"ဝူး......ဝူး......ဝူး"
ဆြဲဆြဲငင္ငင္အူေနတဲ့ေခြးအူသံအက်ယ္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ့္နားတစ္ဝိုက္မွပင္ၾကားေနရသည္။သာမန္ထက္ပင္ေတာ္ေတာ္က်ယ္တဲ့ေခြးအူသံက ေခြးရဲ႕အရြယ္အစားကိုပါခန္႔မွန္းလို႔ရႏိုင္သည္။ဒီေလာက္က်ယ္တဲ့ေခြးအူသံကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမွေတာင္မၾကားဖူးပါ။ဘယ္ကိုမွမၾကည့္ဘဲေ႐ွ႕ကိုဆက္သြားျပန္ေတာ့လဲ ဒီလက္ပံပင္အိုႀကီးနားဆီပဲျပန္ေရာက္လာျပန္သည္။ခပ္သြက္သြက္လမ္းေလ်ွာက္ေနျပန္ေပမယ့္ ေရြ႔လ်ားမႈကိုမခံစားရ။ေျခေထာက္ကတစ္ခုခုနဲ႔ကပ္ေနသလိုလိုပင္ျဖစ္သည္။
လြန္းတံဟာေဇာေခြၽးေတြပ်ံရံုမကရသမ်ွဘုရားစာေတြကိုရြတ္ျပန္ေသာ္လည္းအထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့သာ ထြက္လာျပန္သည္။အရင္ကတစ္မိနစ္အတြင္းရြတ္ႏိုင္တဲ့ေမတၱာသုတ္ကိုပင္ မရေတာ့။အသံထြက္ကာ ရြတ္ျပန္ေသာ္လည္း ႏႈတ္မွဘာသံမွပင္ထြက္မလာ။ဘယ္လိုေနရာႀကီးကိုကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေနတာလဲ။ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးေသြးေတြဆူပြက္ေနၿပီလားေတာ့ကြၽန္ေတာ္မသိ။
လူကအသိစိတ္လြတ္ကာ လဲခ်င္ေနသလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။ဒီလိုသုသန္ေျမေပၚမွာမလဲေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ၾကားဖူးခဲ့တဲ့စကားေတြေၾကာင့္ နေမာတသကိုသာ အထပ္ထပ္အခါခါရြတ္ေနမိသည္။ကြၽန္ေတာ့္ကိုကယ္ပါအံုးအကို။ကြၽန္ေတာ္အရမ္းေၾကာက္ေနၿပီ။ေခြးအူသံေတြကပိုၿပီးက်ယ္လာသလို ေလးေလးပင္ပင္ရယ္ေနတဲ့ရယ္သံႀကီးကိုလဲၾကားရျပန္သည္။ကြၽန္ေတာ့္ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးဟာ သြားစရာဆိုတာဘယ္ေနရာမွမ႐ွိ။ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးေတြလိုလိုေနရာေတြကိုသာ မ်က္စိတး္ဆံုးျမင္ေနရသည္။
"နင္.ခုထက္ထိနင္ဒီကိုဘာေၾကာင့္ေရာက္လာခဲ့တယ္ဆိုတာမမွတ္မိေသးဘူးလား..ေကာင္ေလး"
ခပ္ေလးေလးစကားသံႀကီးဟာ လက္ပံပင္ႀကီးေဘးမွထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ခုနကတုန္းကဘာဆိုဘာမွမ႐ွိေပမယ့္ခုေတာ့ လက္ပံပင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာအေတာ္ျမင့္လွတဲ့အကိုင္းကိုပုခက္တြဲၿပီးႏြယ္ႀကိဳးပုခက္စီးေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္႐ွိေနသည္။အဝါေရာင္ခါး႐ွည္အက်ႌကိုအနက္ေရာင္လံုခ်ည္ႀကီးျဖင့္တြဲဝတ္ထားၿပီးေျခတံလက္တံေတြဟာလဲ ေတာ္ေတာ္႐ွည္ထြက္ေနသည္။ဖားလ်ားခ်ထားတဲ့ဆံပင္ေတြဟာ ေလမွာတလြင့္လြင့္။စိမ္းသက္သက္အနံ့ႀကီးကေတာ့ ရေနတုန္းပဲျဖစ္သည္။
أنت تقرأ
အစိမ်းနုရောင်အိပ်မက်
خيال (فانتازيا)အခ်စ္ဟာ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ရယူျခင္းလား ေပးဆပ္ျခင္းလား ခြင့္လႊတ္နားလည္ျခင္းေပလား။အခ်စ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ဦးခ်င္းဆီ ကြဲလြဲစြာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလို႔ရပါတယ္။
