Görünmez Kız

47.Bölüm

Uyandığımda içerden sesler geliyordu. Üzerimdeki tişörtü düzeltip saçlarımı topladım. Ardından içeri geçtim. Emre ve Doruk'u öpüşürken gördüğümde kapının pervazında durup onları izlemeye başladım. 'Sonunda gay arkadaşım var.' başlıklı düşüncelerimle sırıtıp "Baya yakıştınız ha siz." dedim. Emre irkilerek Doruk'u itti. Doruk yere kapaklanınca ağzından acı dolu bir inleme kaçtı. Emre kızaran yüzüyle bana bakıp bir şeyler mırıldanıyordu. Büyük bir kahkaha atıp "Siz devam edin. Ben eve geçiyorum. Kıyafetlerini çaldım Emre." diyerek evden çıktım. Hava kararmıştı. Öğlen uyumuştum herhalde. Evimin önüne geldiğimde kapıyı çalıp açılmasını bekledim. Kapıyı açan görevli kadına bir baş selamı verip salona geçtim. Annem, abim, babam ve annemin eşi hararetli bir şekilde tartışıyorlardı. Konuysa benim neden eve gelmediğimdi. Beni ilk farkeden abim oldu. "Kardeşim." diyerek ayağa kalktığında onu elimle durdurup "Otur,  oturduğun yerde." dedim. Hatalı olduğunun bilincinde yerine geri otururken ben de tekli koltuklardan birine kuruldum. Herkes suspus olmuş bana bakarken konuşmaya başladım. "Öncelikle bundan 3 hafta sonra 18 olduğumu hatırlatayım. Bu evden gideceğim. Zaten dans okulu benim için yeterli bir geçim kaynağı. Onun dışında da dans gösterilerini arttırmayı ve dövüş işini biraz daha profesyonel boyuta taşımayı düşünüyorum. Size sinirli değilim. Abimi zamanla elbet affederim ama bunun için iyi bir açıklama gerekiyor en başta. Küçükken onunla aynı evde yaşamak gibi bir hayalimiz vardı. Eğer önümüzdeki haftalarda bu sorunumuz çözülürse yeni evime o da gelir." dedim. Abimin gözleri parlarken bana bakıp kafasını hızla aşağı yukarı salladı. Onun bu haline tebessüm edip babamlara baktım. Hepsi onaylar gibiydi. Üvey babama bakıp "Ayrıca size arkadaşlarımı tehdit etmeyi bırakmanızı öneririm. Zira dövüş konusunda ne kadar iyi olduğumu öğrenmeniz gerekebilir." dedim. Karşımdaki adam bana gözleri korkmuş bir şekilde bakıyordu. Son olarak babama dönüp "Aslan Sönmez." dedim. Babam kafasını sallayıp telefonunu çıkardı. Aradığı kişiye adamın ismini verip telefonu kapattı. Annem ve abim anlamayan gözlerle bize bakarken babam açıklama amacı hissederek "Tacizci pisliklere ufak cezalar." dedi. Abim ve annem biraz korkmuş gibi görünseler de bir şey demediler. Ben de odama çıktım. Telefonumu komidinin üzerinden aldım. Açıp Rüzgar'ı aradım. İkinci çalışta açılan telefonun ardından Rüzgar'ın endişeli sesi duyuldu.

Rüzgar:  Gizem iyisin değil mi?
Ben: İyiyim. Saatler bitti madem ben ne olacağını öğrenmek istiyorum.
Rüzgar: Pekala. Yarım saate gelip seni alırım olur mu?
Ben: Tamam.
Rüzgar: Görüşürüz o halde.
Ben: Görüşürüz.

Telefonu kapattıktan sonra dolabıma ilerleyip siyah kot şortumla gri salaş tişörtümü giydim. Şortun arka cebine telefonu atıp aşağı indim. Abim "Rüzgar mı geliyor?" diye sordu. Ona tek kaşımı kaldırıp "Hayırdır?" diye yanıt verdiğimde gülüp "Sevdim o çocuğu." dedi. "Sen ne biçim abisin insan kıskanır, paylaşamaz falan ya." dediğimde "Aynen, aynen." diyerek beni geçiştirdi. Bu haline göz devirip kapıya ilerledim. Rüzgar da birkaç dakika sonra geldi. Arabanın kapısını açıp ön koltuğa oturdum. Bana gülümseyip arabayı sürmeye başladı. Bir kitapçının önünde durduğumuzda anlamayarak baktım ona. Gülümseyerek arabadan indi ve beni de peşinden sürükledi. Rafları ezbere biliyormuş gibi ilerleyip eline iki tane aynı kitaptan aldı. "Yaramaz Çocuk" yazısını gördüğümde tebessüm ettim. Ardından kitabın birini rafa koyup "Aynı kitaptan iki tane almayıp kütüphanemizi farklı kitaplarla doldurmaya ne dersin Meleğim?" diye sordu. Bu bir çıkma teklifi ise iyi düşünülmüş bir şeydi. "Ne bu çıkma teklifi mi?" diye sorduğumda kafasını sallayıp "Evet." dedi. Eline uzanıp parmaklarımızı kenetledim. "Hadi kitabı al kasaya geçelim." dediğimde gülüp kasaya ilerledik. Parayı ödedikten sonra dışarı çıktık ve arabaya ilerledik. Sevgilimle...

Kavuşturdum iyi mi? Hadi bakalım daha fazla kaos yazmadan final yapmayı düşünüyorum birkaç bölüm sonra. Hepinizi seviyorum ♡♡♡♡