Görünmez Kız

37.Bölüm

Babamın yanından ayrıldıktan sonra aklıma ilk gelen kişiyi arayıp açmasını bekledim. İkinci çalışta açtı.

Yusuf: Efendim Gizem?
Ben: Yusuf şu an nerdesin?
Yusuf: Evdeyim, bir sorun mu var?
Ben: Size gelsem olur mu?
Yusuf: Tamam gel bekliyorum ben.

Telefonu kapatıp Yusuf'un evine sürmeye başladım. Yusuf spor salonuna gitmeye başladığımda tanıştığım bir arkadaşımdı. Mantıklı düşünür ve her zaman ne yapılması gerektiğini bilirdi. Şu an benim de akıl almaya ihtiyacım olduğundan onun yanına gelmiştim. Kapıyı çaldım. Çok geçmeden açıp içeri geçmemi söyledi. Ben salondaki koltuğa kendimi atarken o elinde cips, meyve suyu gibi şeylerle dolu olan tepsiyi masaya bıraktı ve karşıma oturdu.

Yusuf: Sorun ne Gizem?
Ben: Beni bırakıp giden babam geri döndü. Hiçbir suçu yokmuş. Üvey babamın şerefsizin biri olduğunu öğrendim ayrıca. He bir de annem babamı aldatmış. Deniz de babamdan değilmiş falan.
Yusuf: Sindirmeme izin verseydin bari. Yavaş yavaş anlatır insan. Tamam neyse madem baban bir şey yapmamış senin kafana takılan ne?
Ben: Bunca yıl yokken karşıma çıkması. Biliyormuş her şeyi. Bilmesine rağmen ben eski evimizde onun için ağlarken bile gelmedi geri. Şimdi ne yapmam lazım benim?
Yusuf: Önce sakin ol. Babanı affetmek istediğini biliyorum. Anneni karşına alıp konuş. Gerçekleri söylemesini iste. Ona bir şans ver. Eğer sana anlatmazsa ya da kötü tepki verirse sende kendi hayatına bakarsın. Zaten reşit olmana ne kaldı ki şurda? Eğer istersen baban da seni yanına alır zaten. Hiç yoktan ben varım be. Çözülür her şey bir şekilde sıkma canını.
Ben: Yusuf sen olmasan hangi zeki beni yola getirecek ya? Sözüm söz sana çocuk bulmayan da şerefsiz bu saatten sonra.
Yusuf: Saçmalama ya istemiyorum ben birini.
Ben: Sen beğen bakarız gerisine. Teşekkür ederim bu arada Yusuf.
Yusuf: Ne demek be. Bir de teşekkür etmeyi öğrenmiş, konuşup duruyor.
Ben: Üf iyi be. Ben gideyim. Sonra görüşürüz.
Yusuf: Görüşürüzzzz.

Uzatılan kelimeler onun için samimiyet belirtisiydi. Bu haline gülerek evden çıktım ve kendi evime sürmeye başladım. Ne kadar reşit olmasam da ehliyetim vardı. Annem ayarlamıştı bunu da. Sorun olmuyordu araba kullanmam bundan dolayı. Eve girdiğimde bizimkiler ortalarda yoktu. Rüzgar, Deniz ve Ege'yi salondaki koltukta görünce oraya adımladım ve karşılarındaki tekli koltuklardan birine oturdum. Soran gözlerle bana bakıyordu Rüzgar ve Deniz. O sırada Ege "Ben kalkayım artık, görüşürüz." diyerek Deniz'e sarılıp gitti. 'Bunlar da iyi ikili oldular.' diye geçirdim içimden. Daha sonra söze başlayan Deniz oldu.

Deniz: Yusuf nasılmış?
Ben: İyi seni sormalı. Dur bir saniye ya hemen öttü mü?
Deniz: Salak kız. Telefonlarımıza boş yere o uygulamaları yüklemedik herhalde. Nerde olduğunu da bileyim yani.
Ben: İyi be.
Deniz: O sahile uzun zamandır gitmiyordun. Neden gittin?
Ben: Bunu zamanı gelince konuşsak?
Deniz: Ne demek zamanı gelince?
Ben: Bir iki gün sonra işte.
Deniz: Tamam sorgulamıyorum.
Rüzgar: Yusuf kim?
Deniz: Arkadaşımız. Gizem'le daha yakındır genelde.
Rüzgar: Beni bırak Deniz'i bile aramadan onun yanına gidecek kadar mı önemli biri?
Ben: Akıl hocam diyelim. Konulardan bağımsız birinden fikir almam gerekliydi, bende gittim. Bu kadar.
Rüzgar: Öyleyse sorun yok ya. Bende bir an korktum.
Ben: Neyden korktun?
Rüzgar: H-hiç.
Deniz: Sen kekeledin mi az önce?
Rüzgar: Hiçte bile.
Ben: Siz tartışın durun ben uyumaya gidiyorum.
Rüzgar: Bende geliyorum.
Ben: Ne?
Deniz: Tamam rahat bir insanım da o kadar da değil yani.
Rüzgar: Sakin ya. Karşı koltukta uyurum ben. Sadece yalnız kalmasın.
Deniz: Tamam o zaman sorun yok. Ben gideyim.

Rüzgar Deniz'i uğurlayıp yanıma geldi. Ben odama çıkınca o da beni takip etti. Dolabıma gidip siyah bir şort ve lacivert bir askılı tişört alıp odamın banyosuna girdim. Üstümü değiştirip saçımı topladım. Dışarı çıkınca kendimi yatağa atmamla göz kapaklarım yorgunluktan olsa gerek kapandı. Ben de itiraz etmeden uyku moduna geçtim.

Yusuf karakteri yeni bir karakter. Neden oldu ben de bilmiyorum ama yazdıkça benim de aklımda olmayan şeyler ekleniyor hikayeye ne hikmetse. Bazen kendim devamını merak ediyorum hikayenin. Yazar ben değilmişim gibi. Her neyse hepinizi seviyorum♡♡♡♡