[TAMAMLANDI.]
Savaş, bana kıymaz kıyamaz dediğim ne varsa yapmıştı. Aldığım nefeste o, aldığı nefeste ben varım sanıyorken, herkes yapar o bana ihanet etmez derken beni paramparça etmişti. Bin parçaya bölünmüş, bin parçam bin yere saçılmıştı. Ben on...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Altın bir kafeste saklıydı yüreğim. Onu gördüğü zaman çırpınır, özgür olmak için can atardı. Bir gün dayanamamış, küçücük yüreğime aşkı nasıl sığdırırım demeden kilitlerden kurtulmak istemişti.
Ben kalbimin anahtarlarını ona teslim ettiğimde on altı yaşındaydım. O zamanlar küçüktüm, bilemedim. Avuçlarının arasına aldığı kalbimi paramparça edeceğini.
Saatlerdir izlediğim bedeni hareketlenmeye başlayınca irkildim. Acıyla inleyip yerinde kıpırdandı. Başını yavaşça kaldırıp gözlerini araladığında sessizce onu izlemeye devam ettim. Birkaç kez öksürdü. Gözleri beni bulduğunda ise donup kalmıştı. İrice açılmış gözlerini birkaç kez kırpıştırdı.
"Siktir."diye mırıldandı. "Sen buradasın."
Cevap vermedim. İfadesiz bakışlarımı yüzünde tuttum. Aklına yeni gelmiş gibi panikle konuştu.
"Sana zarar verdiler mi buraya getirirken?"
Gözlerimi ondan kaçırıp yerdeki pis betonu izledim. Konuşmak istemiyordum.
"Miray bana cevap ver."dedi sert bir sesle. Kaşlarımı çatarak ona baktım. Eğer cevap vermezsem saatlerce üsteleyeceğini biliyordum.
"Hayır."dedim düz bir sesle. Sesini duymak bile saatlerce ağlama isteği oluştururken onun karşısında bu kadar soğukkanlı olabildiğim için kendime sarılabilirdim.
Rahatladığını belli eden bir nefes verip arkasına yaslandı. İkimizde sessizce birbirimizi izlerken gözlerini benden bir an olsun ayırmıyordu.
"Neden buradayız?"diye sordum. Evet konuşmamalıydım ama sıkılmıştım.
"Bilmiyorum."dedi tok sesiyle.
O anı düşünme.
O anı düşünme.
O anı düşünme.
Siktir.
"Nişanlın bizi kaçırıyor ve senin haberin yok."diye hayretle söylenip yüzümü buruşturdum.
