Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ruh bedene hapsolduğunda, acı ruha aşık olduğunda. Kutsal olmayan bir çocuk yer yüzüne indiğinde.
Bir masal başladı... cinayeti, ilk kendini öldüren bir çocuğun ellerinde. Kanlı ellere mucizevi bir nur indiği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.....................
Güzellerim, konuya hemen girmeden önce nasılınız, beni soracak olursanız ilk başta çok düşmüştüm ama şuan daha güçlü olduğumu hissediyorum.
KARANLIK TUTKU ve ZIHNIMIN ICINDE adında olan hikâyelerim kaldırıldı. Ve kaldırılma nedeni { ZIHNIMIN ICINDE } olan hikayemi güya ben başkasında görüp, üstelik kopyalamışım, ama ben daha birinci bölümü yazmakta kalmayıp iki hikayenin tek benzerliği iki kadının da adamı çizmesi. Üstelik o hikayenin bir mahalle kurgusu olması ve sadece o benzerlik dışında hiçbir şekilde bir ortak noktası bulunmadığını çoğu okuyucu farkındaydı. Eminim o yazarda bunun farkına varması geçte olsa gerçekleşti.
Yazarın ismini ya da kurgunun adini vermeyeceğim, daha fazla tartışma çıkmasını istemiyorum. Söylediğim tek şey yazık olduğu... Hikayemin kaldırmam gerektiğini söylediği halde, hikaye kurgulamadan başlayıp, her kelimesi bana ait olduğu için kaldırmadım. Ama maalesef gecenin bir vakti, hem Waatpad giremedim hemde sabah uyandığımda iki hikayemin de kaldırdığını gördüm.
O an başımdan kaynar su aktı desem, deyimini resmen yaşadım. Galiba uzun süre sonra hiç birden kendimi boşlukta bulmamıştım. Ne yapacağımı bile bilmezken ilk ağladığımı fark ettim sonra ise birden iki yıllık emeğimin çöp olması ile buradan kaçıp çıkmak. Çünkü bir kayıp hissettim ve o kaybının bir daha geri dönmeyeceğini hissetmek, bu ortamdan birden yok olup gitmem gerektiğini düşündürdü.
O anın korkusu, sarsıntısı, şoku, sadece öylece kilitlenmiştim.
Bunu instagram hesabımdan duyurduğumda gerçekten bu kadar gitme, ayakta dur gibi mesajlar beklemiyordum. Herbirinizin mesajı ve varlığını ortaya koyup arkandayız demesi belkide burada hâlâ durmamın en büyük nedeni....
Buradan giderek kimse bir şey kaybetmeyecekti ama ben yazma hevesimi tamamen kaybedip, belkide hayal gücümden hikaye kurmaktan çekinecektim.
Ben kendimi gerçekten buraya ait hissediyorum. Bir yuva var ve o sıcaklığı bırakıp, karanlık bir alanda sadece izleyeceği olmak istemedim.
Siz varlığınızı korudunuz sürece ben hâlâ burada olacağım...
Bu kadar uzun lafın kısacası KARANLIK TUTKU kaldırıldı, kaç gündür uğraşıp elçilere hatta Waatpad kendi hesabına ulaşmaya çalışmama rağmen bana geri döndürülen tek şey silenen bir hikâyenin bir daha geri dönüşünün olmadığı...
Ama ben yine burada onları gerekirse baştan yaşatacağım. Hikayenin bölümleri bende Word'te duruyor. Ve tekrar eski yerimize gelmemiz için bölümleri her hafta Waatpad panosundan veya instagramdan duyurmaya devam edeceğim. Bölümlerde ekleme yapıp çıkarmalar yapacağım. Yani yeni sahneler ve daha iyisini okuyacaksınız...
Sizden istediğim tek şey desteğiniz, lütfen yorumlarınızı ve votelerinizi eksik etmeyin. Kaldığımız yerden tam olarak yarı finalden sonra olacak günleri yazmayı can atarken hemen gerçekleştirmeme yardımcı olun...
Beni hem buradan hemde instagramdan takip ederseniz her şeyden daha hızlı haberdar olursunuz...
KARANLIK TUTKU hâlâ sizinle ve bizimle.
Kimsesinkalemini kimsesiz bırakmadığınız için size gerçekten minnettarım ♡♡
İnstagram: kimsesinkalemi
Waatpad : kimsesinkalemi
Twitter : kimsesinkalemi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En hızlı bir şekilde umarım yine bu yükselişte oluruz....
