ္ရင္ ေဝ့ရင္းရဲ႕ အရက္နာက်တာရယ္ ေဆးထိုးခံထားရတာရယ္ ေပါင္းတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာက ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္ကေန ေလးဘက္ေထာက္သြားဖို႔သာ တတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။