2.BÖLÜM; Sensiz Geçen Yarınlara Küskünüm

31.2K 983 134
                                    

Gösterdiğiniz ilgiden dolayı teşekkür ediyorum daha ilk bölümde kitabı okuma listesine ekleyenleri görünce çok sevindim. Bu bölüm bir miktar geçiş bölümü olacak. Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. Bir sonraki bölümü yazmak için beni oldukça motive ediyor.

keyifli okumalar💔.

Bölüm Şarkısı: Küskünüm- Ali Talha Çevik

(KİTABIN PLAYLİSTİNE PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.)

"Sadece Dinçer ile Kadir'in seni gördüğüne emin misin?"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Sadece Dinçer ile Kadir'in seni gördüğüne emin misin?"

"Eminim. Eğer diğerleri de olsaydı mutlaka yanıma gelirlerdi."deyip kahvemden bir yudum aldım.

"Savaş'a söylerler mi sence?"dedi Yaren tedirgince.

"Eskiden olsa asla söylemezler derdim ama artık bir şey söylemem zor. Üstelik Savaş'ın mahallede uçan kuştan haberi vardır benden nasıl olmasın?"

"Hay ben böyle işe."dedi Kaan sıkıntıyla."Yani bunca yıl boşuna mı uğraştın izini kaybettirmek için?"

"Ben oraya giderken bütün ihtimalleri göze almıştım aslında Kaan."

"Tabii ya."dedi Yaren "Savaş'la yüzleşmeye karar verdin."

"Hayır, gideceğim."

"Kısaca yine kaçacağım diyorsun."dedi Kaan alayla.

"Aslında bunu düşündüm; başka bir şehre gitmeyi."dedim derin bir nefes alarak.

"Ama?"dedi Yaren merakla.

"Gitsem de er ya da geç karşılaşacağız. Üstelik hayatımı ona göre kuracak değilim."

"Çok şükür anladın bunu."dedi Kaan" Yaren hatırlat şükür namazı kılacağım."

"Ay ben de Kaan."

"Ben hala buradayım, alo?"dedim gülerek.

"Kusura bakma bebek, gerçekler."dedi Yaren şirince sırıtarak.

"Ne yapacağını hala söylemedin."dedi Kaan. Yüzüne düşen sarı saçlarını geriye doğru taradı ince kemikli parmaklarıyla.

"Karayazı'ya taşınıyoruz."dedim bir çırpıda.

"Ne?"

"Oha, yuh, çüş ama."

-

-

Her son yeni bir başlangıçtı özünde. Geçmişimden kaçmaya bir son vermem gerekiyordu. Yeni başlangıçlar yapabilmek için. Daha fazla pişmanlık duymadan, keşkelerde boğulmadan...

Ben ihanet zehrini damarlarımda hissettiğim gün kaçarak kendimi kurtarabileceğimi sanmıştım. Oysa yanılmıştım. Sevdiğim adımı, canım bildiğim insanları, öz babamı tek kalemde silmek yalnızca acılarımı dindirebilmek için içtiğim ağrı kesiciymiş.

BAHTIMIN KARASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin