[TAMAMLANDI.]
Savaş, bana kıymaz kıyamaz dediğim ne varsa yapmıştı. Aldığım nefeste o, aldığı nefeste ben varım sanıyorken, herkes yapar o bana ihanet etmez derken beni paramparça etmişti. Bin parçaya bölünmüş, bin parçam bin yere saçılmıştı. Ben on...
-Aysel gitti. +Onun için mi üzgünsün ? -Yoo. +Döner herhalde. Üzülme ne olursun. -Dönse de fark etmez. +Neden? -Artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz ki. Bir kere gitti mi gitti. Yüzüne baktığında hep bunu hatırlarsın.
Şaşıfelek Çıkmazı, 1996
▪
Bölüm Şarkısı: Emir Can İğrek - Gönül Davası Can Ozan- Sar Bu şehri Hümeyra- Kördüğüm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Savaş'tan...
1 hafta sonra.
Adımı Savaş koymuşlardı. Bir ömür koca bir savaşın ortasında kalacağımın bilincinde. Lakin buraya kadardı.
Ben savaşmaktan yorulmuştum artık. Uğruna nice savaşlar verdiğim sevgilim, beni unutmak istediğini söylediğinde gardımı düşürdüm. Ve kalbimin orta yerinden vuruldum.
Artık ne bir şeyleri düzeltmeye ne de düzeltmek için çabalamaya gücüm kalmamıştı.
Miray, beni unutmak istiyordu... Oysa ben ömrüm boyu onunla yaşayıp her bir zerresini ezberlemek istiyordum. Bir hiç uğruna mahvolurken hayatım, en sevdiğim bana sırtını dönüyordu.
Onu yıllar sonra ilk gördüğümde kendime söz vermiştim. Ne olursa olsun onu kaybetmeyi göze almayacaktım. Fakat ne olursa olsun derken ben dünyayı karşıma alacak gücü damarlarımda hissederken karşıma Miray çıktığında ağzımı dahi açamamıştım.
Miray beni istemiyor, belki de artık sevmiyordu. Yapacak hiçbir şeyim yoktu. Buralardan gitmeli, aşkımı kalbime gömmeliydim. Beni unutmak, ona iyi gelecekse hiç var olmamış gibi yok olur, adımı dahi duymasına engel olurdum.
Ben, artık kendimden geçmiştim, benim mutlu olma nedenim kalmamıştı.
Aslında yıllarca mutluluğu ismiyle özdeşleştirmeseydi kalbim, belki de bu kadar bitap düşmeyecektim. Fakat hayatımda ilk defa gerçek sevgiyi, bir onun kollarında görmüştüm. Şefkat, merhamet, aşk, tutku...Hepsini onun gözlerinde görmüş, ona bağlanmıştım.
Sekiz senedir her gün gözlerimi her açtığımda onu düşünür, onu konuşur olmuştum. Şimdi nasıl onu unuturdum?
Pişman değildim yaptığım hiçbir şeyden. Yanlış bir şey yapmamıştım. Her savaşta yara alınırdı. Ben onu bu savaştan en az zararla kurtarmaya çalışmıştım. Kurşunlar yağarken üzerimize bir an olsun düşünmeden kollarımın arasına almıştım onu. Pişmanlığım yoktu ama keşkelerim vardı.
Keşke onunlayken daha fazla baksaydım gözlerine, daha çok konuşsaydım onunla ve daha sıkı sarılsaydım.
Miray'ın yokluğunda üzüntümü gören kardeşim, bana kızıp her şeyi abarttığımı söylüyordu. Benim aşkımın abartılı olduğunu ve dünyada milyonlarca Miray olduğunu. Fakat bilmiyordu, hiç biri onun gibi gülmüyor, konuşmuyor, bakmıyordu. O eşsizdi.
