Görünmez Kız

18.Bölüm

Batu'nun ani sorusuyla hepimiz afallasakta Emre bir süre sonra cevap verdi:
Emre: Siktir git Batu.
Batu: Ben diyeceğimi dedim sonrasına karışmam.

Bugün birbirimizle sohbet etmemiz ve ardından hepimizin koltuklarda uyuyakalmasıyla son bulmuştu. Sabah bizi okul için uyandıransa annemdi. "Kalkın yeter uyuduğunuz hepiniz hazırlanın." Annem ne kadar beni sevdiğini hissettirmese de konu okula gitmek olunca acımıyordu. Hepimiz yerlerimizden sıçrayarak kalktık. O an dikkatimizi tek çeken şey Eren'in "Naz" diye bağırarak uyanmasıydı. Annem "Ya sabır sizle valla uğraşılmaz." diyerek yanımızdan ayrıldı.
Hepimiz Eren'e bakarken o daha ne olduğunu kavrayamamış gibi;
"Ne var be?" demişti.
Batu: Hiç kardeşim. Alt tarafı rüyada Naz gerçekte Naz falan senin devreler yanmış ya ben ona üzülüyorum.
Eren: Valla uğraşamam senle. Kalkın lan okul var.

Hepimiz okulu hatırlayıp ayaklandık. Üstümü değiştirdim, çantamı alıp aşağı indim. Bizimkiler de üstlerini düzeltmiş beni bekliyorlardı.
Emre: Keşke her kız senin kadar kısa sürede hazırlanabilse.
Batu: Sanki gözümüzün kız gördüğü var da.
Ben: Ben erkek miyim lan?
Deniz: Bak o tartışılır.
Eren: Zekanız yok biliyorum ama hadi arabaya.
Deniz'in arabasına atlayıp benim okuluma geldik. Herhalde beni bırakıp gideceklerdi. Bir anda ben arabadan inerken hepsi de arabadan indi.

Ben: Gitsenize lan. Geç kalıyorsunuz.

Okulun bahçesindeki çoğu kişi bizi izliyordu.

Deniz: Yeni okulumuz hayırlı olsun bizim tayfa.
Ben: Ne diyorsun lan?
Emre: Ee ben dedim erken söyleyelim kız şaşırır diye.
Ben: Siktir lan gerçekten benim okulda mısınız?
Deniz: Senin olmadığın yerde bizim işimiz yoktu bizde senin atılmanı kaldıramayıp senin atılmana neden olan kişileri hırpaladık biraz. Sonrası da malum buraya aldık nakilleri.
Ben: Resmen plan yapmışsınız. Sınıflarınız peki?
Batu: Birazcık okulun listeleriyle ve müdürün aklıyla oynayıp hepimizi senin sınıfına aldırmış olabilirim.
Ben: Oha lan valla ciddisiniz siz.
Eren: Yok şaka yapıyoruz. Hadi sınıfa be ne uyuşuksunuz.

Hepimiz bahçeden giriş kapısına yönelirken okulda bizi izlemeyen kalmamıştı. Sınıfa girdik. İlk ders edebiyattı. Hoca bizimkilere kendinizi tanıtın dedi.

Batu: Sağ baştan dalayım ben o zaman. Adım Batu. Yani Batuhan işte ben demeden anlarsınız siz. Şuanlık bu kadar bilgi yeterli.
Emre: Adım Emre. Soyadım Özgün. Çok bir şey yok bende de bu kadar.
Eren: Adım Eren ve aşığım. Sevdiğim kızı beni seven kız yapmadan da bu okuldan dışarı adımımı atmam.

Sınıfın modu bir anda kahkaha tufanına döndü. Hoca bizi durdurup: "Ek bilgi için teşekkürler Eren." dedi.

Eren: Ne demek hocam.
Deniz: Adım Deniz. Sınıfta iki üç kişiyi tanıyorum ama Gizem'i yıllardır tanıyorum. Daha doğrusu tanıyoruz. Hepimiz onun arkadaşlarıyız hocam dolayısıyla ben Gizem'in yanına geçiyorum.
Hoca: Tamam geç sen Deniz. Batuhan sen Selin'in yanına geç.
Batu: Hocam iç sesimle çok uyumlusunuz. Sizle iyi anlaşacağız.
Hoca: Umarım öyle olur Batuhan.
Emre ve Eren siz de Gizem'in önündeki boş sıraya geçin. Evet çocuklar herkes yerleştiğine göre derse başlayalım.

Bugün çok güzel gidiyordu. Okulda bizimkiler vardı sonuçta artık daha ne olabilirdi ki?
Bir anda Rüzgar'ı anımsamamla ona döndüm. Deniz'e bakıyordu. Bakışları sinirli değildi ama bıraksam Deniz'i döverdi herhalde. Ya da belki de Deniz onu. 'Konu bu mu gerçekten iç ses kimin kimi döveceği mi?"
İç ses: 'Yoo, sen kafanda kuruyorsun.'
'Zaten amaç o değil mi?'
İç ses: 'Kafanda kurman mı evet ama ben senim biliyorsun değil mi?'
'Kendimle hep konuşuyorum merak etme delirmedim."
İç ses: 'Delirdin demedim.'

Kafamı sağa sola salladığımda Rüzgar bana bakmaya başlamıştı. Gözleri ellerime kaydı. Birkaç gün öncesinden hala kırmızılıklar vardı ama çok kötü değildi. Rüzgar dudaklarını araladı bir şey diyecek gibiydi ama demedi. Daha sonra bir kağıt alıp yazmaya başladı. Kağıdı bana uzattı. Açıp okudum.
"Ellerin hala tamamıyla geçmemiş. Dolabına krem bıraktım bir de küçük bir hediye."

Asla da Naz ve Eren'e ağırlık veremedim. Ama bu bölüm ilerki bölümler için gerekliydi. Hepinizi seviyorummm. ♡♡♡♡