LÜTFEN BÖLÜM HAKKINDA YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!! PARAGRAF BAŞI YORUMLAR :)
Medyadaki şarkı ile okumanızı tavsiye ediyorum....
Bölüm şarkısı : cem adrian- bir katilin ellerinde
Sınır: 100 vote, 150 yorum...
Sınır geçildiği gibi o haftanın içinde bölüm gelecektir. ♡

İnstagram: kimsesinkalemi
Waatpad : kimsesinkalemi
Twitter : kimsesinkalemi
2. ÇÜRÜK CESARET
Bazı yıkımlar vardı; sen konuşmadıkça hissedilmeyen ve bazı yıkımlar vardı ki, sadece gözlerde anlaşılıp kurtulmayı beklenen. Bu tıpkı, sanatkarların sanatlarını, ancak sanatkarların anlamasını beklemek gibiydi.
"Sen ne demek istiyorsun?" dedim titreyen sesimle.
Yaptıkları ve söylediklerinin bir araya gelemeyecek kadar farklı çelişkide duran alakasız manalardı.
Yüzünde oluşan tehlikeli gülümsemesiyle gözlerime bakıyordu. Gözlerinde bir şeylerin nedenlerin cevabını aradım. Sonsuz bir uzay boşluğu kadar sessiz ve boş ifadelerden farksızındı.
Sorduğum sorudan sonra yüzümü incelediğinde, sanki benden nefretiyle yeterince beslenmiş gibi başka bir şey söylemeden arkasına dönüp yürüdü. Zihnimin içinde dolanan sorular teker teker bir düğüm attığında onun rugan ayakkabıların sesi her yere çarparken beynimde bir yankılama bıraktı.
" Benden ne istiyorsun? Borç için değilse neden? Beni bilmediğim şeyler için cezalandıramazsın. Yaptıkların insanlık dışı."
Sanki onun yaptıklarını babam yapmamış gibi konuştum.
Durdu, söylediklerimi dinledi. Dinledikten sonra yürümeye devam ederek odadan çıktı.
Bu kadarı haksızlıktı. Bana doğruları söylemek zorundaydı, hakkımdı. Yaptıkları saçma bir kelime oyunu muydu yoksa gerçeklik payı var mıydı? Gerçekse neden alıkoymuştu, benden ne istiyordu?
Aklımda buna benzer onlarca belkide binlerce soru vardı. Beynim bunları yalan olabileceğini söylemiş iç sesim neden olmasın demişti.
Bu kadarı fazlaydı ben kendi dünyamda yaşayan, ne kadar sevgiye muhtaç olsamda kimseden sevgi beklemeyen, kimseye kötülüğü bulunmayan bedeni büyüsüde hala sevgiye muhtaç bir kız çocuğuydum. Bu kadar büyük yükleri hak etmemiştim, hayat inadıma bu yükleri üstüme koymamalıydı. Acı bedenimi bu kadar hızlı sarmamalıydı.
Belkide hayatım boyunca ilk defa bir şeye bu kadar sinirlenmiştim. Sinirlenmek, öfkelenmek bunlar benim sıfatım da hiç olmamıştı. Her zaman uysal bir kız olmayı seçmiştim, içimde bir canavar varsa bile onu uyutmayı becermiştim.
Yatağa gidip üstündeki yastıkları yere fırlattım. İstemiyordum, daha fazla acı, gözyaşı istemiyordum. İnsanlardan korkmak istemiyordum. Artık huzur, sakinlik, mutluluk istiyordum. Elimi sıkıp dişlerimi birbirine bastırdım bu sefer ağlamamak için değil sakinleşmek içindi. Biraz sakinleşince yatağa yanına geçip oturdum. Canım acıyordu, her zamanki gibi değildi daha ağırdı. Ben güçlü değildim hiç olmamıştım. Hayat buna izin vermemişti. Küçüklüğümden beri en yoğun hissetiğim korkuydu. Mutlu olmaya hiç çalışamamıştım. Oysaki yaptığım tek şey sürekli üstüme koşan korkudan kaçmaya çalışmaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK TUTKU +18
أدب نسائيEvvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ruh bedene hapsolduğunda, acı ruha aşık olduğunda. Kutsal olmayan bir çocuk yer yüzüne indiğinde. Bir masal başladı... cinayeti, ilk kendini öldüren bir çocuğun ellerinde. Kanlı ellere mucizevi bir nur indiği...
