Görünmez Kız

16.Bölüm

Yerimde kıpırdandım. Uyuma taklidi yapayım derken gerçekten uyumuşum. Eylem'le şarkı söyleyecektik. Eylem'e döndüm. Rüzgar'a sarılmıştı. 2 melek yan yanaydı. Rüzgar'ı uyandırmak için seslendim. Birkaç kez adını söyleyince gözlerini açtı ve sonra geri kapadı. "Allah'ım bu bir rüyaysa ben uyanmak falan istemiyorum." dedi. Yanına gidip kulağına eğildim. Ne cesaret diye sorarsanız bende bilmiyordum. Şöyle söyledim: "Sesli düşünmeyi bırakmalısın Rüzgar." Yerinde doğruldu ve tüm derslerde uyuyan bir öğrencinin sınavda fizik kağıdını incelemesi gibi beni incelemeye başladı. "Hayırdır? Kalk hadi daha hazırlıkları halledeceğiz."dedim. Kalktı, üstünü düzeltti. Bende o arada saçlarımı topluyordum. Bana döndü ve gözleri belime kaydı. Yüzyılda bir kez uzun tişört giymemiştim ve bu ona denk gelmişti. Saçımı toplamayı bitirdikten sonra ona baktım. Gözleri hala belimdeydi ve dalmış gibiydi. Noluyordu ya?

Rüzgar'ın bakış açısı

Lan o nasıl bel? Spor yapmasına tamamım da bu kadar karın kası beklemiyordum. İncecik beline ne de yakışmış halbuki. Kendine gel Rüzgar saçmalama.

Gizem'in bakış açısı ~Yeniden

Kafasını iki yana sallayıp kendine gelen Rüzgar'ın ardından Eylem de uyanmıştı. Ben Deniz'i arayıp gerekli şeyleri halletmesini söyledim. Ardından hastaneden çıktık. Rüzgar sürekli Eylem'le ilgilendiğinden Eylem'in giriş ve çıkışları sorun olmuyordu hem doktorun da izni vardı.

Her zamanki söylediğimiz yere yaklaştığımızda Eylem elimi tuttu. O saate kadar Rüzgar'la yürüyordu oysaki. Bu benim kalbimi ısıttı. Bu kadar sevgi bana fazla geliyordu. Ailemden bile görmediğim ilgiyi şu minicik kızdan görmek garip bir duyguydu. Ben Eylem'le ilerlerken Rüzgar bizi durdurmak için "İki melek" diye seslendi. İnanılmaz afalladım. İki melek mi? Neden bu kadar tanıdık geliyordu? Ama bir o kadar da uzak? Bunları bir kenara bıraktıktan sonra Rüzgar'a döndüm. Yüzüme maske taktı. Kimliğimi gizlemek istediğimi bilmesi ve buna saygı duyması ne güzel bir şeydi. Maskeyi takarken yanaklarıma değen elleri bedenimin kasılmasına yetti de arttı. Rüzgar geri çekilirken "Nefes al Melek." dedi. Dur lan o neydi ki? Nefes almak mı? Yine rezil oldum değil mi? EVET. Ve o bana yeniden mi Melek dedi? EVET.

  Geldiğimizde ben Eylem'i alıp sahneye yöneldim Rüzgar'da bir şey demeden seyircilerin olduğu yere doğru yürüdü. Bizimkilere selam verdikten sonra ayarlanmış şarkının "Müzik Kutusu" olduğunu görüp gülümsedim. Söylemeye başladığımızda gözlerimi Rüzgar'a sabitledim. Başta şaşkındı. Nerden bildiğimizi sorgular gibi. Sonra sanırım dün hastaneye gitmemle bağdaştırdı ve gözleri daha anlamlı bakmaya başladı. Eylem'le gurur duyuyor gibiydi. Kim duymazdı ki? Minik bir melekti o daha. Rüzgar'ın da hitap ettiği gibi.
  Şarkının sonuna geldiğimizde Eylem şöyle bir cümle kurdu: "Şarkıdaki aptal, kalbinin kapılarına dayanman gereken kişiyi fazla bekletme olur mu?"

  Ne olduğunu pek anlamasam da bir anda Rüzgar'la göz göze geldik. Bakışlarını kaçırıyordu. O okulda herkesin yaklaşmaya korktuğu Rüzgar bakışlarını kaçırıyordu. Hem de benden. Emin olamayıp etrafa göz gezdirdim. Evet, evet benden valla. Bu halime güldüğünü gördüm. Hayda gülünce fena oluyordu yalnız. Kendine gel Gizem. Sen bu değilsin. Ne bu değilsin ya aynen busun. Neyim ya ben? Pandasın. Evet, en doğru karar pandayım. Lan ben ne diyorum?

Bakışlarımı bu sefer ben kaçırdım. Eylem'e döndüm. "Harika söyledin Meleğim." dedim. Zaten seyircilerin bitmek bilmeyen alkışlarından da bu anlaşılıyordu. Eylem benden eğilmemi istedi. Onunla aynı boya geldiğimizde bana sarıldı. Uzun zaman sonra sarılma duygusunu farklı birinden tatmak çok iyi gelmişti. Deniz'e sarılıyordum bazen evet ama bu daha tatlıydı sanki. Üzgünüm Deniz. Sarılma bittiğinde ayağa kalktım. Eylem'i Rüzgar'ın yanına  götürecekken seyircilerden biri dikkatimi çekti. Doruk? Ne alaka be? Kime bakıyor o? Gözlerimle baktığı yeri takip ettim. Emre?...

Evet, bir bölümün daha sonu. Bakalım beklediğiniz neler çıkacak? Neler çıkmayacak? İyi okumalar. Oy vermeyi ve fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın. Hepinizi seviyorum. ♡♡♡