Never Say Goodbye

Ήμουν έτοιμη {02}

             168 Μέρες Αργότερα

32 ΜΕΡΕΣ ΑΚΟΜΗ.

Ένα λεπτό είχε απομείνει. Όχι για να τελειώσει απλός η ώρα, αλλά ολόκληρη η σχολική χρονιά. Εγώ και η Σάρα αλληλοκοιταχτήκαμε ανυπόμονες. «Έτοιμη;» μου ψιθυρίζει από το διπλανό θρανίο και εγώ της γνέφω γρήγορα σαν απάντηση. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τον δείχτη του ρολογιού.

Το κουδούνι χτυπάει δυνατά και θα ορκιζόμουν ότι το σώμα μου ανταποκρίθηκε σαν να ήταν ο πιο υπέροχος ήχος που έχω ακούσει. Ο καθηγητής μας εύχεται καλό καλοκαίρι καθώς συγκεντρώνει τις σημειώσεις του. Οι μαθητές σηκώνονται από τις θέσεις τους και η πελώρια αυτή αίθουσα είχε αρχίζει να αδειάζει.

Είχα ετοιμάσει τα πράγματα μου 20 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι. Άρπαξα τη τσάντα στον ώμο μου και κατευθύνθηκα στην Σάρα. «Γρήγορα Σάρα!» φωνάζω και την βοηθάω να βάλει όλες τις σημειώσεις μέσα στην τσάντα της.

«Χριστέ μου Εύα, ηρέμησε!» γελάει με τις άγαρμπες και βιαστικές κινήσεις μου.

Αντιγράφει τη κίνηση μου και περνάει και εκείνη το λουρί της τσάντα της από τον δεξί ώμο της.

Βγαίνουμε έξω στο προαύλιο του κολεγίου. Χιλιάδες φοιτητές αγκαλιάζονται, αποχαιρετίζονται χαμογελαστοί, ή ακόμη και συζητάνε. Όπως και να 'χει τα πρόσωπα των περισσοτέρων είναι φωτεινά, μια χαρούμενη ατμόσφαιρα είχε αγκαλιάσει ολόκληρο το σχολείο. Πάντα μου άρεσε αυτό το κολλέγιο. Είχε κάτι το αριστοκρατικό, κάθε σημείο του ήταν προσεγμένο. Η αυλή ήταν τόσο ευρύχωρη και ξεχείλιζε από πρασινάδα.

«Εύα!» ακούω ξαφνικά την φωνή της Σάρας. Πότε πρόλαβε και απομακρύνθηκε από κοντά μου;

«Σε περιμένει ο.. φίλος σου» χαμογελάει από τη πέτρινη έξοδο του κολεγίου.

Περπατάω βιαστικά προς το μέρος τους. Εκεί τον βλέπω μέσα στο ανοιχτόχρωμο αμάξι του, στη θέση του οδηγού, όπου έχει ανοίξει τέρμα το παράθυρο και με αφήνει να δω το ενοχλημένο πρόσωπο του να λιάζεται κάτω από την ζεστή.

Οι άκρες των χειλιών του Ζακ ανασηκώνονται ελαφρά όταν με βλέπει να πλησιάζω. Σκύβω και τον φιλάω πεταχτά στα χείλη ενώ αισθάνομαι το πολύ ελαφρός αξύριστο δέρμα του να με τσιμπάει.

«Χαρούμενη φαίνεσαι» σχολιάζει. Ταυτόχρονα ακούγεται ο ήχος της πόρτας του συνοδηγού που ανοίγει, και έπειτα το κρούσμα όταν την κλείνω δυνατά πίσω μου.