Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ruh bedene hapsolduğunda, acı ruha aşık olduğunda. Kutsal olmayan bir çocuk yer yüzüne indiğinde.
Bir masal başladı... cinayeti, ilk kendini öldüren bir çocuğun ellerinde. Kanlı ellere mucizevi bir nur indiği...
LÜTFEN BÖLÜM HAKKINDA YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!! PARAGRAF BAŞI YORUMLAR :))))
Medyadaki şarkı ile okumanızı tavsiye ediyorum....
Şarkı: Tamer - beautiful crime
INSTAGRAM HESABI : @kimsesinkalemi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
26. KANATLAR VE PENÇELER
Bir an olur insan sıfırdan başlamak ister, her anı silip tekrardan başlamak için... Saklanmış duyguları, o kutudan çıkarıp kalbe yerleştirmek için... Doğru yoldan çok, istediği yolda yürümeye adım atmak için... Ve şuan, benimle olan adamın yüzüne dokunduğumda acı çekmemek için...
Geçmişte olan ve gerçekleşen her şeyi almayı o kadar isterdim ki. Çünkü o iyileşseydi, benim dünyamda başka bir gezegen kurulmayacaktı. O böyle olmayacaktı ve benim hayatım cehennemi andırmayacaktı...
" Sen ciddiydin " dedim gözlerim şaşkınlıkla büyümüş bir şekilde Barlas’a bakarken.
Bana başını döndürüp baktı. Siyahi gözlerini benim parlayan harelerime dikti.
" Ben her zaman ciddiyim Asya." dedi.
Ben yerimde öylece dururken Barlas arabanın ön tarafından yürüyerek yanıma geldi. Karşıma dikildiğinde, parlayan gözlerimle ona baktığıma emindim. Çünkü şuana kadar gerçekten lunaparka gitmemiş sadece televizyondan izleyerek hayal etmekle yetinmiştim.
" Sadece üç saatimiz var sonra gideceğiz." dedi ciddiyetiyle.
Ben hala gözlerimi ondan çekemezken o kendince konuşmuş yine emirlerini yağdırmıştı. Barlas arkasına dönüp yürümeye başlayacakken kolundan tuttum. Bana doğru döndüğünde ilk çattığı kaşı ile tuttuğum kolunun üstündeki elime baktı. Sonra o gecelerin gizemini koruyan gözlerini, benim geçmişi kazımaya çalışan açık toprak rengindeki kahvelerime dikti.
" İki hafta" dedim.
Kaşları daha çok çatıldı.
" Sadece iki hafta, iki hafta boyunca benim mutlu olmama izin verir misin?"
Barlas sadece gözlerime baktı. Ama öyle herkesin bir anlık göz göze değip sonradan çekeceği bir biçimde değil. Bir anlık değen gözleri çekmemek için kilit vurmuş gibi.
Bana doğru yaklaştı. Elini boynumun ve yüzümün arasında duran boşluğa koydu. Baş parmağı yanağımın üstünde duruyordu.
Baş parmağı yanağımı okşadığında gülümsedi.
" Pekala." dedi.
Onun o küçük gülümsemesine karşın benim dudaklarım kulaklarımı bulacak biçimde yayıldı...
