Λοιπον, το κεφαλαιο σημερα ειναι λιγο τσοντα. Αληθεια αμα ειστε κατω απο 14 ....δεν θα πω μη το διαβασετε γτ θα το κανετε αλλα...θα νιωσω λιγο τυψεις..οποτε ξανα σκεφτειτε το..!
Σκουπίζω στα γρήγορα τα δάκρυα στα μάτια μου. « Τι κάνεις εδώ Αλεξ;»
Με κοιτάζει διαπεραστικά, με βλέμμα ενοχικό, μάτια με αιματηρό χρώμα και ανέκφραστο πρόσωπο.
«έκανα κάτι κακό» μου εξομολογείται παγερά.
Δέος με κατακλύζει από τη κορυφή έως τα νύχια. Πισωπατώ έντρομη από τα λόγια του. Το μυαλό μου αμέσως σκέφτεται τα χειρότερα. Για να φτάσει ο Αλεξ στο σημείο να παρατηρήσει οτι έκανε κάτι κακό , πρέπει να είναι φρικαλαίο.
«Τι πρωτότυπο για εσένα » καγχάζω προβληματισμένη.
Τα μάτια μου πέφτουν πάνω στο μπουκάλι Τζιν που κρατούσε. «εξού και το ποτό να φανταστώ»
Θεέ μου, δολοφόνησε; βίασε; ίσως δεν πρέπει να τον βομβαρδίσω με ερωτήσεις τώρα και να κάνω υπομονή μέχρι αύριο που θα είναι νηφάλιος.
Με κοιτάζει και χαμογελάει αλαζονικά σαν να μην τον απασχολεί καθόλου.
«αρκετά μιλήσαμε για εμένα, ας πούμε για το πόσο ύπουλη ψεύτρα είσαι. Φυσικά και δεν άφησες το μπάτσο να σε πηδήξει, και ξέρεις γιατί;» κάνει μια παύση για να περάσει το σώμα του μέσα στο δωμάτιο. Το παράθυρο δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα βολικό για κάποιον που μας παρακολουθούσε ώρες τώρα.
«γιατί θες εμένα, και σ'αρέσει τόσο πολύ ο τρόπος που σε πηδάω ώστε να μην αντέχεις καν στην ιδέα να το κάνεις άλλος» μειώνει την απόσταση μεταξύ μας.
Μορφάζω απαξιωτικά. «είσαι μεθυσμένος»
Με τραβάει αγριεμένα, σχεδόν βίαια πάνω του. Με γυρίζει απο την άλλη και κολλάει τη πλάτη μου πάνω στο στήθος του. Τα χέρια του τυλίγονται σφιχτά γύρω απο την μέση μου. «Και εσύ δικιά μου» ψέλνει κοντά στο αυτί μου.
«Δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι απο τότε που το κάναμε στο αμάξι μου» μαρτυρεί σιωπηλά καθώς το χέρι του περνάει ανατριχιαστικά πάνω απο τη κοιλιά μου, το στήθος μου για να καταλήξει στο λαιμό μου. Το ρίγος με κατακλύζει ολόκληρη, σχεδόν τσούζει κάθε μέρος του σώματος μου που άγγιξε απο την ανατριχίλα. Τυλίγει τη παλάμη του γύρω απο το λαιμό μου σαν να θέλει να με πνίξει αλλά το άγγιγμα του είναι τρυφερό και προσεκτικό, όλη αυτή η θύελλα αντιφατικών αισθήσεων με ξεσήκωνε με δαιμονικό τροπο.
Συνειδητοποίησα πόσο τον ήθελα όταν κατάλαβα πόσο ποθούσα να πιέσει το λαιμό μου μέσα στα δάχτυλα του, μέχρι να χάσω την αναπνοή μου, ώστε να είμαι για πάντα στο έλεος του.
YOU ARE READING
Never Say Goodbye
Teen Fiction》 2ο Βιβλίο 《 Το βλέμμα του συναντάει το δικό μου μέσα από τα μικροσκοπικά γυαλιά του ."Ήταν καλός άνθρωπος;" ρωτάει. Μένω σιωπηλή, καθώς πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει αμυδρά στην ανάμνηση του. "Ω ναι, ήταν εγκληματίας, επαναστάτης, αντιδραστικό...
