"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım.
"Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
45. BÖLÜM "VENEDİK"
Araf elindeki merhemi tüy gibi dokunuşlarla yüzüme sürerken canım hiç acımıyor, aksine sanki tüm acılarım yok olup gitmiş gibiydi. Vücudumda dokunduğu her yer alev alev yanıyor, o yangın başka bir acıyı hissetmeme engel oluyordu.
"Acıyor mu?" diye sordu Araf, dilimi damağıma çarpıtarak cıkladıktan sonra cevap verdim.
"Hayır," dediğimde devam etti sürmeye, parmakları gözümün altına denk gelince gözlerimi kapattım, sadece dokunuşlarınıhisettim.
"Nesli bugün çıkıyor," deyince olanlar aklıma geldi, canım sıkıldı.
Dün bebeğini kaybetmişti, ben de dün akşama doğru hastaneden çıkmıştım ama ben çıkmadan önce o uyanmış, bebeğini kaybettiğini anlatmak zorunda kalmışlardı. Kız çok kötü olmuştu, ağlama sesleri hâlâ kulağımda yankılanıyordu ama kimsenin elinden bir şey gelmiyordu işte.
"Kendini toparlaması biraz uzun sürecek," dediğimde Araf elini yüzümden çekti, işinin bittiğini anlayıp gözlerimi açtım, elini ıslak mendille sildiğini fark ettim.
"Annem yanında, ilgileniyor onunla, iyi olacaktır," deyince iç geçirdim.
"Keşke böyle bir zamanda kaçar gibi buraya gelmeseydik, senin de onların yanında olman gerekiyordu," dediğimde ellerindeki bakışları beni buldu.
"Birincisi; ben buraya kaçar gibi gelmedim, gerçekten kaçtım." Güldüm, devam etti. "Çünkü çok sıkıldım olanlardan ve biraz uzaklaşmak istedim. İkincisi; benim yapabileceğim hiçbir şey yok yanlarında, uzak durmam daha iyi olacak," dedi, anladım dercesine başımı salladım, hiçbir şey demedim.
Yaklaşık bir saat önce gelmiştik Venedik'e. Fakat tek bir yere bile gitmeden uçaktan iner inmez doğrudan otele gelmiştik. Gördüğüm tek şey yollar olmuştu. Tabii gelirken birçok yer görmüştüm ama uzaktan. Bir de otele ulaşabilmek için Gondol'abinmiştik, keyfini çıkaramamıştım ama çünkü çok korktum. Sanki her an devrilecek gibiydi.
