Πραγματα που πρεπει να θυμαστε για το κεφαλαιο: 1ον ο Αλεξ ετοιμαζεται να ξανα εξαφανιστει για το καλο της Ευα. 2ον. φασωθηκαν στο προηγουμενο κεφαλαιο. αχ πως.τα.λεω.ετσι.
Ρίχνει τη μέση μου πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου του. Νοιώθω το νερό να μουσκεύει τη μπλούζα μου και τις σταγόνες της βροχής να κυλάνε πάνω στο δέρμα μου. Τα χέρια του γλιστράνε πάνω στο υγρό αυτοκίνητο του.
Μουγκρίζει λίγο καθώς με φιλάει ασταμάτητα σε όποιο σημείο μου πρώτο βρει. Το χέρι του τραβάει λίγο λίγο τη μπλούζα μου, περνάει από κάτω και χαϊδεύει τη κοιλιά μου χαράζοντας ένα αόρατο μονοπάτι πάνω της. Τα χέρια του ήταν κρύα, και μ άρεσε γιατί έτσι είχα τη δυνατότητα να τα ζεστάνω. Τεντώνω το λαιμό μου λες και προσπαθώ να φτάσω κάτι, αλλά στη πραγματικότητα πάλευα να διοχετεύσω το οξυγόνο που μου έκλεβαν τα φιλιά του.
Ανοίγει τη πόρτα του αυτοκινήτου και μας ρίχνει πάνω στα καθίσματα. Όταν τα σώματα μας συγκρούονται πάνω στο κάθισμα αρχίζω με πιάνει ένα μικρό νευρικό γέλιο. Τον φιλάω τρυφερά για να κάνω τον εαυτό μου να σωπάσει αλλά συνεχίζω πιο δυνατά.
Εκείνος μουγκρίζει ακούγοντας με, χαμογελάει αμυδρά «Μη γελάς καθόλου» λέει πριν μου δαγκώσει αργά το κάτω χείλος. «Δε ξέρω αν συνειδητοποιείς ότι σε έχω απομονώσει στο αυτοκίνητο μου» λέει στη συνέχεια.
Ανασαίνει βαριά καθώς φιλάει δυνατά τον λαιμό μου. Τα χέρια του κινούνται αργά κάτω από το εσώρουχο μου. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι την ανατριχίλα να καίει τα κόκαλα μου «Έμπλεξες μωρό μου, έμπλεξες» μαρτυράει μέσα από τα φιλιά του καθώς διασχίζουν τη κοιλιά μου.
Αναστενάζω με χαμόγελο. «Και εσύ το ίδιο»
Μου ρίχνει μια λαμπερή ματιά πριν μιλήσει. «Εδώ και καιρό»
Αφήνει ένα κλεφτό φιλί ακριβώς πάνω από το εσώρουχο μου. Η κίνηση του με ερεθίζει αμέσως, και είχα ανάγκη για περισσότερο, αλλά εκείνος ξέρει ακριβώς πως πρέπει να παίξει τα πιόνια του μαζί μου, και αυτό ορκίζομαι με τρελαίνεται με όλους τους πιθανούς τρόπους που θα μπορούσε να τρελαθεί κάποιος. Επιτίθεται στα χείλια μου καθώς περνάει τη μπλούζα μου πάνω από το κεφάλι μου.
Ενώ το κεφάλι του είναι σκυμμένο στο σώμα μου και τα χείλια του ασχολούνται με το δέρμα μου, εγώ αρχίζω να ακούω θορύβους.
Κοκαλώνω. «Εμ, Άλεξ;»
«Σε θέλω τόσο πολύ Εύα»
Εντάξει, δεν είμαι τρελή, ακούω πράγματι βήματα. «Άλεξ;;» πανικοβάλομαι
VOCÊ ESTÁ LENDO
Never Say Goodbye
Ficção Adolescente》 2ο Βιβλίο 《 Το βλέμμα του συναντάει το δικό μου μέσα από τα μικροσκοπικά γυαλιά του ."Ήταν καλός άνθρωπος;" ρωτάει. Μένω σιωπηλή, καθώς πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει αμυδρά στην ανάμνηση του. "Ω ναι, ήταν εγκληματίας, επαναστάτης, αντιδραστικό...
