Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ruh bedene hapsolduğunda, acı ruha aşık olduğunda. Kutsal olmayan bir çocuk yer yüzüne indiğinde.
Bir masal başladı... cinayeti, ilk kendini öldüren bir çocuğun ellerinde. Kanlı ellere mucizevi bir nur indiği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞARKI: The Neighbourhood - Flawless
INSTAGRAM HESABI : @kimsesinkalemi
✧ 31. KARANLIK ✧
Bir mum yak ve onu aydınlığa bırak. Sonra başka bir mum yak ve onu karanlığa bırak. En son kenara çekil ve izle. Bu küçük ışığa sizce kim daha muhtaçtır?
Karanlıkta korkan insanlar; sizleri en iyi o saklardı oysaki. Geceki gözyaşlarınızı o gizledi ve sadece sizi sarıp izledi. Başınızı kaldırıp izlediğiniz o yıldızlar, akıttırdığınız birer gözyaşı idiydi. Hayran hayran baktığınız o yıldızlar, gecenin, gözyaşlarınızı saklayıp onu gökyüzüne serpti.
Karanlığı sevin, sizin gözyaşlarınızı, gökyüzüne asıp ışıldandırdı.
" Ne olacak şimdi?"
Soğuk eli yanağımda duruyor, hareket etmiyordu. Eli yüzümden kayınca, sanki bir ip kopacak ve dünya ikiye ayrılıp bizi tamamen ayıracaktı.
Siyah gözleri sarpa saran bir tehlikenin çığlığın sessizliği ile gözlerime baktı.
Bana yaklaştı. O kadar dikkatli ona bakıyordum ki, attığı adımlardaki rugan ayakkabının altında ezilen ahşabın hafif bükülüp çıkardığı o gıcırdamayı duyuyordum sanki.
Durduğu yerde bana bir adım yaklaştı, gözleri beni manipüle etmek istercesine, dikkatli bir şekilde baktı.
" Hazır olduğunu anladığım zaman, hazır olduğumu anladığım zaman, seni özgür bırakacağım. " dedi.
Sesinde en ufak bir tereddüt aradım ama yoktu. Beni izledi, bir yere bakıp dalmış gibi izledi.
Gündüz kayışını zamanla kopardı. Ve gökyüzünü gece kapladı...
