Flashback 8 ay öncesi devamı
Odada tek başımayım. Annemler babamlar evde değildi. Tek Gönül ve ben vardım. Abim , Harun şirketteydiler. Ben ise acı içinde kıvranıyordum.
Yaren : Yardım ediiiiin ! Gönüüüül ! Aahhhhhh !
Ağlayarak şişik karnımla yavaşça yataktan kalktım. Elimi karnıma koyup diğer elimle duvardan destek alarak yürümeye başladım. Kapıyı açtım. Yavaş yavaş acı içinde yürüyerek balkona vardım.
Gönül mutfaktaydı sesimi duyamıyordu.
En sonunda balkona vardığımda sesimi duyurabilmiştim .
Yaren : Gönüüüüül ! Ahhhhhh ! Hayır... Bebeğim ölecek. Gönül ne olur duy sesimi ! Yardım et !
Gönül sesimi duyunca panikle mutfaktan çıktı. Sonra başını yukarı kaldırdığında zor durumda kalan beni gördü. Hemen koşarak merdivenlerden yukarı çıkıp yanıma geldi.
Gönül : Yaren ! Ne oldu ?! Sen iyi misin ?!
Yaren : Değilim Gönül ! Doğumum başladı ! Ahhhhh !
Gönül : Hiiii ! Kanaman var senin !
Yaren : Ne ?!
Panikle karnımdaki elime baktım. Kan ! Bacaklarımın altında sıcak akıntıyı daha iyi hissettiğimde daha berbat oldum ve Gönül'ün üzerine bıraktım kendimi. Gönül beni geri odama getirip yatağa yatırdı. Ambulansı aradı.
Yaren : Ambulans yetişmeyecek Gönül ! Bir şey yap ! Ahhhhhh ıııhhhhhh !
Gönül : Tamam sakin ol ! Bir şeyler yapacağım !
Yaren : Doğumumu sen yaptıracaksın ! Ahhhhh ! Iııhhhh !
Gönül : Hiç tecrübem yok ! Ama burada bebeğin hayatı söz konusu ! Elimden geleni yapacağım Yaren !
Gönül , ben yatakta uzanmış ıkınır dururken o da sıcak su filan bez , çarşaf filan ayarladı.
Gönül : Galiba Doğumu böyle yaptırıyorlar !
Yaren : Kabamam var ! Bebeğim ölmeyecek değil mi Gönül ?! Ahhhhhhh !
Gönül : Hayır hayor hayır ! Zihnindeki kötü düşünceleri unut ! Sanada bebeğinede bir şey olmayacak !
Gönül çarşafı üzerime attı. O da doğrusu korkuyordu. Hayatında hiç Doğum yaptırmadı sonuçta. Şimdi göz göre canlı Doğum yaptıracaktı. Umarım bayılmaz.
Gönül : Ikınıyorduk değil mi doğumda ?! Evet evet ıkınma. Ikın hadi Yaren !
Yaren : Iıııhhhhhhhhhhhh !
Gönül : Nefes al nefes ver ! Ikın !
Yaren : Iııhhhhhhhhh ! Gönül !
Gönül : Efendim !
Yaren : Harun'u ara lütfen ! Iıhhhhhhhh !
Gönül : Tamam tamam !
Gönül bir yandan kanamamı durdurmaya çalışırken diğer yandan doğumumu yaptırmaya çalışıyordu. Elleri kan olmuştu. İkimizde ter içindeydik. Ben ıkınmaya devam ederken Gönül Harun'u aradı. Açtı telefonu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hercai
Random"Ne benim sözüm geçer bu iklimde ne de senin. Böyle gelmiş böyle gider, son söz törenin"
