Ang Girlfriend Kong Tomboy

CHAPTER 44

CHAPTER 44 - Laundry

Elle's POV

I'm here lying in my bed with my heart broken.

Everybody is worried about me kasi simula noong maghiwalay kami ni Kian, hindi na ako masyadong lumalabas sa kwarto. Lagi lang akong nagmumukmok. Pati sa pagkain, halos wala na akong gana. Wala rin akong kinakausap.

No matter how I tried, I can't lessen the pain that I'm feeling. The more I try, the more I hurt.

I want to forget the pain and sadness. It's unbearable kaya gustong-gusto kong tanggalin 'to sa sistema ko. But I just can't. It's almost entirely impossible for me to move on. I love him too much to forget him even though those heartbreaking memory slowly kills me every time I remember it.

My mamá and papá went back to Europe. Ayaw nila akong iwanan dito but they have no choice. I don't want them to stay here either. Ayokong mapabayaan nila ang business namin just because of what I'm going through right now.

I'm heading downstairs ngayon. I don't want to tolerate myself crying anymore. Hindi pwedeng lagi nalang akong umiiyak. Wala akong mapapala rito. Yes, I can't move on easily, but I'm hoping na time will heal this pain. Malalagpasan ko rin 'to. Kakayanin ko.

I realized that I should not isolate myself from everybody just because of what happened between us. He's no longer with me, but I can't let myself lose anyone anymore. But most importantly, I can't lose myself.

Pagkababa ko, I found my cousins fighting over something.

"No! Ayoko!" I heard Jiyo's shouting voice.

"Mas ayoko." Pagsagot naman ni Lui in a calm way.

"I'm older than you! You should go!" Bwelta ni Jiyo.

"No, I'm older than you! You should go!" Depensa ni Lui sa sarili. What are they arguing about?

"Sige na Lui, pretty please? Your pretty little sister is sick." Hinawakan niya ang forehead niya tapos umubo. Tss, arte! "Goodness gracious! I have a fever! Hindi ako pwedeng lumabas! My handsome brother, ikaw dapat ang lumabas. You have to protect me, my knight and shining brother!" Anong araw ba ngayon? Laundry day ba namin ngayon? Nasa gitna kasi nila ang laundry basket namin.

"Shut up! Hindi mo ako mauuto! It's your turn to go to that laundry shop kaya no! No! No! Wala kang excuse! Bahala ka diyan! Ikaw pumunta!" Paninindigan ni Lui. Nakasimangot na siya ngayon.

Ngayon na nga lang ako bumaba, maaabutan ko pa silang nagbabangayan. Anubayan.

"Urgh! You're such a gentleman ano?" Naiinis na wika ni Jiyo. Nakapameywang na siya ngayon.

"Keep on going. I don't care. Basta ikaw ang pupunta sa laundry shop." Cold na sabi ni Lui. He crossed his arms then tinalikuran si Jiyo.

"Urghhhh! This is so annoying! Kapag ikaw may kailangan sa'kin, lagot ka talaga!" Jiyo said na may halong inis. Anytime soon, baka sabunutan na niya yung kapatid niya. Sobrang pula na ng mukha niya sa galit. Tsk.

"Fine, fine. Bahala ka. Alis! Punta ka na sa laundry shop. Manonood pa ako ng palabas." Nabobored na sabi ni Lui. Nakatawa pa ang loko. Inis na inis na talaga si Jiyo. Alam ko ang itsurang 'yan, ilang sandali nalang susugurin na niyan si Lui.

"You're so annoying! Ayoko! I won—" Bago pa man sila mauwi sa hospital, pumagitna na ako.

"I'll do it. Ako nalang ang pupunta sa laundry shop." Napatingin silang dalawa sa'kin na parang hindi makapaniwala sa nakikita nila. Napatayo si Lui at tumabi kay Jiyo. Nagkatinginan muna silang dalawa na para bang nag-uusap gamit ang mata. Pareho silang tahimik na bumaling ng tingin sa akin. Pagkatapos ng ilang sandali, siniko ni Lui ang tagiliran ni Jiyo.