"သြားၾကေတာ့မလား ေမာင္ေလး"
အစ္မကိုေခါင္းတစ္ခ်က္အသာ ညႇိတ္ျပရင္း ဆိုင္ကယ္ေသာ့ကိုယူကာ အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ေနေရာင္လင္းခါစ မနက္ပိုင္းမလို႔ ပတ္ဝန္းက်င္က မိႈင္းညႇိဳ႕လို႔ေနသည္။ေျမနီလမ္းတစ္ေလ်ွာက္အေလ့က် ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ ျမက္ပင္ေတြနဲ႔ကိုင္းပင္တို႔ကလည္း လွလွပပ႐ွိေနသည္။
"ငါးေျခာက္ရယ္ပုစြန္ေျခာက္ကတစ္ပိသာေနာ္ေမာင္ေလး"
"အင္း"
"ၿပီးေတာ့ နာနတ္ယိုနဲ႔လိေမၼာ္ရည္အဆီပုလင္းက သံုးလံုး။အာလူးကႏွစ္ပိသာ၊ၿပီးေတာ့.."
"သာကူလားအစ္မ"
"ေအး..ဟုတ္တယ္ေမာင္ေလး။သာကူနဲ႔ထန္းလ်ွက္။ေက်ာက္ေက်ာထုပ္။"
"အစ္မကလည္း အပင္ပန္းခံလို႔။ေမေမစာရင္းေပးလိုက္တာကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ပါလား"
စိတ္မ႐ွည္တဲ့ေလသံနဲ႔ေျပာလိုက္တဲ့ေမာင္လုပ္သူကို ဘာမွေတာ့ျပန္မျဖစ္။ကိုယ့္ေမာင္ရဲ႕ စိတ္အေၾကာင္းကို ကိုယ္သာအသိဆံုးမလို႔ လက္ဆြဲျခင္းကိုေပါင္ေပၚတင္ကာ လက္တစ္ဖက္ကို ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကိုကိုင္ထားလိုက္သည္။က်န္တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ေမာင္လုပ္သူရဲ႕ပုခံုးထပ္သို႔ ခပ္ဖြဖြတင္လိုက္သည္။
"ဟာ..အစ္မ။လႊတ္ပါဗ်ာ။အဲ့လိုလက္တင္ထားရင္ ကြၽန္ေတာ္ မေနတတ္ဘူး။"
"ေအးပါ။မိန္းမရကာမွ ပုခံုးေပၚလက္တင္ၿပီးစီးရံုနဲ႔ဟိုကမရလို႔ ခါးကိုပါဖက္လာရင္နင္ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲေျပာ"
အေမး႐ွိေပမယ့္ အေျဖက နတၳိ။ေတမိမင္းသားတျဖစ္နဲ႔ေမာင္လုပ္သူကို စိတ္ထဲကသာ ဆဲရင္း လမ္းေဘးဝဲယာကို ၾကည့္ေနမိသည္။
"ေမေမက ငါးေျခာက္ေတြ ပုစြန္ေျခာက္ေတြ အဲ့ေလာက္အမ်ားႀကီးဘာလုပ္ဖို႔တဲ့လဲအစ္မ။"
"သၾကန္အက်ေန႔ေရာက္ရင္ ဥပုသ္သည္ေတြကို ဆြမ္းေကြၽးဖို႔ေလေမာင္ေလးရဲ႕။ခုႏွစ္ေတာ့ ဥပုသ္လိုက္ေစာင့္မယ္မလားေမာင္ေလး"
"မေစာင့္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ဘုန္းဘုန္းက တရားက႐ွည္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ငိုက္လိမ့္မယ္၊မမတို႔ဘာသာသြားၾကပါ။ကြၽန္ေတာ္က အဲ့ေန႔ေတြလဲ စိုက္ခင္းထဲမွာပဲ႐ွိေနမွာ"
ČTEŠ
အစိမ်းနုရောင်အိပ်မက်
Fantasyအခ်စ္ဟာ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ရယူျခင္းလား ေပးဆပ္ျခင္းလား ခြင့္လႊတ္နားလည္ျခင္းေပလား။အခ်စ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ဦးခ်င္းဆီ ကြဲလြဲစြာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလို႔ရပါတယ္။
