CHAPTER 35

89 3 9
                                    

This is the final chapter. The next update will be the epilogue. I want to say thank you so much for reading until here. I really appreciate your efforts in reading my story. I may not know you, but I'd freely say that I love every one of you who loves my stories. I hope you learn a thing or two in Olivia's story. See you in their epilogue!

#UnforgettableMistake

CHAPTER 35
Free

"Do you want me to come with you?" Phoenix worriedly asked as he squeezed my palm.

I chewed my lower lip before gazing at him. He looked really concerned, so I forced myself to smile, even though I'm nervous inside.

"I'm fine. I can do this alone," I calmly said.

Hindi nawala ang pag-aalala sa mukha niya kahit anong ngiti pa ang gawin ko. He can really see through me. I can't fake my emotion when it comes to him. He knew me very well. 

But I know that I'd need to do this alone. Hindi sa lahat ng pagkakataon ay kailangan kong umalalay sa kanya. There are times that I must do something alone, and this is one of those times. Labas si Phoenix sa aming dalawa ni Marvin, at labas din si Marvin sa kung anong mayroon sa amin ni Phoenix.

"I'm saying the truth, Phoenix," sambit ko. "All you need to do is trust me. Hindi kita ipagpapalit kung iyon ang kinatatakot mo." Mahina akong natawa kaya nagsalubong ang mga kilay niya.

"I trust you," mariing aniya. "I'm not afraid. You already choose me over him." He smirked.

Nakangiti lang akong umiling. And I will keep choosing you until the end of us. Though, I can't choose you if I'm choosing between you and Connor. Pero hindi ko kailangang mamili ng isa sa kanilang dalawa dahil pareho silang akin.

My phone beeped. Kaagad kong kinuha iyon at nakita ang text ni Marvin. He's already here. Hindi ako nag-reply at tinanggal na lang ang seatbelt na suot ko. I smiled at Phoenix for the last time before hugging him.

"I love you," I whispered before getting out of the car.

"Call me if you need me," paalala niya bago ko isara ang pinto.

Nakangiti akong tumango. Tatawagan ko siya kahit hindi niya sabihin at kahit hindi ko siya kailangan.

I bit my lower lip as I took steps towards the private cafe. It is called private for a reason. Dito kami magkikita dahil hanggang ngayon ay sikat siya. Ang mata ng lahat ay nakatingin sa bawat galaw niya. He said he needs to be careful because he doesn't want to hurt Stella.

I didn't want to hurt anyone, too, but he needs to know about our son. I don't want to be unfair to Marvin and Connor. They deserve to know each other. Kahit iyon na lang ang mabigay namin. My baby deserves to know his biological father. It's his right. I won't take it from him.

I clasped my hands together as I told the waiter my name. Kaagad niya 'kong sinamahan patungo sa pribadong kwarto. Malalim ang bawat paghinga ko nang tumigil kami roon. The waiter smiled at me before leaving me alone.

Ayaw kong guluhin ang buhay mag-asawa nila sa pagdating ng panahon. Ito ang tamang oras para sabihin sa kanya 'to. Alam kong nangako akong hindi ko na siya guguluhin pa, pero para sa lahat naman itong gagawin ko. 

We will only be truly free once we let everything out—once we accept our faith—once we did the right thing. We tried, and that's what matters. Hindi ka man makatanggap ng kahit ano sa kanila, ang mahalaga'y nalabas mo ang lahat ng matagal mong tinago. Ang mahalaga'y napalaya mo ang sarili mo sa kulungan ng nakaraan.

Pinihit ko ang doorknob at saka dahan-dahan itong binuksan. Kaagad tumambad sa akin ang likod niya. Hindi na 'to pamilyar sa akin dahil masyadong marami ang nagbago sa kanyang pangangatawan. Ngunit wala na ang dating ako na mamamangha sa mga iyon. Nandito lang ako upang sabihin ang dapat kong sabihin. Maliban doon, wala na.

Unforgettable Mistake ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon