Sealed - T.M.R

•10• sahte dostluk

Bir hafta geçmişti Riddle'ı bir daha görmemiştim görünce de umursamamıştım.

Yarıyıl tatiline oldukça az kalmıştı ve bu yıl sonu sınavları olan FYBS sınavlarına da az kaldığını gösteriyordu hayatımı aptal bir bakanlıkta masabaşı bir iş ile heba etmek istemiyor ve bundan çok korkuyordum.
Belki diagon yolunda veya hogsmade de bir işe girerdim?
Eminim o masabaşı işten çok daha iyi bir iştir.

Öte yandan ihtiyaç odasında ki toplantılar... Katılıyordum ancak ne amaçla olduğunu bilmiyordum, İlkini sayarsak 2 toplantıya katılmıştım. Neye dahil olmuştum, amaçları neydi, ve en önemlisi hogwarts'la sınırlı mı kalacaktı?

Riddle'la konuşmam gerekiyordu hala anlaşmanın ona düşen tarafını yapmamış, amaçlarını söylememişti. aslında aklımda bir şeyler vardı ve bunları defterime not almıştım.

1-büyücü dünyasında katliam çıkartıp muggle doğumluları yok etmek.

2- muggle dünyasında katliam çıkartıp babasının intikamını almak

3- bakanlığı ele geçirmek

4- 'teki' hogwarts'la sınırlı kalacak ve riddle bakanlıkta üst düzey bir yere gelecek

5- bir tür dernek şeklinde devam etmek.

Not: son ikisinin olma ihtimali aşık olma ihtimalimden daha düşük

Yazdığım nota göz devirdim mizah yeteneğim cidden hiç yoktu...
Yönümü kütüphaneye çevirdim haftasonu olduğunu ve öğlen saatleri olduğunu da varsayarak riddle kütüphanede olmalıydı.
Tam okula girecekken kapıda jane lestrange ile konuşan alphard black'i gördüm, şöyle ki bundan üç gün önce leta parkinson ile öpüşürken görmüştüm oda bunun farkındaydı. İşin kötü tarafı mia'ya bunu söylemekti sanırım riddle'dan daha önemliydi bu mesele...

Mia'nın bir kaç arkadaşına sorup onun kütüphane de olduğunu öğrendim. Açıkcası bu üç günde ona söylemememin sebebi benim sevgilisini elinden alacağımı düşünüp ortak salonda yaptığı şovlarıydı ve şovlar sadece toplantı günü olan olayla kalmamış ikisini her gördüğüm yerde aşağılayan bakışlarını bana yollamış  Alphard ile toplantı hakkında konuşmam gerektiğinde bile izin vermemiş rencide etmişti.
Aslında planım ona hiç söylememekti ama aynı şey benimde başıma gelebilirdi bu yüzden intikam olayını kenara bırakmaya karar vermiştim.

Ayrıca mia'ya tahammül ediyor olmamın tek sebebi de yine ona acımamdı. Onun gibi zavallı bir kızla uğraşmak istemiyordum, onu kaale bile almıyordum.
O safkan olabilirdi, zengin olabilirdi, doğuştan güçlü olabilirdi. Ancak ondan ne zeka vardı ne de büyü gücü. Tek kaynağı soyadı ve kanıydı.
Bu şartlar altında onunla uğraşmam kendime hakaret olurdu!

Kütüphaneye girdiğimde içerisinin full ravenclaw ve gryffindor'lularla dolu olması dikkatimi çekti, onun dışında en arkada Tom Riddle ve Druela vardı. Tuhaf tarafı Tom Druela'ya ders anlatıyordu, şaşırmamın sebebi Riddle'ın kimseye yardım edeceğini düşünmememdi.

Yüksek ihtimalle Riddle uyarımı dikkate almış, normal öğreciler gibi davranmaya başlamıştı.

Onların hemen bir kaç masa ilerisinde Mia vardı sanırım iksirle alakalı bir şeyler okuyordu.
"Mia konuşabilir miyiz?"

"Oo yılın yılanı da gelmiş"
Alaylı yüzü birden öfkeyle bana bakmaya başladı.
Ha?

