ကိုေအာင္ႀကီးတို႔အိမ္မွာ ဖရဲခူးဖို႔ကိစၥေတြေျပာၾကဆိုၾကနဲ႔ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ခါနီးၿပီျဖစ္လို႔ တိက်တဲ့ရက္ခ်ိန္းကိုေျပာခဲ့ရင္းမွ အိမ္ကိုသာ ဦးတည္ၿပီး လမ္းေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
ရြာဘက္ကျခံေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္ျခံနဲ႔တစ္ျခံဟာ အရမ္းမလွမ္းေပမယ့္ အနည္းငယ္ေတာ့ကြာလွသည္။အရိပ္ရပင္ေတြက ရြာလမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ ေနေျပာက္ထိုးစရာပင္႐ွိေအာင္ ေနရာယူထားၾကသည္။ရြာထဲကိုျပန္ေနက် ရြာေနာက္ေဖးလမ္းအတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့ေတာ့ တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အသာရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ေဟ့ေကာင္..ေသခ်ာခ်ိန္ပစ္ကြ။မင္းဟာကလဲ ပစ္လိုက္ရင္တလြဲႀကီးပဲ"
"မင္းပါးစပ္ခနပိတ္ထားစမ္း ငခြၽတ္။မင္းလုပ္တာနဲ႔ ဟိုအပ်ိဳႀကီးၾကားေတာ့မယ္။လူလစ္တဲ့အခ်ိန္ သရက္သီးလာခိုးပါတယ္ဆိုမွ မင္းအသံေၾကာင့္ လူမိေတာ့မယ္"
"ဒုန္း..."
"ဟာ.ေဟ့ေကာင္..ငပု အိမ္ေတြေပၚက်ကုန္ၿပီကြ။မင္းဟာေလ လုပ္လိုက္ရင္ အရမ္းပဲ။ငါတို႔ဒီေန႔ခင္း သရက္သီးေတာင္စားရပါေတာ့မလားမသိဘူး"
"မင္း..ေတာ္ေနာ္စကားမ်ားတဲ့ေကာင္ပဲ ငခြၽတ္။ေရာ့ ဒါဆိုမင္းပစ္။ေလးခြပစ္တာလြယ္တယ္ ထင္ေနတာလားကြ။ရမ္းပစ္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူးကြ။အ႐ွိန္ယူရတယ္ ေသခ်ာခ်ိန္ရတယ္ကြ။မင္းလုပ္တာနဲ႔တစ္လံုးေတာင္မထိေတာ့ဘူး။အနားလာၿပီး ဖြတ္လာတိုက္ေနတယ္"
ေလာက္ေလးလြယ္အိတ္တစ္
လံုးကိုလြယ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးကပခံုးေပၚမွာ အနည္းငယ္႐ွည္ေနတဲ့ စြပ္က်ယ္လက္ကို ဘုထံုးထားကာ ေဘာင္းဘီတို ခပ္ညစ္ညစ္တစ္ထည္ဝတ္ထားသည္။ေဘးကတစ္ေယာက္ကေတာ့ အာပလာေကာင္ေလး။ေလႀကီးမိုးႀကီးသာ လုပ္တတ္ေပမယ့္ တကယ့္တကယ္ဘာဆိုဘာမွမသိပဲ ဆရာႀကီးလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေလးနဲ႔။
ရြာထဲမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေနာက္ထပ္ေအးပံုဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။သံုးေယာက္သာေပါင္းမိရင္ေတာ့ ေမ်ာက္ေတာင္မူးလဲမယ့္ ေမ်ာက္႐ွံုးေအာင္ေဆာ့ၾကတဲ့သူေတြျဖစ္သည္။
သူတို႔သံုးေယာက္နဲ႔ အပ်ိဳႀကီးက ေတာ္ေတာ္ကံပါၾကသူေတြျဖစ္သည္။ဆက္ဆက္ထိမခံစြာပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီအပ်ိဳႀကီးရဲ႕ အိမ္ကိုပဲအျမဲလာၿပီး တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု လာခိုးေနၾကျဖစ္သည္။
ESTÁS LEYENDO
အစိမ်းနုရောင်အိပ်မက်
Fantasíaအခ်စ္ဟာ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ရယူျခင္းလား ေပးဆပ္ျခင္းလား ခြင့္လႊတ္နားလည္ျခင္းေပလား။အခ်စ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ဦးခ်င္းဆီ ကြဲလြဲစြာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလို႔ရပါတယ္။
