TOKYO'DA SALGIN (TAMAMLANDI)

ÜÇ YENİ KİŞİ

Karşılarına çıkan sağlık merkezine girerken telaşlı bir geçiş vardı zamanda. Hiroshi'nin yolu açmasıyla içeri giren Haru Nori'yi yatırdıktan sonra aranmaya başladı. Bulduğu eşyalarla geri dönerken kurşunu çıkarmaya çalıştı. Bu konuda başarılı olabilicek aralarında iki kişi vardı, biri kendisi diğeri ise şuan karşısında yatıyordu. Kurşunu çıkarması yarım saat sürerken, yarasını kapattıktan sonra derin bir nefes aldı. Hiroshi ve Akina'ın bakışları arasında kendini dışarı atarken telsizden yükselen sese dikkat kesildi.
-Vurulanı kurtarmış olmanız lazım, öldürmek istesem kafasın sıkardım. O yaşıyanlar için bi uyarıydı, diğer arkadaşınızı elleri ve ayakları bağlı bir şekilde Arakawa nehrine attım, çoktan ölmüş olması lazım. Üzülmeyin sakın elinizden geldiğince kaçın benden sizin içinde gelicem. Aynı çağrıyı içeride dinliyen Hiroshi ve Akina'da duyduklarına inanamazken dışarıya Haru'nun yanına çıktı.
-Şaka yapıyo dimi ?
-Galiba değil.
-Gidelim hadi.
-Bulmamız imkansız 174 kilometre nerden nereye sürüklenir kim bilir cesedi.

Haru'nun bu cümlesi üçününde gözlerini doldurup ağlamasına sebep olurken
-Bu savaş burda bitti diyen Haru kalkıp içeri girerken bunu kaldıramıyan Hiroshi kalktığı yere oturdu onun. Onu ilk bulan oydu haliyle en çok üzülende tabi, destek olmak için yanına oturan Akina elini omzuna atmayı düşünsede vazgeçip öylece oturmaya devam etti.

BİRKAÇ SAAT SONRA

Yavaş yavaş gözlerini açan Nori yanı başında oturan Haru'nun kendini görmesiyle acının tatlı tebessümünü gösterdi.
-İyi misin ?
-Önce ben seni, sonra sen beni sanırım.
-Öyle oldu, ağrın felan var mı ?
-Yok, Miyako'yu buldunuz mu ?
-Hayır.
-Yine yalan söylemeyi tercih ediyosun gibi Haru yapma.
-Ellerini ve ayaklarını bağlayıp Arakawa'ya atmış.
-Ne !!
-Hiçbirşey yapamadık yazık bize.
-Nasıl olur böyle bişey ya !
-Bitti Nori, geri çekilicez artık.
-Ne geri çekilmesi Haru, önce Yui sonra Miyako.
-Karnındaki yaraya bak, kurşunu çıkaramasam sende ölmüştün. Bize saldırmaktan yarar gelmiyo sadece kaybediyoruz.
-Öylece bırakıp gidemessin, tanıyorum ben seni.
-Onlarla savaşmak yerine başka kimseyi kaybetmemek için kendimle savaşıcam.
-Duramayız Haru yapma böyle ilk başlarken ölücez gerekirse dedik. Ben intikam istiyorum.
-Akina bunu ilk dediğinde kabul etmiycektik, ordu gibiler. Biz ise dört kişiyiz sadece.

Akina ve Hiroshi dışarıda hala oturmaya devam ediyorken duydukları ayak sesleriyle içeriye girdi sessizce. Duvar dibine sinmiş halde dışarıyı gözetlerken Haru'ya seslendiler sessizce. Tüfeğini alıp odadan çıkan Haru Nori'ye
-Kıpırdama dedi.

Üçüde dışarıya bakarken geçen üç kişinin yürüyüşünü izledi.
-Onlardan olabilirler mi ?
-Değiller.
-Nerden biliyosun ?
-Onlardan olsalar burada olabiliceğimizi düşünüp girerler ve bizi öldürürlerdi işte.

Konu edinmeselerde koskoca Tokyo'da hayatta kalan tek kendileri değildi.

Nori'nin yanına döndü Haru, sandalyeye oturup düşünmeye daldı öyle. Kendini kötü hissediyordu, çok kötü hemde. Kaybetmişti bu savaşı, inancı ve isteği kalmamış gibiydi. Yui'nin ölümünün üzerinden günler, haftalar geçsede Miyako'nun ölümünün eklenmesi çok erken gerçekleşen bir olaydı. Uzandığı yerde öylece onu izliyordu Nori. Kafasının içinin dolu olduğunuda biliyordu, liderlik görevini üstlendiğini ve elinden gelen herşeyi yapmaya çalıştığınıda ama bir yere kadar dı. Her insan her canlı bi yere kadar müdahele edebilirdi yaşanan olaylara. Koşarak içeri giren Hiroshi ve Akina
-Enfekteler dedi.
Bulundukları sağlık merkezinin bulunduğu yere giren yüzden fazla enfekte ilerlerken burda yakalanmaları pekte iyi sonuçlanmazdı. Nori'ye kalkması için yardım eden Haru yürümesine yardımcı olmak içinde koluna girerken arka tarafa çıktılar. -Nerde kaldı bu demeye kalmadan ön taraftan arabayı alarak arkaya getiren Hiroshi önlerinde durdururken binmeleriyle birlikte gaza bastı.