ျခံအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္တစ္လံုးရဲ႕အိမ္ေ႐ွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ အစ္မလွယဥ္ဆန္ျပာေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ခ်ည္အက်ီဝမ္းဆက္ကေလးဝတ္တတ္တဲ့အစ္မက ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးနဲ့လွလြန္းသည္။အရိပ္ရအပင္ေတြနဲ႔မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕႐ွိလွတဲ့ အကိုတို႔ျခံထဲက အိမ္ကေလးဟာ ရြာထဲကအိမ္ေတြနဲ့တစ္သီးျခားစီ႐ွိေနေပမယ့္ပသာဒျဖစ္လြန္းသည္။
"ဟာ..ေမာင္ေလးတို႔ပါလား လာၾကလာၾက။ဖြားေရ..ဒီမွာလြန္းတံေလးလိုက္လာၿပီ"
အစ္မရဲ႕ေခၚသံနဲ႔အတူအဖြားကအိမ္ထဲကထြက္လာသည္။ဘီးနဲ႔ပတ္ေခြကာဆံထံုးထံုးထားတဲ့အဖြားရဲေခါင္းထက္မွာကံေကာ္ပန္းကေလးတစ္ပြင့္လဲ ပန္ဆင္ထားသည္။
"လွယဥ္ေျပာျပတာနဲ႔ သားေလးကိုအဖြားကေတြ႔ခ်င္ေနတာ။လွယဥ္ေျပာျပတာထက္ေတာင္ ပိုေခ်ာေသးသေတာ့။အင္းေပါ့ေလ..ဒါေၾကာင့္လဲတစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ျခံထဲကအိမ္ကိုမလာႏိုင္ျဖစ္ေနတာကိုး"
ကြၽန္ေတာ့္ပါးကို အဖြားကကိုင္ရင္းခ်ီးက်ဴးစကားဆိုရင္း အကို႔ကိုစေနသည္။အစ္မလွယဥ္ကေတာ့ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း စေကာထဲကဆန္ကို ေတာင္းထဲထည့္ေနသည္။
"လာလာ..အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္။အဖြားကလက္ဖက္သုပ္ေကြၽးမယ္"
ကြၽန္ေတာ့္ေ႐ွ႕ကေန အဖြားကလြန္းတံရဲ႕လက္ကိုဆြဲရင္းအိမ္ထဲဝင္သြားသည္။မသိရင္ ကြၽန္ေတာ္ကလူပိုႀကီးလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႔။လူေတြမ်ားတယ္အေျပာင္းအလဲျမန္ၾကတာပဲ။
"ဒီလက္ဖက္ကိုအဖြားကကိုယ္တိုင္ေထာင္းၿပီးႏွမ္းဆီစစ္စစ္နဲ႔စိမ္ထားတာ။ေဟာဒီမွာ ငါးက်ီးေျခာက္ေလးပါပါလိုက္ေသးတယ္။ဟ.ဖြားခြန့္မယ္"
ရိုးရာနဲ႔အစ္မကေတာ့တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မ်က္စပစ္ရံုမွလြဲၿပီးဘာမွမလုပ္တတ္ခဲ့။ဒါကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြားမွဟုတ္ပါရဲ႕လား။လူစားမ်ားလဲလိုက္သလားမသိ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆြမ႐ွိမ်ိဳးမ႐ွိဒီေနရာေလးမွာ ဒီေကာင္ေလးေနႏိုင္တာကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာမိပါတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲဆင္ျဖဴေတာ္မွီၿပီးခုမွၾကံစုတ္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္ေနာ္အစ္မ"
YOU ARE READING
အစိမ်းနုရောင်အိပ်မက်
Fantasyအခ်စ္ဟာ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ရယူျခင္းလား ေပးဆပ္ျခင္းလား ခြင့္လႊတ္နားလည္ျခင္းေပလား။အခ်စ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ဦးခ်င္းဆီ ကြဲလြဲစြာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလို႔ရပါတယ္။
