Sealed - T.M.R

•12• Hiç, hiç kimse

"ee Riddle?" Dedim odaya girerken ve devam ettim.
"Buraya zevk için çağırmadın beni herhalde?" Dedim alaycı bir ima ile.
İmama karşı yüzünü buruşturdu ve kapıyı kilitleyip konuştu.

"sen yaptın."

"Efendim?"

"Alphard'dan bahsediyorum saf muamelesi yapma!"
Derdi belli oldu sanırım Alphard onunla  benzediğimiz konusunda haklıydı eh zekiydi sonuçta. Dudaklarımı yaladım ve sırıtmaya başladım.

"Sence benden başka kim bunu yapabilir?"

"Kurtadam saldırısına uğradığını söylemiş... Slughorn gölün yakınlarında kan izleri görmüş... Hufflepuff'lı öğrenci... Cidden-"
"Biliyorum harika bir plandı her planım gibi..."

Bu kez o alayla sırıttı, daha çok küçümseyici bir bakıştı. Ne var manasında tek kaşımı kaldırdım.
Odaya geldiğimde şaşırmamıştım masanın üstünde bir sürü iksir malzemesi ve onlarca kitap vardı odası -masası hariç- olması gerekenden topluydu.
Düşüncelerimi dağıttım ve kapıya yaslanıp kollarımı göğsümde birleştirdim. Ancak sakinliğim kısa sürdü Birden kükremesiyle ürkmedim dersem yalan olur çünkü gülümsemem anında solmuştu.
Sanırım bende birden bağırınca insanlar böyle hissediyor... Çok zevkli olduğuna eminim!

"Neden haber vermedin?!"

"Haber mi vermeliydim? Yanlış hatırlamıyorsam ben anlaşmanın bana düşen kısmını yaptım. Beden ne uğruna çalıştığımı bile bilmeden sana 'itaat' etmemi mi bekliyorsun?"
Sinirle nefes aldı ve odada göz gezdirdi niye sürekli sinirliydi bu çocuk?

"Aklımda çıkmış olmalı herneyse. Amacım büyücü dünyasında melez ve safkan ırkını bırakıp tüm muggle doğumluları ve muggle'ları yok etmek."
"Safkan rejimi..."
"Tam olarak öyle ve ben yoldaşlarıma ölümyiyen diyorum emin ol onlarda bundan gurur duyuyorlar..."
"Hepsi Alphard gibi korkaksa işin zor olmalı"

Alayla tek kaşımı kaldırıp sırıttım, o ise kaşlarını çatmıştı?
Yanlış bir şey mi dedim?
"Alphard en cesur ölümyiyenlerimdendir görevleri asla sorgulamadan yapar."
Birden kahkaha patlattım cidden içim dışıma çıkana kadar güldüm hatta hayatımda hiç bu kadar güldüğümü hatırlamıyorum...
Gözümde ki yaşlarımı sildim ve bana anlamaz biçimde bakan riddle'a açıklama gereği hissettim. Kendimi topladım ve sesimi incelterek Alphard'ı taklid ettim.
"nolur bırak, Renesmee yalvarıyorum, Yalvarıyorum bırak beni ne istersen yaparım renesmee" dedim ve devam ettim.

"Alphard cesur değil sadece fazla sadık, aptalca bir sadıklık. Koyun gibi?"

Göz devirdi ben ise hala sessiz sessiz gülüyordum. Alphard cesursa hiç cesur görmemişti...
"Emin ol sana Alphard'a yaptıklarını yapsam şu an ölü olurdun... Merlin aşkına hématome büyüsü mü? Ne tür bir delisin?"

"Bunu bana sen mi diyorsun Riddle..."
Yüzüne yaklaşmaya başladım, birden ciddileşmiştim ve bu çatık olan kaşlarının havaya kalkmasına neden oldu.

"Ayriyetten ben ne olursa olsun onun gibi birine asla yalvarmam. sizi ilk gördüğüm gün hani tuzak kuruduğuz, ihtiyaç odasında ki toplantının olduğu zaman ne demiştim? Benim kaybedecek bir şeyim yok Riddle o yüzden istersen öldür şuan emin ol kılımı dahi kıpırdatmam ben acıya dair olan duygularımı hatta genel olarak duygularımı yıllar önce öldürdüm! Denemek istersen-"
Bir iki adım geriye gittim ve kollarımı açtım.
"Burdayım Riddle"

Meydan okumuştum. Ortam o kadar gerilmişti ki güç gösterisi yapalım diye diye burun buruna gelmiştik. Ben geriye gittiğimde Riddle üstüme gelmişti ve bu gözümdeki kararlılığı arttırmıştı. İkimizin nefes alışverişleri çarpışırken Riddle'ın eli asasına gitti.

Asasını bana doğrultmuştu tüm ciddiyetiyle, Tamam bunu beklemiyordum. O yüzden şaşırmıştım ve şaşkınlığımın yüz ifademe yansıdığına eminim.
"Crucio"

Acıdan ağzımdan iniltiler çıksada yere ellerimin üstüne çömeldim cidden dayanılması zor bir acıydı.
Bir süre sonra acıya alıştım hatta gülümsemeye başladım.
Her ne kadar gülsemde hala çığlık atabilirdim.
Siktir alphard çok bile dayanmıştı.

