YAŞAMAK İÇİN SAAT 25:01

𝐁𝐚𝐲 𝐉𝐨𝐧𝐞𝐬'𝐢𝐧 𝐑𝐚𝐩𝐨𝐫 𝐃𝐞𝐟𝐭𝐞𝐫𝐢

Ad/soyad: Robert Jones

Doğum yeri: Baston/Amerika Birleşik Devletleri

Şimdi ki ikametgahı: -

Eş: Angelina Jones

Çocukları: -

Telefon: -

𝟎𝟏/𝟏𝟐/𝟐𝟎𝟏𝟗'

Bugün ilk doz aşıları gerçekleştirdim. İlk safhada 30 yaş bireylerden iki tanesini denek olarak gözlemledim.

-Halsizlik ve Yorgunluk

-Unutkanlık

-Asabiyet

𝟎𝟏/𝟎𝟏/𝟐𝟎𝟐𝟎 '

Aşı vurulumunun üzerinden iki ay geçti. Virüs'ün aşı ile nüksetmesi dışında yayılma ihtimali olmadığını gözlemledim.

𝟎𝟏/𝟎𝟐/𝟐𝟎𝟐𝟎

İki ay geçti. Üzgünüm bundan sonrasına rapor olarak devam etmeyeceğim. Bu gün rapor tutmayacağım.

𝟎𝟏/𝟎𝟑/𝟐𝟎𝟐𝟎

Angelina'yla beraber hastalarımızı/deneklerimizi kontrol altında tutamayacağımızı anladık ve konuyu onlara açtık. Kimse tarafından öğrenilmemesi için bir planları olduğunu söylediler.

𝟎𝟏/𝟎𝟒/𝟐𝟎𝟐𝟎
Sanırım.

Her şey kontrolden çıktı. Her şeyi anlatacağım.

Ben Robert Jones. Bundan birkaç ay önce en kıdemli laboratuvarlarda çalışan duvarlarında başarı belgelerinin asılı olduğu hatrı sayılır bir şöhreti bulunan bir doktor(d)um. İngiltere'den buraya bir tören için katıldığım günlerde fikirlerimi bir masada açtım. Hayatımda ki en büyük hatayı o an yaptım. Tanrı beni affetsin.

Planım; İyi huylu bir virüs yapmak ve toplumu iyileştirmekti. Virüs hafızada vücudu çürüten/çürütmesine sebep olan ruhsal sorunlar her ne ise bunu yok edecekti. Böylece sinirsel ve ruhsal bozukluklar ortadan kalkacaktı.

Onlarda bunu beğendi. Caniyce bir plan olduğunu o günlerde farketmemem aptallıktı. Bana gönüllü olduklarını söyledikleri yaş aralıkları değişken olan 6 hasta verdiler. Aşıyı yaptıktan sonra sürekli uyumak istediklerini duyuyordum onlardan. Bu tuhafıma gidiyordu çünkü virüsün onları dirençli ve taze yapması gerekirken onlardan bir şeyler götürüyordu.

Zamanla asabileştiler dayanamaz oldular.  Farkettim ki kimliklerini yitiriyorlar. Kim olduklarını bilmedikçe düşünemedikçe içlerinde iblisler uyanıyordu.

Çünkü virüs kimlik kaybına sebebiyet veriyordu.

Hafızalarını tamamen yitirmeye başladılar. Beni daha da şaşırtan şeyler bir ay sonra gelişti. İnsanlar artık konuşmuyordu. Konuşmayı bile unutmuş hale gelmişlerdi. Onlara ne desem tıpkı bir bebek gibi beni taklit ediyorlardı.