Never Say Goodbye

Ο χρόνος μας τελείωσε {19}

Alex POV
Η Εύα εξακολουθεί να περπατάει όσο πιο μακριά από εμένα μπορεί. Δεν έχει την ίδια ένταση στη κίνηση της με πριν, μοιάζει εξαντλημένη για να συνεχίσει το καβγά. Έχει νυχτώσει εδώ και αρκετή ώρα, αλλά εκείνη δεν φαίνεται να πτοείται από αυτό. Δεν μας καταλαβαίνω, προσπαθώ με νυχια και με δόντια να της εξηγήσω, να επανορθώσω για τον πόνο που της προκάλεσα, να της δείξω πόσα θυσίασα για εκείνη, αλλά εκείνη αρνείται τα πάντα.

Τείνω να της πιάσω το χέρι για να σταματήσει να περπατάει μακριά μου. «Έκανα ένα λάθος δεν μπορείς απλός να-»

«Όχι» τινάζει αμέσως το χέρι της.

Το περίμενα ότι θα αντιδρούσε κάπως έτσι. Αναστενάζω.

«Ξεροκέφαλη» μουρμουρίζω.

«Πως είπες;» στρέφει αμέσως προς το μέρος μου με τρόπο που τα μαλλιά της σχεδόν με μαστιγώνουν.

Μισοκλείνω τα μάτια μου ενοχλημένος από τις τούφες της. Όταν τα ξανά ανοίγω της λέω: «Ξεροκέφαλη σε είπα ξεροκέφαλη.»

«Και-και εσύ είσαι αχάριστος, ανώριμος, εγωιστής και άλλα εκατομμύρια συνώνυμα που φτιάχνουν μια λίστα από εδώ έως το Λονδίνο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα »

Προσπαθώ να συγκρατήσω το χαμόγελο μου αλλά δεν τα ξαναφέρνω. Ήταν αστεία η προσπάθεια της να με προσβάλλει. Εκείνη μουτρώνει και κοιτάζει από την άλλη.

Γερνώ το πρόσωπο μου προς το μέρος της. Πιάνω με τον αντίχειρα μου το πηγούνι της και το στρέφω κατά πάνω μου. «Μου έλειψε η έκφραση που παίρνεις όταν θυμώνεις » λέω. Οι άκρες των χειλιών μου ανασηκώνονται απαλά. Τα μάτια μου παραμένουν καρφωμένα πάνω στα οργισμένα δικά της.

«Είσαι απίστευτος » λέει.

Εξακολουθώ να τη κοιτάζω δίχως να σβήσω το μικρό χαμόγελο από πάνω μου. «Ανάλογα τις ώρες μου» απαντάω.

Ξέρω ότι η Εύα με θέλει όσο την θέλω. Και αυτή ήταν η ειρωνεία της κατάστασης. Ενώ ζούσαμε μονάχα για να πεθάνουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, ενώ και οι δυο κοιτούσαμε κλεφτά τα χείλια του άλλου, ενώ μας έπιανε και τους δυο τρελό καρδιοχτύπι όταν βρισκόμασταν κοντά στον άλλον, επιλέγουμε να το εκφράζουμε με καβγάδες και φωνές. Και το αντιλαμβάνομαι κάθε φορά όλο και περισσότερο όταν την βλέπω να φωνάζει και να στριγγλίζει στο πρόσωπο μου, με τα μάτια της σχεδόν υγρά, να με κοιτάζουν λες και πρόκειται να με ξανά χάσουν ανάπαυσα στιγμή.