"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım.
"Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
46. BÖLÜM "TATİL DÖNÜŞÜ"
Gözlerimi odanın tavanından bir türlü çekip de zihnimdeki düşünecelere bir son veremedim. Dün gece aklıma geliyor, kendimden utanıyorum. Evet, ondan değil, kendimden utanıyorum. Saçma biliyorum ama böyle. Aynanın karşısına geçip de kendime bakmak gelmiyor içimden. İçimde çok tuhaf bir his var. Anlayamadığım bir his.
Başımı çevirip yanımda uzanan Araf'a baktım, hâlâ uyanmamıştı. Uyanmaması da çok normaldi. Sabaha karşı uyumuştuk, daha doğrusu uyuyan sadece o olmuştu. Şimdi de daha saat 9 falandı.
Tamamen ona döndüm, gözlerim çıplak sırtında gezindikten sonra kendi çıplak bedenime baktım. Sanki dün gece onunla birlikte olan, onu öpen, dokunan ben değilmişim gibi bu durumu yadırgadım, iç geçirdim. Gerçekten tuhaf hissediyorum. Mutlu muyum? Pişman mıyım? Kötü müyüm? Bilmiyorum, gerçekten bilmiyorum. İlk defa ne hisettiğime dair hiçbir fikrim yok. İlk defa kendi duygularıma bu denli uzağım.
Gözlerimi Araf'ın çıplak sırtına dikmiş, kurtulamadığım düşünceler yüzünden delirmek üzereyken saatlerdir sessizliğin hâkim olduğu odada bir telefon sesi yankılandı, bu Araf'ın telefonuydu. Araf yatakta hareketlenirken hızla gözlerimi kapattım, uyuyormuş gibi yaptım. Uyuma numarası bu hayatta yaptığım en iyi şeylerden bir tanesiydi.
Hareketlenen yataktan anladığım kadarıyla Araf doğrulmuştu. Telefonunu arıyor gibiydi ve bunu elinden geldiği kadar ağır hareketlerle yapıyordu. Bir süre sonra telefonu bulmuş olacak ki telefonun sesi kesildi. "Efendim?" Fısıltı gibi çıktı sesi, beni rahatsız etmemeye çalıştığını anladım.
"Şimdi müsait değilim, ararım ben seni bir ara." Muhtemelen şirketten birisi aramıştı.
"Tamam, ilgileneceğim, arayacağım ben seni," dedi ve sanırım telefonu kapattı. Bu kadar sese rağmen hâlâ uyuyormuş gibi davranmaya devam ettim. O sırada yatak biraz daha hareketlendi, anladığım kadarıyla bana yaklaştı. Tüm vücudum kasıldı bir anda ama uyuma numarası yüzünden bunu belli etmemeye çalıştım.
Araf'ın dudaklarını yanağımda hisettim, gülümsememek için kendimi zor tutarken ellerini çıplak belime doladı, dudaklarını bu sefer de omzumda hisettim. Bana sarılıp uyumaya devam etti. O böyle yapınca az önceki tüm belirsizliğim yok oldu, kendimi daha iyi hisettim. Onun kolları bana huzur verdi, tüm olumsuz duygulardan kurtardı beni.
