Sealed - T.M.R

•26• İşte gerçek olan

"önce sen gir, imajımı çizemem"
Jane Güldü ve içeriye girdi. Beş dakika kapıda bekledikten sonra bende içeriye girdim.
Sekiz dokuz kişi dışında kimse yoktu, Abraxas Marvolo'nun dediği gibi sağ yanını boş bırakmıştı.
Hızla boş yere oturdum tam karşımda Orion, yanımda Abraxas vardı. Sanırım Marvolo'nun en güvendiği iki kişi onlardı, eh artık bende vardım.

"Hey oraya Abraxas oturuyor!"
Druela her şeye maydonoz derken ciddiydim, sanane yani...

"Sana hesap verecek değilim ama gördüğün üzere Abraxas'ın haberi var ve susuyor. Şimdi tanrı vergisi olan gözlerini ve beynini çalıştırıp ikisi arasında bağlantıyı kur. Çok zor biliyorum ama yapabilirisin inanıyorum!"
Odada ki çoğu kişi gülerken Druela sinirle ofladı ve önüne döndü.
Kulağımda hissettiğim fısıldama ile soluma döndüm.

"Yavaş sapla aslan parçası sabah bir akşam iki ölecek kız"
Abraxas'a yandan sırıtış attım ve kollarımı göğsümde bağlayarak arkama yaslandım.

"Septimus Weasley hakkında ne biliyorsun?"
"Neden soruyorsun?"
"Lazım."

Omzu silkti ve olağan sakinlikle cevapladı.
"Quidditch takımında ve notları iyi sayılır, Potter ile takılıyor sanırım başka bir şey bilmiyorum."
"Anladım"

Marvolo gelene kadar başka konuşmadık ancak bildiğim bir şey varsa Abraxas'ın bunu neden sorduğumu bir şekilde öğrenecek olmasıydı.
Aslında ben istersem öğrenmezdi ancak öğrenmesini istiyordum.
Harika! Tüm işlerim bitmiş çöpçatanlığa başlamıştım birde...

Bir süre sonra oda nerdeyse tamamen dolmuştu. Saate baktığımda dokuza bir dakika vardı, cidden bu çocuk niye zamana bu kadar önem veriyordu manyak mıydı neydi...
Gözlerim saatteydi cidden tam dokuzda gelecek kadar psikopat mıydı merak ediyordum.
On, Dokuz, Sekiz, Yedi, Altı, Beş, Dört, Üç, İki Ve bir.
Kısa bir sessizlik ve hemen ardından gelen kapı açılma sesi...

"Ürkütücü derece de saat tam dokuzda..."
Kendi kendime kısık sesle mırıldandım zaten kimsenin duyduğunu da sanmıyordum.

Yaklaşık yarım saat geçmişti ve ben sadece önemli bir kaç yeri not almıştım.
Sekreteri miyim ölümyiyeni miyim neyim ben, belli değil...
Topuzum bozulmasın diye çok sıkı bağlamıştım ve canım yanıyordu istemsizce.
Aşırı derecede uykumun gelmiş olmasınıda varsayarsak odama gidip uyumak aşırı cazipti şu an...

Ancak şımarık kızlar gibi görünmemek için dik duruşumu bozmadım ve not alamaya devam ettim.
"Jane ve Abraxas"
"Evet lordum."
"Efendim?"
Şimdi ilgimi çekti işte.

Nolur onların tek kalmasını sağlayacak bir görev ver...
"Honour ailesinden Madalyonu almanızı istiyorum."
Hey, bunu bende kolaylıkla yapabilirdim?
İtiraz edesim gelmiş olsa da bana başka planlarım var demişti. Pekala sadece not al ve sorgulama renesmee.

'Abraxas ve jane ölüm mandalyonunu alacak'

"Gerekli bilgiler için Amour size yardımcı olacaktır"
Kafamı onaylarcasına salladım, hiç konuşmamıştım geldiğimden beri açıkcası kimsenin sorun ettiğini sanmıyorum.

Önemli şeyler konuşulurken konuşmaktansa susmayı tercih ederdim. Böylesi düşünmek için daha fazla zaman kazandırıyordu ve mantıklı düşünebiliyordum.
"Leta sendende bir çeşit bitki bulmanı istiyorum, Ateş zambağı."
"Elbette lordum"

'leta Parkinson ateş zambağı.'

Sıkıcı, ne zaman benim yerime geliyoruz?
"Nott, Parkinson'a yardımcı ol"
"Lordum tek halledebilirim!"
"Kendini kanıtlamak istemen güzel ancak hayır, Nott ile yapacaksın."
Orion arkadan söze atlayınca içimden lütfen kavga çıksın diye dua ediyordum.