Part⛺17(Zawgyi)

771 53 0
                                    

ေနဝန္းႀကီးက အေနာက္ဘက္ေတာင္စြယ္မွာေမးတင္ေနသည္။မၾကာင္မွာလူ႔ေလာကႀကီးကိုႏႈတ္ဆက္ဖို႔အတြက္ဟန္ျပင္ေနသလိုလိုုျဖစ္ေနပါသည္။တစ္ခ်စ္တစ္ခ်က္တို္ခတ္ကလာတဲ့ေလက ေနာက္ေက်ာကိုေအးသြားေစသလို စိတ္ထဲမွာလဲမသိုးမသန္႔ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ခံစားေနရသလိုပင္။

လက္ပင္ပံႀကီးႏွစ္ပင္က သက္တန္းၾကာအပင္ႀကီးေတြထင္ပါသည္။ပင္စည္ကလူႏွစ္ဖက္စာေလာက္မကႀကီးမားၿပီး ေတာ္ေတာ္လဲ႐ွည္သည္။သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြက ေလအတိုက္မွာေဝ့ကာဝိုက္ကာက်ဆင္းလာၿပီးေျမျပင္ထက္မွာလ်ွပ္တိုက္ေျပးလႊားပံုမွာ ေႏြရဲ႕အလွအပပါလို႔ စာဆို႐ွင္ေတြဘယ္လိုပဲဖြဲ႔ဆိုခဲ့ဖြဲ႔ဆိုခဲ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲေလးလံလို႔ေနသည္။

ေဘးေဘးဘီဘီကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့ ေနဝင္ခါနီးၿပီးမလို႔ လူေခ်ကျပတ္ေနသည္။က်ီးအာသံေတြဟာလဲ ခုေန႔က်မွပိုၿပီးဆူညံေနသလိုျဖစ္ေနသည္။ေ႐ွ႕တည့္တည့္ကိုေလ်ွာက္ကာသြားမိေတာ့ေက်ာကုန္းဘက္က ေအးသလိုႀကီးျဖစ္လာတာေၾကာင့္ လက္ကိုေနာက္ယွက္ထားလိုက္သည္။ေနာက္ကိုျပန္လွည့္ၿပီးတစ္ျခားလမ္းကသြားမယ္ၾကံမိေပမယ့္ လက္ပံပင္ႏွွစ္ပင္ၾကားကိုေရာက္ေနၿပီး ရြာေနာက္ေဖးကိုလဲျမင္ေနရတာေၾကာင့္ ျပန္မလွည့္ခ်င္ေတာ့။

ၾကက္သီးေမြးညႇင္းေတြက ဖ်န္းခနဲထလာနာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေျခလွမ္းခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္မိသည္။ေနာက္ေက်ာဘက္ကလူတစ္ေယာက္ပဲၾကည့္ေနတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးခံစားရသလို၊သစ္ပင္ေပၚကေနတစ္ေယာက္ေယာက္ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ကိုလည္းခံစားရျပန္သည္။စပါး​ေျပာသံ​ေတြလိုလို​ေလတိုက္သံလိုလို တ႐ွပ္႐ွပ္အသံေတြဟာလဲေဝးလာလိုက္နီးလာလိုက္ျဖစ္ေနသည္။
စိတ္ထဲမွာလဲေလးလံမိႈင္းထိုင္းကာ မ်က္ရည္ေတြလဲဝဲေနၿပီး အကို႔ကိုသာတေနမိပါသည္။

"ဝူး"

ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ လြင့္လာတဲ့ျဖဴျဖဴအရာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာင္ေယာင္ရမ္းမ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္သည္။မ်က္လံုးထဲမွာဝိုးတဝါးျမင္ေနမိတာကေတာ့ ကားျမန္ျမန္ေမာင္းလာတဲ့သူတစ္ေယာက္က ကိစၥတစ္ခုကိုအေရးႀကီးကိစၥသြားေနပံုေပၚသည္။လက္တစ္ဖက္က စတီရာယင္ကိုကိုင္ၿပီး တစ္ျခားတစ္ဖက္ကလဲ ေခါင္းကိုႏွိပ္ထားျပန္သည္။ပံုစံၾကည့္ရတာ ေခါင္းမူးေနတဲ့ပံုပါပဲ။ဝိုးတဝါးပံုရိပ္​ေတြကျပတ္သားမႈမ႐ွိပါ။ကြၽန္​ေတာ္သိသလိုမသိသလိုခံစားခ်က္ႏွင့္ ရင္ထဲမွာလဲဒြိဟႀကီးျဖစ္ေနသည္။

အစိမ်းနုရောင်အိပ်မက်Donde viven las historias. Descúbrelo ahora