"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım.
"Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.🦋
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
23. BÖLÜM "AİLE YEMEĞİ"
Önümdeki çizim kağıtlarına dalmış dikkatle ve bir o kadar da aceleyle zihnimdeki her şeyi kağıda dökerken Buse başımda dikilmiş son 15 dakikadır olduğu gibi sorularını sormaya devam ediyordu.
"Bahar emin misin?" Gözlerimi bir anlığına çizimden çekip Buse'ye baktım, gözlüklerimin altından gözlerimle onu onaylayıp yeniden önüme döndüm, cevapladım.
"Daha önce hiç olmadığım kadar hem de." Masada oturduğum hâlde yanıma diz çöktü, ellerini masanın üzerinde birleştirerek gözlerini üzerime dikti.
"Bunun mümkün olmadığını söylesem bana kızar mısın?" Güldüm, ona bakmadan konuştum.
"Hayır hiç kızmam çünkü benim için mümkün değil gibi bir şey söz konusu bile değil. Mümkün olmak zorunda yoksa başıma bela alacağım."
"O ne demek ya? Niye başına bela alıyorsun ki? Bunu teslim etmek için daha 4 günün falan var. İlla bugün bitirmek zorunda mısın?" Kalemimi bıraktım, başımı ona çevirdim. Eve gelir gelmez pijamalarımı giymiş, tek kelime etmeden masanın başına oturmuş ve aldığım projeyi hızla bitirmeye çalışıyordum.
"Yukarıya çıkmadan önce kapıda Meriç'le karşılaştım. Tuğçe bugün olanlardan sonra saçma sapan şeyler söylemiş. Neymişte bu projeyi teslim etmeme izin vermezmiş falan. Benim bir an önce bu projeyi bitirmem ve Araf Bey'e teslim etmem lazım. Hatta bugün akşama kadar bitireceğim akşam yemeğinde şirketten uzak bir yerde teslim edeceğim. O kızın ne yapacağı hiç belli olmaz. Kendimi sağlama alacağım. Sonra da ona öyle bir oyun oynayacağım ki bunu düşündüğü için bile bin pişman olacak." Tek kaşı kalktı.
"Bu kız manyak mı ya? Gerçekten ne derdi var anlamıyorum. Sanki aldatan kendisi değilmiş de senmişsin gibi davranıyor." Başımı salladım.
"Aynen öyle yapıyor. Bence bir nevi vicdanını rahatlatıyor. Bana düşman olup beni suçluyor ve kendi ayıbını örtüyor." Buse göz devirdi.
"Bu tamamen saçmalık."
"Öyle ama vazgeçmiyor işte. Neyse boş verelim şimdi onu. Zaten çok yakında bir daha görüşmek zorunda kalmayacağız," deyip iç çektim, umarım kalmayacaktık. Eğer Araf bugün ona sunduğum teklifi kabul edip diğer şirkete geçmeme izin verirse o hayatımdan tamamen çıkmış olacaktı. Zaten okula çok gelip giden birisi değildi Tuğçe. Sadece sınav dönemlerinde gelirdi. O zamanlarda da görmeye tahammül edip şu son senemi de atlatırsam ondan tamamen kurtulmuş olacağım.
