Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ruh bedene hapsolduğunda, acı ruha aşık olduğunda. Kutsal olmayan bir çocuk yer yüzüne indiğinde.
Bir masal başladı... cinayeti, ilk kendini öldüren bir çocuğun ellerinde. Kanlı ellere mucizevi bir nur indiği...
Şarkı: JMSN - Alone Yeni bölüm geldi. Sizden ricam bolca yorum yapıp altaki yıldıza tıklamanız. Bölümüöncedenhiçokumamış gibi tekrar okuyoruz değil mi? :) Bölüm hakkında ki yorumlarınızı yazmayı unutmayın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• 9. FİLM GECESİ •
Barlas benden her şeyi almıştı. Bütün hayallerimi, mutlu olabilecek günlerimi, umudumu korumak için büyüttüğüm her şeyi çalmıştı. Aldığı gibi kendi cehennemin ateşinde yakıp kül etmişti. Sadece tek bir şey bana aitti. Tek bir şeyi bıraktı, o da acı.
Acı benimdi, acı benimleydi. Acı beni sevdi, acı beni benimsedi. Acı benimle evlendi, acı benimle sevişti. Acı beni sahiplendi, acı beni bırakmayacağına yemin etti. Başımı cama yaslarken gökyüzüne baktım, ne kadar da güzeldi. Simsiyah gökyüzünü yıldızlar süslemişti. Bir melodiye eşlik etmek ister gibi yanıp sönüyorlardı. Sanki gökyüzünün karanlığında dans ediyorlardı. Aya baktım, yalnızdı. Yıldızlar dans ederken o sadece izliyordu. Oysa bütün yıldızlardan daha büyük ve parlaktı ama tekti. Onun ışığı bile gerçek değildi, bir yansımadan ibareti. Sahte bir ışıltıya sahipti. Araba durduğunda hala başımı cama yaslıyordum. İçime çöken bir yorgunluk vardı. Midemdeki asit kalkıp iniyordu. Barlas arabadan indi benim kapıma gelip açtığında yüzüme vuran hava ile midemdeki asit boğazıma kadar çıkmıştı. Yutkunurken kusacağımı anladım arabadan hızlıca inerken karşımdaki Barlası kenara itip çimenlik olan kaldırama çıkarak, yüzümü yere eğmiş içimde ne varsa boşaltmıştım. Yüzümdeki telleri kurtarmayaçalışırken, bir el saçıma dolanarak benden önce davrandı. Öğürdükçe midemin tamamen boşaldığını hissediyordum. Rahatlayınca başımı kaldırdığımda karşımda Barlas'ı görmek utanç vericiydi. O ise çok normal bir şeymiş gibi ifadesizdi. Bana uzattığı suyu alıp ağzımı çalkalayarak yere tükürmüştüm. Su sayesinde ağzımdaki iğrenç tattan kurtulmuş sayılırdım. Alnımda hissettiğim hafifliği yanında ağır basan ıslaklık ile başımı kaldırıp gökyüzüne baktım. Karanlığın altında yağan yağmur, buradan görünmez duruyordu. Ona rağmen yoğun bir şekilde özgürlüğü hissettiriyordu.
Barlas'a baktım, yağmur yeni başladığı için daha ıslanmamıştı. Kendimi çok bitkin hissediyordum sanki yıllarca uykudan mağlup bırakılmıştım.
Kırık göz kapaklarımın altında gölgenen gözlerim saniyelerce Barlas'ın simsiyah göz bebeklerine takılıkaldı. Benim gözlerim uykudan ağırlaşırken Barlas'ın yüzü ifadesizdi. Onu anlamak isterdim. Her yer aydınlıklarla dolu iken, en köşede terk edilmiş bir karanlıkta neden durduğunu bilmek isterdim. Barlas bana doğru yürüdü. O yaklaştıkça çenemi biraz daha kaldırmak zorunda kaldığımda hemen dibimde durdu. Öylesine sessiz ve öylesine kimsesiz yaklaştı ki, elini belime koymasaydı bir yanılsamadan ibaret olduğuna inanacaktım. Elini belime diğer elini hafif eğilerek bacağımın altına koyup beni yerden bağımsız bırakmıştı.
