မိုးရိပ္ဆင္ေနတဲ့ တန္ခူးလရဲ႕ ညိဳေမွာင္ေမွာင္ေကာင္းကင္ႀကီးက မနက္ခင္းကိုလွပေအာင္ ပံုေဖာ္ေနျပန္သည္။
ဒီသေျပတန္းရြာေလးကိုေရာက္တာ တစ္ပတ္ေလာက္သာ႐ွိေသးေပမယ့္ အေပါင္းအသင္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ေတာ့ရင္းႏွီးၿပီးျဖစ္ကာ ေနသားတက်လဲျဖစ္လာသည္။
ပြေနတဲ့ေစာင္ကိုလက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြေခါက္ရင္း ေခါင္းအံုးထက္ကိုတင္လိုက္သည္။ျခင္ေထာင္ကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးေခါက္စရာမလိုတာေၾကာင့္ ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုျဖဳတ္ကာ အေပၚကိုလိပ္တင္လိုက္သည္။ေလွကားကေန အိမ္ေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့ေတာ့ နာရီကမနက္၇နာရီကို ၫႊန္ျပေနသည္။
အိမ္ေ႐ွ႕စဥ့္အိုးမွာ မ်က္ႏွာသစ္ရင္း အသင့္ပါလာတဲ့သဘက္နဲ႔မ်က္ႏွာကို ခပ္ဖြဖြသုတ္လိုက္သည္။သနပ္ခါးႀကိဳက္တတ္တဲ့သူမလို႔ သနပ္ခါးေက်ာက္ပ်ဥ္ဆီကိုဦးတည္ၿပီးသြားလိုက္သည္။ေက်ာက္ပ်ဥ္ေပၚမွာအုပ္ထားတဲ့ဝါးအုပ္ေဆာင္းေကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အသင့္ေသြးၿပီးသား သနပ္ခါးတို႔က ေနရာယူထားသည္။
"အန္တီကလဲဗ်ာ..သနပ္ခါးေတြေသြးထားျပန္ျပီ။ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာေသြးၿပီးေတာ့လိမ္းပါမယ္ အန္တီရာ ေနာက္ကိုေသြးမထားပါနဲ႔"
"ပင္ပန္းတဲ့အလုပ္မွမဟုတ္တာပဲလြန္းတံရယ္။လိမ္းမွာသာလိမ္းပါ။သနပ္ခါးပိုၿပီးေသြးရလို႔ အန္တီလဲပိုၿပီးအို မသြားပါဘူး။"
"ကြၽန္ေတာ္က အားနာလို႔ပါအန္တီရယ္။ကြၽန္ေတာ္လုပ္လဲရေနတာပဲကို"
သနပ္ခါးကိုမ်က္ႏွာအႏွံ႔လိမ္းရင္း သြားပြတ္တံႏွင့္ခပ္ဖြဖြျခစ္လိုက္သည္။မ်က္ခံုးေမြးထက္မွာတင္ေနတဲ့ သနပ္ခါးကိုပါဖက္ရင္း ပိုေနတဲ့သနပ္ခါးကို ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ စားလိုက္သည္။သနပ္ခါးလိမ္းရင္ပိုတာေတြကိုစားတာကလဲ အက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနသည္။
အိမ္ေပၚထပ္နဲ႔ေအာက္ထက္ကို ကြၽန္းေလွကားႀကီးတစ္ခုနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္လို႔ထားသည္။အခန္းေတြနဲ႔ဖြဲ ့ထားတာမဟုတ္ေပမယ့္အိမ္ေပၚထပ္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့အခန္းအျပင္ ဘုရားခန္းတစ္ခုပါ႐ွိသည္။ကြၽန္းေလွကားႀကီးရဲ႕ေအာက္တည့္တည့္မွာေတာ့ အိမ္အျပင္ထြက္ဖို႔ တံခါးေပါက္႐ွိၿပီး ထိုတံခါးကတစ္ဆင့္သြားလိုက္ရင္ ထမင္းခ်က္တဲ့မီးဖိုေခ်ာင္ကိုေရာက္သြားသည္။
YOU ARE READING
အစိမ်းနုရောင်အိပ်မက်
Fantasyအခ်စ္ဟာ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ရယူျခင္းလား ေပးဆပ္ျခင္းလား ခြင့္လႊတ္နားလည္ျခင္းေပလား။အခ်စ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ဦးခ်င္းဆီ ကြဲလြဲစြာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလို႔ရပါတယ္။
