Sealed - T.M.R

•8• Tom Riddle için sadakat

"evet profesör Riddle çok korkunç davranmaya başladı tüm öğrenciler adına söylüyorum hepimiz korkuyoruz"

"Nasıl yani"
Dumbledore?

"Sürekli bize emir veriyor... Kölesi gibi ve çok sinirli sürekli bağırıyor. Odasına girip tuhaf büyüler ve iksirler deniyor..."
"Anladım çocuklar ben Riddle ile konuşurum uyarınız için teşekkür ederim, Bay ve bayan Rosier"
Adım sesleri artınca Riddle'ın kolundan tutup süpürge dolabına onunla birlikte girdim.

Bana tuhaf tuhaf bakınca gözümü devirdim ve fısıldayarak konuştum.
"Daha iyi bir fikrin var mıydı?"
Oda bana göz devirdi ve dolabın ince deliklerinden dışarıya odaklandı. Bende onun yaptığını yaptım içerden müdür yardımcısı Dumbledore, Arthur Rosier ve Amabel Rosier çıktı.

"Druela?"
"Ne?"
"Druela'nın da orda olması gerekiyordu..."
"Hayır sadece Rosier'ler ihanet içinde ve bunun cezasını çok kötü çekecekler"

"İyi de Druela nerde o zaman?"
"Odasında başının ağrıdığını söyledi"
"Ne"
Fısıldar biçimde kendime demiştim daha çok. Druela'nın odasında olmadığını şimdilik Riddle'ın bilmesine gerek yoktu.

Gözlerini devirdi ve dolaptan çıktı hızlı adımlarla ortak salona ilerledi bense druela'nın odasında olmadığını biliyordum ve bu yüzden kafam çok karışıktı. ne karıştırıyordu?
Arkasından yavaş adımlarla onu takip ediyordum tek bildiğim Druela'nın bir şeyler karıştırıldığıydı ancak bu ihanet değildi...

Sessizce ortak salona girdim köşede Mia ve Druela'yı gördüm fısıldayarak konuşuyorlardı?
İkisi günahım kadar anlaşamazlardı?
Ne demekti bu?

Onlara baktığımı görünce Mia bana el salladı Druela ise sadece sırıttı.
Beni yanlarına çağırdıklarında her ne kadar gitmek istesemde hayır anlamında kafamı salladım. Mia göz devirmekle yetindi ve Druela'ya geri döndü.

Dokuza on dakika vardı bende hızlıca uzandığım yataktan kalktım sessiz adımlarla daha önce beni tuzağa çektikleri koridora ilerledim bir kaç dakika geç kalmıştım yüksek ihtimalle, daha önce Malfoy'un durduğu noktaya geldim ve o gün dediği şeyleri tekrar ettim.
"Tom Riddle'ın yanına gitmeye ihtiyacım var.."
Önümde kapı beliriverince gülümsedim sonra yüzüme her zaman ki ifadesiz hali takınıp odayı açtım.

Odaya girmemle gözler bana döndü, Malfoy'un yüzünde iğrenç bir sırıtış vardı geç kalmam ile alakalı olduğunu biliyordum.

Boş sandalyeye oturmak için ilerliyordum ki Riddle'ın sesini duydum.
"Geç kaldın, tam beş dakika"

"Sayılarla aram iyi değil"

"İlk toplantın olduğu için kendini şanslı say, yoksa-"
"Kemiklerimi kırardın, evet biliyorum."

"Sözümü sakın kesme Amour! Ve kiminle konuştuğunu da unutmasan iyi edersin! Ben öylesine biri değilim"
Şansımı zorlamadan sustum ve yerime oturdum.

Dakikalar sonunda Rosier'lerin yaptığı şey ortaya çıkmış Riddle'ın ayaklarına kapanmış özür diliyor ve affetmesini istiyorlardı.
"Çok acınası sonucuna katlanmayacağınız bir şeyi yapmanız..."