Tom marvolo riddle

"Crucio"
Birden dememe şaşırmıştı ancak onu denemek istemiştim. Söylediği şeyler palavradan da ibaret olabilirdi.
Ancak aklımı da kurcalamıyor değildi,
Cidden söylediği kadar güçlü müydü?

İlk başta yere dizlerinin üstüne düştü ağzından hafif iniltiler çıkıyordu ancak saçı yüzünü kapattığı için yüzünü göremiyordum. Yaklaşık üç veya dört dakika geçmişti birden sırt üstü yere uzandı ve gülmeye başladı.
Gülmeye başladı?
Crucio?
Gülmesinin verdiği şaşkınlıkla asama bakmıştım ancak asamdan çıkan yeşil ışık hala odayı aydınlatıyordu.

O kızı kesinlikle Ordum da istiyordum...
Asamı indirdiğimde bu sefer hafifçe kıkırdadı.
"Yaşadığımı hissettim"

Hala gülüyordu cidden iyi değildi. Yüzümü buruşturdum ve masada ki iksirleri incelemeye başladım göz ucumla baktığımda ayaklanmıştı.
"Orduma katılmanı istiyorum."
Tekrar göz ucumla baktığımda ciddileştiğini gördüm.
"Hayır."
"Ne?"

"Hayır, gelecek planımda kimsenin hizmetkârı olmak yok. Dışardan bir destek istersen yardımcı olurum elbet ancak içine girmem."

Beni ne cürretle reddederdi? Ben tom Riddle'dım. Geleceğin en karanlık büyücüsü olacaktım. Tüm düyaya hükmedecektim ve o beni reddetmişti sinirle yüzüne baktığımda çoktan odanın kapısındaydı, Göz ucuyla bana baktı ve çıktı. Tüm sinir hücrelerim tepeme çıkmıştı ne cürretle bana hayır derdi?
İnsanlar bana bilmiyorum demeye bile çekinirken o nasıl hayır derdi!
Yatağıma sinirle oturdum ve düşünmeye başladım.

Eğer orduma katılırsa çok fazla katkısı olacaktı bana. Zekiydi güçlüydü sözünü dinlettiriyordu ve korku salıyordu. Ölümyiyenlere benden sonra en yakın olacak kişi olabilirdi. Ona itibar ve güç bahsetmiştim ancak reddetmişti?
Kafamı ellerime hapsettim.

Onu yanıma çekmek için bir fikir ararken aklıma kütüphanede Druela'nın bana dedikleri geldi.

----
"Nasıl yani açık konuş"
Dedim arkama yaslanarak ve ellerimi göğsümde birleştirerek.
"Dediğim gibi eğer daha önce sevgi tatmamış bir kızı elde etmek istiyorsan ona sevgi sunmalısın. Kendini özel hisederse sana güvenir eğer ilk başta ondan istediğin şeylerin sebebini dersen bir süre sonra dediklerini sorgulamaz hale gelir"

Dediklerini beynimde tarttım mantıksız şeyler demiyordu, akla yatkındı.
"Yani eğer bir kız benim tarafımda olmayı reddederse ve kız daha önce sevgi ve güven tatmadıysa ona bu duyguları sahte dahi olsa sunarsam onu elde ederim?"

Yüzünde kendinden emin bir gülümseme belirdi.
"Evet öyle, peki Tom bahsettiğin kız kim?"
Bu sefer ben güldüm daha sonra mırıldandım.
"Hiç, hiç kimse"
---

Beni reddeceğini tahmin etmiştim aslında ve bana diğer ölümyiyenlerden daha yakın gelen Druela'dan tavsiye almıştım.
Aslında daha çok sakin bir hayat istediği için istemeyeceğini düşünmüştüm ama yanılmıştım.
Dedikleri doğruysa benim tarafımda olmak onu rahatlatıyordu sadece köle olmak istemiyordu. Ancak bilmiyordu ki
Ben bir şeyi istersem onu alırım.

Onu kendime aşık edecektim beni sevmesini sağlayacaktım sonra onu bırakacak peşimden gelmesini bekleyecektim.

Ona sahip olacaktım onun sahibi ben olacaktım aynı diğerleri gibi benim olacaktı...

Korku bir insana her şeyi yaptırabiliridi ama o kız hiç bir şeyden korkuyordu.

Ancak genç adam bilmiyordu geleceği. kızı hafife alıyordu aynı günler önce kızın istemeden çocuğu hafife alması gibi... kız genç adamın aynısıydı.
Aynı taşlaşmış kalp, aynı düşünceler, aynı hisler.
Kız farkındaydı Genç adama böyle bir duygu hissetmesinin imkansız olduğundan.
Ancak değil miydi sevmek imkansızı sevince daha güzel olan?
Aşk imkansızı sevince gerçekten aşk olurmuş.
Bunu kim bilebilirdi ki?
İkiside bilemedi...

İnsanların ruhu bedenlerden önce çürürmüş.
İki çürümüş ruh bir araya gelirse,
Bu imkansızı sevmek değil midir?