"Mia?"
Birden Bağırarak konuşmaya başladı ki eminim kütüphaneden sorumlu bayan Norris'in burda olmaması oldukça işine yaramıştır.
"NE ZAMAN SÖYLEMEYİ PLANLIYORDUN? ALPHARD BENİ TÜM SLYTHERİN İLE ALDATINCA MI? EĞER DÜN ONU KIZLAR TUVALETİNDE PARKİNSON İLE ÖPÜŞÜRKEN GÖRMESEM HALA BENİ SAF YERİNE KOYUYOR OLACAKTIN!
ALPHARD'IN TEK İYİLİĞİNİN SENİN BENİ ALDATTIĞINI BİLDİĞİNİ BANA SÖYLEMESİ OLDUĞUNA İNANAMIYORUM SENİ AŞAĞILIK SÜRTÜK"

yanağıma yediğim tokatla saçlarım yüzüme kapanmıştı ve eminim tüm kütüphane bize bakıyordu.
Kafamı kaldırdım ve Birden gülümsemeye başladım.
Cidden aptaldı. Dolu gözlerine bakınca yüzümü alayla buruşturdum sahte göz yaşlarımı silmemle konuşmam bir oldu.
"Evet senden gizledim neden bilmek ister misin?"

Gözlerinden yaşlar süzülüyordu ama umursamadım.
"Hatırlıyor musun ilk söylediğinde sana seni kullandığını demiştim sende inanmamış aksine sizi ayırmak için dediğimi düşünmüştün -ah sakın inkar etme her yanınıza geldiğimde yaptığın saçma davranışlarını hatırlıyor musun agh tabi ki hatırlıyorsun. hatta düşündüm de mia, burda sürtük arıyorsan emin ol o kişi ben değilim."

Sözlerimi uzun ve can yakıcı seçmeye dikkat ediyordum ve anlaşılan işe yarıyordu birden yere çöküp ellerini yüzüne kapattı ve hüngür hüngür ağlamaya başaldı. Hiç üzgün olmayarak not düşüyorum acıma duygum çok eskiden ölmüştü ki artık öyle bir duygu benliğimde hiç olmamış gibi davranıyorum. Aynı zamanda Mia şansını günlerdir çok zorluyordu. Ona şu ana kadar dayanmış olmam bile başarıydı.

Kahkaha attım bu herkesin dikkatini bana odaklamıştı, sonra birden ciddileştim ve sertçe konuşmaya başladım.

"Evet sana söylemedim neden bilmek ister misin? sen arkadaşım falan değilsin, asla da olmadın. Ben kimseye güvenmem kimseyi sevmem sen bunları bile bile gururunu kenara bırakıp dibimde gezdin, şimdi mi gururlu kız ayakları? Sen beni aşağılayacaktın, sen beni küçük düşürecektim ve ben susup sana yardım edecektim öyle mi?" Sustum ve mimiklerimi değiştirdim.

yüzümü sahte bir pişmanlık aldı
"Agh çok pardon ben enayiyim ve sen dünyanın en zeki cadısısın-"
Yere eğildim ve ağlayarak bana bakan yüzüne fısıldadım.
"Ben bana yapılan en ufak yanlışı bile unutmam."

Hızlıca kütüphaneyi terk ettim yarının gündemi belli olmuştu, popüler Slytherin öğrencisi Mia ile Slytherin'li bir kız kavga etti bla bla. Boş işlerle daha fazla uğraşacak vaktim yoktu ancak alınacak bir intikamım vardı.

Alphard lestrange benden korksan iyi edersin beni küçük düşürmeye çalışmanın bedelini çok kötü ödeyeceksin.
Sakin ve sıradan hayatımın yavaş yavaş  yok olduğunu hissediyordum ve tuhaf yanı umrumda değildi. gücümün farkındaydım zaten ancak bu gücü kullanmak... Tuhaf bir şekilde iyi hissettiriyordu ve insanlara acı çektirmekten gram üzüntü duymuyordum sanırım Riddle'ın oyununa istemeden girsemde çoktan bir parçası olmuştum.

Düşüncelerimi hızla dağıttım Alphard'ın beni alt ettiğini düşündüğü her bir saniye bana işgenceydi.
Adeta kanım kaynıyordu.
Bunun normal olmadığını biliyordum kesinlikle hastalıklı bir zihniyete sahiptim ve bunun da farkındaydım.
Normal bir kız olsaydım umrumda olmazdı çünkü normal olanı oydu ama kalbim karaydı benim, simsiyahtı.

Kendimi bildim bileli öyleydi, sadece bir an düşündüm eğer normal bir kız olsaydım Mia yüksek ihtimalle en yakın arkadaşım olacaktı ve ben az önce sözde en yakın arkadaşıma cidden ağır şeyler demiştim.
Evet ilk söyleyişte bana normal gelse de bunu bana en yakın olan insana demiştim.

Tamam tuhaf olan bir şey daha, bundan asla pişman değildim. Aksine onu üzmek çok hoşuma gitmişti hatta Alphard umrumda değildi sadece ona zarar verecektim ve bunun için sebebim de belliydi.
Mia'yla aramı bozdun bedelini ödeyeceksin!
Sesimi incelttim ve sesli bir biçimde mırıldandım cidden komikti!

Kesinlikle Sadist bir psikopattım ve bunu seviyordum...