Sealed - T.M.R

•30• yıllar geçsede üstünden|| 𝐟𝐢𝐧𝐚𝐥

•15 yıl sonra•

Riddle malikanesinin Terasında oturmuş, hafif esen rüzgar eşliğinde manzaraya bakıyor, Bir yandan yaşadığım tüm her şeyi düşünüyorum.
Mezun olduktan tam üç yıl sonra ordumuz olması gerektiğinden çok daha hızlı büyümüş, kısa süren soğuk savaş sonrası bakanlığı ele geçirmiştik.

Geçen seneye kadar çok fazla yoğun çalışıyordum hatta Marvolo kadar meşguldüm diyebiliriz. Ta ki hamile olduğumu öğrenene kadar...
Bebek kesinlikle istemiyordum, Marvolo'dan öyle.

Böyle bir dünya'ya heleki savaşın olduğu bir dünyaya çocuk getirmek çok yanlıştı.
Hamile olduğumu 4 ay sonra belirtiler yüzünden fark ettiğimde aldırma imkanım da yoktu.
Kendime geldikten bir kaç gün sonra Marvolo'ya demiştim, ilk başta şaşırsada benim aksime sevinmişti.
Tuhaf yanı hemen aynı gün içinde şifacıları eve çağırması ve bebeklerin ikiz olduğunu öğrenmenizdi.

Bebekler için beni işlerden uzak tutmuş sadece arada fikir sorar olmuştu. İlk başta çok sinir olsamda çünkü şu an sahip olduğumuz her şeyde benim de katkım vardı, sonradan bebeklerim için kendimde uzak kalmayı seçtim.
Şuan beş aylık olan bebeklerim huzurla büyüyorlardı, bir kız ve bir erkek çocuklarımıza benim isteğim üzerine Fransızca isim koymuştuk.

Kızım, Aria Lyra Riddle'dı
Oğlumsa, Aron Chane Riddle. Ben Aron diye hitap ediyordum çünkü Marvolo'nun isteği üzerine Chane eklemiştik ve chane taş kalpli demekti...

Aron ise asil demekti, hangi insan çocuğuna taş kalpli derdi? Tabiki Marvolo...
Ama şaşırmıyordum sonuçta o, bay mükemmeldi...

Derin bir soluk aldım ve çalışma odasına ilerledim. İçeriye girdiğimde tahmin ettiğim gibi bir kaç dosya ile ilgileniyordu.

"Nasılsın?"

"İkizler biraz yoruyor ama onun dışında iyiyim... Sen?"

"Gayet iyi. Her şey yıllar önce planladığımız gibi gidiyor."
İkimizde aynı anda gülümsedik, Yıllar önce planladığımız gibi...

Aynı o gün dediğim gibi, yolumuza çıkan her engeli teker teker kaldırmıştık yolumuzdan ve şuan emeklerimizin karşılığı olarak tüm büyücü dünyasına hükmediyorduk.
"Umarım sonsuza kadar bu kadar iyi olur her şey..."

"Annelik sana yaramamış ne bu duygusallık (!)"
Şakayla karışık konuşmasına güldüm ve omzuna vurdum.
"Hmm duygusal mı demiştin? avada kedavra!"

Kapıda ki ölümyiyeni acımadan öldürdüm ve kulağına doğru fısıldadım.
"Hala duygusal olduğumu mu düşünüyorsun Marvolo..?"
Gülümsedi ve dudağıma ufak bir öpücük kondurdu.
"Hayır, sen benim saf karanlığımsın..."

Bir süre onunla oturup planlarında yardımcı oldum daha sonra hogwarts'a gitmek üzere malikaneden ayrıldım.
Hogwarts'ın yeni müdürü Orion Black'ti ve bu işte gayette iyiydi.

Malikanenin bahçesinden hogwarts bahçesine cisimlendiğimde hafif mide bulantısına artık alışmıştım.
"Hoş geldiniz leydi Riddle..."
Adını bilmediğim profesörlerden birine baş selamı verdim akşam yemeği saati olduğu için büyük salona gittim.

Sık sık buraya uğrar öğrenciler ile konuşurdum eh hepsi bana hayrandı.
Hogwarts artık ksks dersine çok daha fazla ağırlık gösteriyordu bu da bir bakıma herkese güç gösterisi oluyordu.

Öğrencilerden bana selam veren herkese kafa selamı verdim ve Slytherin masasına oturdum, bazı alışkanlıklarımdan biriydi bu da...
Birinci sınıflardan birinin hayretle konuşmasıyla ona döndüm.
"Siz leydi Riddle'sınız! Ailem sizden çok bahsetmişti efendim! Ben Severus Snape!"

"Memnun oldum Snape..."
Bir süre daha öğrencilerle sohbet ettikten sonra eve dönmek üzere cisimlendim.
İlk işim odamıza gidip aria ve Aron'u kontrol etmek oldu.
"Bugün nasılsınız bakalım küçük veletler!"

İkiside ağızlarından tuhaf sesler çıkarınca güldüm ve ikisininde başını okşadım.
"Onlara velet deme Renesmee... Onlar bizim çocuklarımız"

"Velet olan çocuklarımız, daha beş aylıklar."

"Onlar ileride bizim yerimize dünyaya hükmedecekler, sence velet demen ne kadar doğru?"
"Üff seninle de şakalaşılmıyor"

Güldü ve belime sarılıp boynuma öpücükler kondurdu bense kendimi ona yasladım ve aileme baktım.
Hiç huzurlu olmadığım kadar huzurluydum.
Sevdiğim adam yanımdaydı, çocuklarım burdaydı, güç bizdeydi.
Daha ne isterdim ki?

Biz birer katilde olsak mutluyduk.

Biz birer canavarda olsak bir aileydik.

Ben arkaplana itilmiş kızken tüm dünya'ya hükmeder olmuştum.

Ben kimdim?
Ben Renesmee Riddle'dım. Tom Marvolo Riddle'ın yegane değerlisiydim. Ben Aria Riddle ve Aaron Riddle'ın annesiydim. Ben herkesin önünde saygıdan eğildiği leydiydim.
Ben en güçlüydüm.

Bu soruyu kendime tam on altı yıl önce de sormuştum ve cevabım sadece,
"ben sadece o kızdım." Olmuştu.
Şimdi ise her şey baştan yazılmış, her şey yeniden oluşmuştu.
Ve yine yeniden diyorum, tam on altı yıl sonra,

Ben sadece o kızdım başkası değil.

...