[TAMAMLANDI.]
Savaş, bana kıymaz kıyamaz dediğim ne varsa yapmıştı. Aldığım nefeste o, aldığı nefeste ben varım sanıyorken, herkes yapar o bana ihanet etmez derken beni paramparça etmişti. Bin parçaya bölünmüş, bin parçam bin yere saçılmıştı. Ben on...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı: Emre YILDIRIM - Ben Ölürsem.
İçimdeki duygu karmaşası beni boğmaya, yüreğimdeki acı ölecekmişim gibi hissettirmeye başladığında sessizliğin şefkatli kollarına sığınır, kısık hıçkırıklar arasında gözyaşlarımı dökerdim. Gözyaşlarımda boğulacağımı anladığım vakitse çığlık atmak istiyordum fakat gücüm yetmiyordu. Belki de beni kurtaracak kimsenin olmadığını bildiğimdendi bu güçsüzlük.
Gücüm yetmediği için ağlamayı kesip bana şefkatle sarılan ve mezarım olmaya gönüllü sessizliğe veda ederdim. Bilmiyordum, öğrenmiştim.
Gücüm yetmediği için güçlü biri olmayı öğrenmiştim.
Sahilde Dinçer ile yaptığımız konuşmanın üzerinden bir hafta geçmişti. Bir hafta boyunca Savaş karşıma çıkmamıştı. Yalnızca o değil Kadir, Rauf ve Dinçer de karşıma hiç çıkmamıştı.
Bu durum beni memnun etse de bir tuhaflık olduğunu sezmiştim. Fakat düşünmeye pek fırsatım olmamıştı. Bütün bir hafta boyunca işler o kadar yoğundu ki ne düşünmeye ne de üzülmeye ayıracak vaktim yoktu. Annemi bile iki kez ziyaret edebilmiştim.
Sonunda izin günüm geldiğinde rahat bir nefes alıp saatlerce kesintisiz uyumuştum. Çalan kapı sesiyle uykumu mecburen bölüp gelen kişiye söverek açtığımda Kaan'ı görmeyi beklemiyordum.
Yaren ve benim bu saate kadar uyuduğumuzu görünce kızmıştı. Çünkü defalarca aramasına rağmen açmamıştık ve o da doğal olarak korkmuştu.
Kaan'ı sakinleştirip Yaren'i uyandırdım. Kaan ile Yaren kahvaltıyı hazırlarken bende evi temizlemiştim. Evde pek durmadığımız için kirlenmiyordu. Yine de tozlandığı için silip süpürüyordum fırsat buldukça.
Sakin bir pazar kahvaltısından sonra Yaren bize kahve yapmıştı. Ve beraber kahve içiyorduk. İkisi arada şaka yapıp bu hafta başlarına gelen tuhaf şeyleri kahkahalar içinde anlatıyorlardı.
"Yüzün gülsün be kızım."dedi Kaan sitemle. Ona göz devirip kahvemden bir yudum aldım.
"Aaa Kaan'cığım Miray Hanım'ın yüzü hiç güler mi? Tövbe başımıza taş yağar."dedi Yaren abartıyla.
"Benimle uğraşmayı kes Yaren. İyiyim sadece tadım yok bugün."dedim kuru bir sesle. Karşımda oturan Kaan kafasını salladı yavaşça. Yaren ise oturduğu sandalyeyi geriye doğru çekip ayağa kalktı.