Son kelimeyi kendine özgü tehditkar ses tonuyla söylemiş ve Arthur Rosier'e crucio laneti atmıştı. Amabel bir köşeye sinmiş ona ne olacağını bekliyordu.

Bense kollarımı göğsümde birleştirmiş ve sandalyeme yaslanmış olanları izliyordum.
"Amour bayan Rosier'e cezasını sen vermek ister misin? Sonuç olarak onu yakalamam da yardımcı oldun.."

Ne yapmıştım ki? Ben geldikiten hemen bir kaç saniye sonra yanımdaydı zaten, benden önce bilmiyor muydu?

Bilmediğini söylese de bu kadar tesadüf fazla değil miydi?
Zihnimi okumuş olabilirdi yine...
Çok sorgulamadan alaycı yüzümü takındım ve çakma minnattar ses tonumla konuştum.
"Onur duyarım lordum"

Riddle yüzünü buruşturdu çünkü sesimde ki alay hoşuna gitmemişti.
Beni ve gücümü test etmek istiyordu bunu bu kadar belli etmeseydi keşke...

Gündüzleri yüzümde olay ifadesiz yüzümü takındım. İlk defa bir laneti insanda denemeyecektim sonuçta, bu yüzden oldukça rahattım.

Amabel yere oturmuş yaşlı gözlerle yüzüme bakıyor, acımaya dair bir şeyler arıyordu.
Umut ne kadar da zor duruma düşürüyordu insanları. Eğer umudu olmasaydı çoktan kendini hazırlamış bir şekilde bekler, belki riddle'ın gazabından kurtulurdu.

"Zavallı Amabel ve zavallı umudu.."
Dedim fısıltıyla şoke olmuştu çünkü acıyacağımı sanıyordu.

Ben bir şeyi kabul ettiysem mutlaka yapardım sonucu ne olursa olsun.
Aptal kız.
Riddle Arthur'a büyü yapmayı kesmişti ve sıra bendeydi Arthur acıyla inliyordu.
"Orion Arthur'u bağla"
Anlaşılan sabaha kadar cezası devam edecekti.

Tom riddle için sadakat çok önemli.

Asamı Amabel Rosier'e çevirdim artık ümidi kesmiş gözlerini kapatmıştı.
"Crucio"
Asamdan ışık fırladı ve amabel'in çığlıkları odada yankılandı.

Hissettiğim şey ise saf zevkti. Adeta haz alıyordum ve bu haz öyle güçlü bir hazdı ki her an dudaklarımı ıssırıp çığlık atacakmışım gibi hissediyordum.

Asamdan çıkan güç o kadar fazlaydı ki salık bıraktığım siyah saçlarım arkaya havalanmıştı.
Amabel en sonunda acıdan bayılınca ifadesiz yüzümle asamı yere indirip yerime oturdum.

Başımı yerden kaldırıp etrafı süzdüğümde Orion Amabel'i de bağlıyordu. Diğer Teki üyelerini süzdüğümde ise çoğu zevk almıştı bir kaç tanesi ise korkmuştu hatta Druela'nın gözlerinin dolu olduğuna yemin edebilirdim.
Madem böyle şeyleri görmeyi sevmiyordu neden burdaydı?

"İşimiz bittiyse çıkabilir miyim?"
"Çık"
Adımlarımı kapıya yönlerdim ve ilk gün koridorun sonunda saklandığım heykelin arkasına gittim. Beş veya on dakika sonra diğerleri de çıktı ancak şüpheli bir şey yoktu hepsi sakince adımlarını Slytherin ortak salonuna çevirdi. Riddle daha içerdeydi sanırım işkenceye devam edecekti, çok umursamadım ve bende adımlarımı ortak salona çevirdim.

Sessizce içeri girdiğimde herkes çoktan odasına gitmişti. Bende kızlar yatakhanesine ilerledim ve odamın kapısını açtım.

"Ne işin var burada?"