[TAMAMLANDI.]
Savaş, bana kıymaz kıyamaz dediğim ne varsa yapmıştı. Aldığım nefeste o, aldığı nefeste ben varım sanıyorken, herkes yapar o bana ihanet etmez derken beni paramparça etmişti. Bin parçaya bölünmüş, bin parçam bin yere saçılmıştı. Ben on...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6 AY SONRA...
Soğuk hava tenime çarparken kabanıma daha sıkı sarıldım. Rüzgar saçlarımı savururken gülümsedim. Bu hissi seviyordum. Savrulan saçlarım, esen rüzgar beni özgür hissettiriyordu. Hızlı adımlarla ofise giderken topuklu çizmelerimin bıraktığı tok ses yankılandı kulaklarımda.
Ocak ayındaydık hava oldukça soğumuştu. Bağışıklığım zaten zayıf olduğu için soğuk almamak için ekstra dikkat ediyordum.
Çalıştığım hukuk bürosundan içeriye girerken yanımdan geçen insanlara günaydın, demiş ve bana doğru gelen Cenk Bey'e hafifçe gülümsemiştim.
"Günaydın."dediğimde dudakları yukarı kıvrılmış, mavi gözleri hafifçe kısılmıştı.
"Şimdi günüm aydı." diye sessizce mırıldandığında gözlerimi kaçırdım. "Nasılsın?"
"Dün ki davan nasıl geçti? Tutuklu mu tutuksuz mu yargılanacak?"
"Tutuklu tabii ki aksi mümkün mü?"dedi sahte bir alınganlıkla.
Tebessüm ederek onunla beraber ofisime ilerledim.
Gerçekten çok başarılı bir avukattı. Şimdiye kadar hiç bir davayı kaybettiğini görmemiştim. Eskiden rakipken şimdi aynı iş yerinde çalışmamız benim lehime olmuştu. Ona karşı ön yargılarım yavaşça yok olurken 3 ay boyunca bana aktardığı tecrübeleri ise çok işime yarıyordu.
Çantamı bırakırken gözlerim Yaren'in boş ofisine kaydı. Bugün gelmeyecekti, izinliydi.
"Kahve alacağım kendime ister misin?" diye sorduğunda Cenk'e hayır deyip teşekkür ettim. Bugün ki davalarıma ve gelen mailleri kontrol ettim epey yorucu bir gün olacaktı. Lakin insan sevdiği mesleği yaparken yorulsa da mutluydu.
Hukuk bürosunda yaklaşık 25 avukat vardı. Odalar cam duvarlarla birbirinden ayrılmıştı. Oldukça köklü olan bu büroda daha ilk yıllarımdan iş bulabildiğim için oldukça şanslıydım.
Bir on beş yirmi dakika sonra görüşmek için gelen müvekkilim Sinem Hanım şiddetle ağlıyor ve zorlukla konuşuyordu. Maalesef bu gibi durumlara ne ilk ne son rast gelişimdi.
"Beni aldattı... Ben yıllarca tüm kalbimle onu severken o benim gözümün içine baka baka beni aldattı. Ben kendimden çok güvenirdim ona. Nasıl yaparsın bana bunu Hasan nasıl?.."
