Çok uzun zaman oldu biliyorum. Hepinizi özledim.
Bu bölümü 3K şerefine atıyorum.
Beni hâlâ destekleyen, yanımda olduğunu belirten herkese minnettarım.
En büyük gücüm sizlersiniz...
Bölüm arasında yorum yapmayı unutmayın, lütfen hepinizi özledim ☆
♡♡♡
Bölüm şarkısı:
pim stones - we have it allİnstagram: kimsesinkalemi
Waatpad : kimsesinkalemi
Twitter : kimsesinkalemi
- 6. KABULLENİŞ -
İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı, onu bağırmaya zorlayan acıdan çok daha ağır.
(Furuğ Ferruhzad)
Dört duvarın arasında, soğuk bir zeminin üzerinde terk edildim.
Terk eden babamdı. Terk edildiğim yer yabancılarla dolu bir korkuydu.
Oysaki ben babamın yanındayken yaşadığım o tanıdık korkuları tercih etmiştim.
" Barlas'ın bu kadar basite kaçacağını düşünmezdim. "
Karşımda oturan deri çeketli ve boynunda belli bir dalgası olan dövmeli birinin söyledikleri ile hala Hira'nın söyledikleri benim için bir anlam kazanamadığında, onun söyledikleri bana söylenmiş bir cümle değil gibiydi.
" Adem, her zamanki gibi yine saçmalama istersen. "
Hira'nın söyledikleri ile başımı hızlıca iki yana sallayıp tekrar öyle bir şey olmadığını söylemek istediğimde birinin ayağa kalkarak bana yaklaşıp, " Sen onu kafana takma kendisi biraz aptaldır. Ben Ulcay" dedikten sonra elini uzatan bu sefer sarı saçlı, yeşil gözlü çocukla bir süre eliyle bakıştığımda onunda gözleri eline kayarken sıkmayacağımı düşünmüş olmalı ki gülümseyerek elini geri çekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK TUTKU +18
Literatura KobiecaEvvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ruh bedene hapsolduğunda, acı ruha aşık olduğunda. Kutsal olmayan bir çocuk yer yüzüne indiğinde. Bir masal başladı... cinayeti, ilk kendini öldüren bir çocuğun ellerinde. Kanlı ellere mucizevi bir nur indiği...