KARANLIK TUTKU +18

7. BENİMLESİN

Bölüm arası yorum yapmayı ve votelerinizi unutmayın ✒

Medyadaki şarkı ile okumanızı tavsiye ediyorum....

İnstagram: kimsesinkalemi

Waatpad : kimsesinkalemi

Twitter : kimsesinkalemi

Şarkı : April Rain - sleeping beauty syndrome

~ 7. BENİMLESİN ~

Elime tutuşturulan bir kalem olsa ve kaderimi değiştirme şansımı verselerdi. Sanırım ben yine acı dolu mısraların arasında gözyaşı dökecektim. Galiba mutluluğun verdiği hisleri korku içinde yaşadığım içindi. Ya da sadece acı yaşadığımı hissettiriyordu.

Mutluluk ise, mutlak bir kavram değildi. Çünkü bazen öyle insanlar vardır ki, vereceğin en küçük bir çöp parçası bile olsa mutluluğa sahip olacaklar vardı. Ve öyle bir insan vardır ki, mutluluğu bir insanın varlığını yok etme, sömürmekle ve onu yaralamaktan geçerdi.

Mutlak bir gerçek varsa o da ölümdü. Ölüm ne şekilde olursa olsa olsun. Seni yine yok etmeyi bekleyen bir son olduğu kesindi. Peki ya sonrası... bende herkes gibi var olmakla yok olmak arasında olup biten olacaktım.

Karşımdaki kişi bunu düşünmem için her geçen gün daha çok neden verip zamanımın, onun geçmişi gibi bir geri sayımdan ibaret kılmıştı.

" Ye şunları"

Gecenin on birinde odamda öldüğümü düşünmüş olmalı ki, kapımı sertçe açıp içeri girmişti. Karanlıktan korkan yanım benimle cenin pozisyonu almış benim gibi karanlıkta kaybolma ihtiyacı duyarak ışıkları kapatmamı istemişti. Uyumuşmuydum emin değildim. Ama hissettiğim tek şey, hiçbir şey hissetmediğimdi. Belki dün olanlardan sonra bu kadar sakin kalmam normal değildi. Ama sanki artık bir konuşmanın nereye varacağının farkındaydım. Belki beni oraya buraya sürükleyip hakaretler edecek. Ya da yine bir ölüm döşeğine yatırıp boğarak öldürmek isteyecekti.