Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ruh bedene hapsolduğunda, acı ruha aşık olduğunda. Kutsal olmayan bir çocuk yer yüzüne indiğinde.
Bir masal başladı... cinayeti, ilk kendini öldüren bir çocuğun ellerinde. Kanlı ellere mucizevi bir nur indiği...
LÜTFEN BÖLÜM HAKKINDA YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!! PARAGRAF BAŞI YORUMLAR :))))
BOLCA VOTEDENVEYORUMDANSONRA YENİ BÖLÜM GELECEKTİR!
Medyada ki şarkı ile okumanızı tavsiye ediyorum....
ŞARKI : Worhola - Aura
( DUYURU)
Arkadaşlar biliyorsunuz ben arada vote sınırı koyuyorum ya da yorum sınırı. Vote sınırını kaldırdım artık düzgün vote sayıları gelince bölüm atıyorum. Bundan dolayı gecikebiliyor. Ve bu yorum konusu için şunu söylemek istiyorum. Ben sizden düşüncelerinizi o anki hislerinizi ve tepkilerinizi okuyup güç alınca yazıyorum. Yorum sınırı koyma nedenim budur. Lütfen yorumları emoji ya da sallamasyon bir şekilde doldurmayın. Ben yorumun çokluğu için değil hisselerinizi paylaşmanız için koyuyorum. Lütfen bunu dikkate alın. Voteleriniziilk veya en son bile olsa vermeyi unutmayın lütfen.❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
23. ŞAH DAMARI 🍷
İki uçurumun arasında görülen dipliğe, karanlık, şimşek gibi çaktı. Her şey o zaman diliminde yıkılıp döküldü. Dipsiz karanlık, bir enkazın altında kalmayı başardı. Kaldığı enkazın altında daha çok karardı...
Gözleri, kendimi bir uzay boşluğunda kaybolmuş gibi hissettirdi. Etrafım karanlıktı, sessiz, ürpertici. Ayaklarım yerden kesilmiş, ellerim tutanacak yer arıyordu. Barlas, benim ve dünya arasında bütün bağlantıları koparmıştı.
Her şey yalandı....
Her şey derken ne kadarı yalandı? Nerden sonra yalana dönüşmüştü? Yalan olan neydi? Yaşadığım onca acı bir hiç uğruna mıydı?
Barlas'ın gözlerinin içine bakmaktan korktum. Korkunç haldeydi. Tamamen dağılmıştı.
Saçları tamamen dağılmış, gözleri kızarmıştı. Bedeni dikti, ama ruhu çökmüş gibiydi.
Barlas'ı bu hale getiren şeyi öğrenmeye hazır mıydım gerçekten?
Neyin yalan olduğunu sormadım. Sadece tek bir soru tek bir cevap duymak istedim. Geride kalan gerçekleri kaldıracak kadar güçlü olduğumu sanmıyordum. Bana istediğim gerçeği versin. Galiba bu sefer bencil olan bendim. Onu acıları ile yalnız bırakıyordum.
" Babam katil mi?" diye sordum güçlü çıkarmaya çalıştığım sesimle.
Bana doğru bir adım attığında sol elindeki silahı yeni fark etmiştim.
